Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 239)

Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 239)
(periode van 04-11-1961 -> 11-11-1961)

• Cercle

Cercle had van de komst van Beerschot geprofiteerd om een kostbaar puntje in de wacht te slepen.  Konden de groen-zwarten dit herhalen tegen de rood-witte stadsgenoten van Beerschot ?  Op de negende speeldag kregen ze alvast de kans om, in eigen huis hun puntensaldo wat aan te dikken…

“Cercle Brugge – Antwerp F.C. 3-1  -  Geestdrift en strijdvaardigheid aan de basis…”

“Zelfs als Cercle met zware cijfers op Olympic, Club Luik en Standard geklopt werd, was de sportpers het eens om te zeggen dat de Brugse nieuwelingen goed en aantrekkelijk voetbal speelden, maar opvallend de nodige kracht, hardheid en snelheid misten om nu reeds in eerste klasse volwaardig te renderen.  In andere woorden gezegd, de groen-zwarten waren te braaf en lieten zich te gemakkelijk maneuvreren door meer geroutineerde en geharde tegenstrevers, die reeds jaren het klappen van de zweep kennen.  En zie, in een paar weken is dit volkomen veranderd.  Cercle, die noodzakelijkerwijze naar het defensieve wapen greep, heeft zowel tegen Beerschot als tegen Antwerp met klank bewezen, wel de onontbeerlijke geestdrift en wilskracht te kunnen opbrengen om voor de broodnodige puntjes te kunnen vechten en dit met een verrassend succes.  Het waren immers in het bijzonder voornoemde factoren die de nochtans fel gehavende Brugse ploeg toegelaten heeft de “mennekens” in bedwang te houden en thans Antwerp haar eerste nederlaag op verplaatsing toe te dienen.  Alhoewel de groen-zwarten op papier geen schijn van kans werd toegekend om de Sinjoren ook maar enigszins te bedreigen, zijn ze er niet alleen in geslaagd door een stevige verdediging de roodbroeken te remmen, maar ook en vooral door hun snedige en geestdriftige uitvallen de Antwerpdefensie uit haar evenwicht te krijgen en tot driemaal toe te verrassen !  Overdreven was dat zelfs niet eens, want met een tikje meer beheersing vanwege Daels en Notteboom waren er beslist nog een paar doelpunten bijgekomen.  Reden om laatstgenoemde Cerclespelers hiervoor een steen te werpen is er echter in geen geval, evenmin als naar Wittevrongel wiens flater het enige doelpunt der gasten meebracht, want allen hebben zich als één man en met ware leeuwenmoed in de harde strijd geworpen.  Deze hebben ze trouwens ruim verdiend tot een goed einde gebracht, hetgeen een juiste beloning was voor hun allesgevend en niet-versagend presteren.  Want aan het verdiende van de lokale overwinning was er niet het minst te tornen daar waar Antwerp voor haar verlies weinig verontschuldigingen kan doen gelden, tenzij het uitvallen van back Adriaensens en vooral het feit dat zij in een slechte dag was…

Ondertussen was er bijna een derde van het seizoen afgewerkt en wordt het de hoogste tijd om eens de klassering te publiceren.  Anderlecht was, na negen wedstrijden, de enige ploeg die nog niet verloren had en de Brusselaars stonden met zestien punten (op achttien) royaal aan de leiding.  Vier punten verder noteerden we een trio dat verwoede pogingen ondernam om de achterstand niet verder te laten oplopen.  Onze groen-zwarten hielden ondertussen, ondanks enkele flinke nederlagen, toch nog steeds vier ploegen achter zich al zorgden de opgelopen zware verliescijfers er wel voor dat Cercle, ondanks een uitstekende Willy Mortier in doel, de slechtste defensie van Eerste Klasse had.

Iedereen die de groen-zwarten genegen was hoopte dat de (nieuwe) gevolgde tactiek van de groen-zwarten ook in de volgende wedstrijd de nodige vruchten zou afwerpen want er wachtte de Bruggelingen op de tiende speeldag een verplaatsing naar het nog steeds ongeklopte Anderlecht.  De hoogste tijd dus voor een vooruitblik…

“Anderlecht – Cercle : De groen-zwarten komen heden zaterdagavond in lijn te Anderlecht, waar ze zich tegen de ongenaakbare leiders tot een eervolle repliek zullen moeten beperken.  Bailliu doet zijn heroptreden ten koste van Daels die na zijn mooie prestatie tegen Antwerp zeker beter dan de ezelstamp verdiende.  Volgende ploeg wordt aangekondigd : Mortier, Serru, Decock, Baas, Wittevrongel, Demey, Notteboom, De Caluwé, Michiels, Bailliu, Orlans.”

“S.C. Anderlecht – Cercle Brugge 2-1  -  Hanon gaf de genadestoot…”

“Het is geen grootse wedstrijd geworden in het Astridpark te Anderlecht.  Daarvoor was de stug-defensieve tactiek van Cercle een hinderpaal voor de nochtans in flinke conditie verkerende leiders.  Wat nu evenwel niet betekent dat de partij ongenietbaar was.  De groenhemden hadden weliswaar een levende muur opgericht voor hun doel, doch zij deden nooit louter aan afbraakvoetbal en verdedigden sportief hun kansen.  Hun verweer deed soms wel wat krampachtig aan, doch de perken van het voetbalspel gingen zij nooit te buiten.  Mogen wij de Anderlechtzege zeker verdiend noemen, toch mochten de groen-zwarten met opgeheven hoofd het veld verlaten.  Het kan zijn dat hun tactiek niet erg sympathiek aandeed, om het op een eufemistische manier te zeggen, doch zoals trainer Delfour ons zegde : als wij de deur open lieten zoals op Standard en Olympic Charleroi, konden wij er even goed tien gekregen hebben en bovendien… andere ploegen deden het toch ook voor ons !...  Cercle was nochtans goed van wal gestoken.  Na amper 3 minuten spel had Bailliu een zeer fraai doelpunt gelukt en ging de poort vanzelfsprekend nog een beetje meer dicht, zodat wij toen een verpletterend lokaal overwicht kregen.  De hoekschoppen volgden elkaar snel op, doch naarmate de tijd vorderde, werden de paars-witte aanvallers steeds onprecieser en gingen er zelfs fluitjes op uit het publiek, o.m. toen Stockman een paar keren ver naast schoot.  Maar toen kwam Hanon naar voren en met een rake vrijschop voor denkbeeldige hands van Baas, zette hij een ferme domper op de Brugse geestdrift.  Het zou later dezelfde Hanon zijn die Cercle de genadestoot gaf met een verraderlijk sleepschot waarop een nochtans schitterende Mortier zich misrekende.  Het scheelde zelfs geen haar of Hanon scoorde als kanthalf een hattrick, want toen hij kort voor het einde Mortier uit zijn kooi lokte en binnenschoof, kon De Caluwé in extremis met het HOOFD in corner redden.  Scheidsrechter Geluck, die evenals zijn linesman alles met een paarse bril zag, kende echter penalty toe, die evenwel door Lippens via het doelhout naast werd geschoten.  De groen-zwarten waren naar de hoofdstad afgereisd met de heilige overtuiging “dat het er deze keer geen zeven” zouden zijn en ondanks Vanderhaeghen, Perot, Nemes en Devylder nog steeds onbeschikbaar waren wegens kwetsuren, hebben zij een zeer eervol resultaat bewerkt.  Wij geven het grif toe : het had even goed 5-1 kunnen zijn, want minstens een drietal  keren sloeg de bal op het doelhout te pletter en J.P. Janssens miste enkele open kansen, doch het had ook 1-1 kunnen zijn, als men rekening houdt met het geschenk van referee Geluck bij de lokale gelijkmaker.  In de gegeven omstandigheden uitblinkers citeren bij Cercle schijnt zeer moeilijk, doch indien wij rekening houden met de hen opgelegde tactiek, kunnen wij toch Mortier –zeer goed– Wittevrongel, Baas,Michiels en De Caluwé vermelden en moeten wij ook wijzen op de bijzonder lastige taak van Bailliu en Orlans.  Onder hun tweeën hebben zij het de Anderlechtverdediging soms zeer moeilijk gemaakt.  Niet alleen scoorde Bailliu een mooi doelpunt, doch bovendien legde hij Notteboom een halve goal op de voet, doch deze verkeek onbegrijpelijk deze prachtkans.  Bovendien kende Trappeniers, die ons geen al te klemvaste indruk naliet, nog heel wat meeval, toen hij een vrijschop van Bailliu van op 25 meter moest lossen, de bal over zijn schouder rolde en een paar centimeter voor de fatale lijn in de modder bleef steken !”

Cercle deed er ondertussen alles aan om het matchritme er in te houden en daarom stond op 11 november een wedstrijd tegen Breda op het programma :

“Zaterdag 11 november te 19 uur – Terrein Cercle Brugge – Internationale avondmatch Cercle – Breda – Gewone prijzen der plaatsen – Abonnementen en lidkaarten niet geldig.”

“Cercle – Breda : Zaterdag 11 november pakt Cercle te 7 uur uit met een internationale avondmatch tegen NAC Breda, die zopas nog het bekende Willem II op eigen veld klopte met 0-1.  De groen-zwarten treden met hun gewone ploeg op, met dit verschil nochtans dat Eric Buyse als linksbuiten zal invallen voor de geselectioneerde B-internationaal Richard Orlans.  Het wordt beslist een spannende en hoogstaande partij die een grote belangstelling zal kennen.”

Als er niet gevoetbald werd dan kon er nog altijd gedanst worden !  Op 18 november voegde “Het Bestuur der Cercle-Vrienden” de daad bij het woord en organiseerden zij een groots dansfeest :

“Vriendenkring R.C.S. Brugeois – Het Bestuur der Cercle-Vrienden heeft de eer U uit te nodigen tot HET  DANSFEEST dat ingericht wordt op zaterdag 18 november 1961 te 21 uur in de Feestzaal van het Hotel “Portinari”, Garenmarkt, Brugge.  Met medewerking van het Show-Ensemble Roger Danneels – Zanger : Tony Dua.  Deuren open 20.30 uur – Inkom 50 frank – Kaarten te bekomen bij het Bestuur der “Cercle-Vrienden” of bij voorkeur bij Mevrouw Huys, Sint-Janstraat, nr. 14, Brugge.”

Op de hoek van de Langestraat en de Predikherenstraat hield Roger Danneels, samen met zijn echtgenote Laura Rotsaert, jarenlang een muziekwinkel open.  Hij verkocht er instrumenten en uiteraard ook platen.  Danneels was, naast accordeonist, ook een begenadigd bespeler van het ‘Hammondorgel’.  Roger nam zelf heel wat lp’s op waarvan de vijftien langspeelplaten in de reeks “Cocktail Party” wellicht de meest bekende zijn.  In die winkel was ook zijn accordeonschool gevestigd.  Roger Danneels werkte nauw samen met de Brugse conferencier Willy Lustenhouwer.  Hij zette de Brugse teksten van Willy op muziek en verzorgde de muziek bij de one-man-shows van Lustenhouwer in de stadsschouwburg.

De muziekwinkel van Roger Danneels op de hoek van de Langestraat en de Predikherenstraat (links op de foto).  In het hoekpand rechts was toen nog een bakkerij gevestigd.  Achteraan, in het midden op de foto, zien we het (sinds lang verdwenen) brugwachterhuisje naast de Predikherenbrug.  Op de stoep, aan de toegangsdeur tot de muziekwinkel van Roger Danneels, zien we twee metalen ‘vuilnisbakken’.

• Brugge

* Een circus, ooit was het een attractie waar de mensen reikhalzend naar uitkeken.  Wilde dieren, acrobaten, goochelaars en natuurlijk de onvermijdelijke clowns.  Het zorgde altijd voor enkele dagen vertier in om het even welk dorp waar ze hun kleurrijke tenten opsloegen.  De jeugd verzamelde er in de hoop iets ‘spectaculairs’ te zien te krijgen en alle voorstellingen waren gegarandeerd uitverkocht.  Maar tijden veranderen nu eenmaal en in 1961 verscheen er in “Het Brugsch Handelsblad” een artikel met de veelzeggende titel “Crisis in de circuswereld” !  Het circus Demuynck, dat ook in Brugge zeker geen onbekende was, werd openbaar verkocht !

“Crisis in de circuswereld – Circus Gustaaf Demuynck voor 186.000 frank onder de hamer !”

“Het gaat de circuswereld niet voor de wind.  De moderne amusementsvormen dreigen haar zelfs fataal te worden en hoezeer de mensen uit het circusbedrijf zich ook inspannen, om te moderniseren en met nieuwe attracties uit te pakken, zonder de traditie te verraden – geen geringe taak ! – er schijnt geen gunstige wending in deze teleurgang in te treden.  Maandag werd aldus te Zelzate in een fabrieksloods het circus Demuynck openbaar verkocht.  Nauwelijks drie jaar geleden nochtans had dhr. Demuynck vol trots zijn nieuwe tent, volledig in duraluminium, énig in Europa, aan het publiek voorgesteld.  Dhr. Demuynck had toen pas zijn gouden jubileum als circus-kunstenaar en zijn 35-jarig jubileum als circusdirecteur gevierd, naar aanleiding waarvan hij ook te Brugge, waar hij lang geen onbekende was, gehuldigd werd.  Er was grote belangstelling voor deze verkoop, die behalve de tent ook 1.300 gewone toeschouwersplaatsen omvatte, 90 klapstoelen, 12 loges met 64 klapstoelen, installaties voor verlichting en reclame, zes vrachtwagens, enz. betrof.  Het beginbod bedroeg evenwel slechts 300.000 frank –de nieuwe constructie op zich zelf kostte ½ miljoen– doch er daagden geen kopers op, zodat men verplicht was, de koop in loten te delen, die dan stuksgewijs van de hand gingen en in totaal amper 186.000 frank opbrachten.  Dit moet voor dhr. Demuynck een zware teleurstelling zijn geweest.  De laatste jaren zijn in ons land en ook in het buitenland tal van circussen verdwenen.