Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 240)

Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 240)
(periode van 18-11-1961 -> 25-11-1961)

• Cercle

Een wedstrijd tegen het Nederlandse NAC Breda werd stilaan een traditie.  Misschien, misschien ook niet, vraagt de lezer van deze rubriek zich af wat de afkorting “NAC” zou kunnen betekenen.  Je kunt er eventueel naar raden maar ik ben er vrij zeker van dat je er, zonder de broodnodige voorkennis, nooit achter komt.  Welnu, om al degenen die tot nog toe met dit prangend probleem worstelden uit hun lijden te verlossen, volgt hier (eindelijk) de oplossing.  NAC Breda ontstond op 19 september 1912 als resultaat van de fusie tussen twee ploegen.  Enerzijds was er NOAD (Nooit Opgeven Altijd Doorzetten) en anderzijds had je ADVENDO (Aangenaam Door Vermaak En Nuttig Door Ontspanning).  Toen de fusie er kwam in 1912 zocht men de nieuwe benaming echt niet ver…  De verantwoordelijken voegden gewoon de namen van de twee vroegere verenigingen samen en plaatsten er “Combinatie” achter.  Het resultaat van die fusie-denkoefening werd dus doodgewoon “Noad Advendo Combinatie” wat de logische afkorting NAC opleverde.  Zo zie je maar dat het niet altijd moeilijk hoeft te zijn…

“Cercle – Breda 0-1  -  “Koude” en ondankbare karweien…”

“Eens te meer is het tijdens het afgelopen weekeind klaar aan het licht gekomen, dat de sportliefhebbers uit het Brugse moeilijk warm te maken zijn voor vriendenwedstrijden, al hebben deze nog een (bescheiden) internationaal cachet !  Zowel zaterdag op Cercle als zondag op Club bleef de publieke belangstelling ver onder de verwachtingen en we kunnen niet eens zeggen dat de afwezigen ongelijk hadden.  Qua spelvertoon kon Cercle – Breda er nog enigszins door en bleef men niet verstoken van spanning, maar op de “Klokke” tegen Willem II –waarvan een spuiter zegde dat hun “sigaren” beter waren !– werd het een zeer middelmatig, zoutloos en koud gedoe.  Best nog dat de langs de micro doorgegeven prachtprestatie der Rode Duivels tegen Holland wat stemming en geestdrift bracht, anders ware het een volledig fiasco geworden…  Van dergelijke partijen kan gewis naar waarheid worden gezegd, dat het sop de kool niet waard is en hieruit zowel financieel als sportief weinig te halen is.  Veel meer dan “koude” karweien waren deze matchen niet, zowel voor spelers als dirigenten en publiek, zonder dan nog de mensen te vergeten die hierover verslag moeten uitbrengen en hard aan hun potlood moeten zuigen om iets aanvaardbaars op hun papier te krijgen.  Nieuwe experimenten en lichtpunten waren er evenmin en alleen was er het niet denkbeeldig risico van gekwetsten te moeten noteren, hetgeen Herssens en Van Gansbeke bij Club en Baas bij de groen-zwarten, aan den lijve ondervonden.  Bij dit alles is er ook bitter weinig te zeggen over de uitslagen, want had Cercle minstens een gelijk spel in het bereik dan moesten de blauw-zwarten met iets meer doordrijvendheid en wilskracht het pleit vlot gewonnen hebben…
Cercle steeds zonder doelschutters…
De semi-beroepsspelers van Breda lieten zaterdagavond op Cercle zeker geen onaardige indruk en pakten uit met een stevig aaneengesloten, snel en snedig spel dat de groen-zwarte verdediging aanvankelijk de voeten vol gaf.  De lokalen, die ditmaal enkel Michiels in achteruitgeschoven positie hielden wisten echter met gunstig gevolg het gevaar te keren, temeer dat de gasten zich niet al te schotvaardig toonden.  Het was dan ook eerder op een gelukje dat zij rond de 20^e minuut aan de leiding kwamen met een doelpunt van Vander Lugt, die dankbaar gebruik maakte van een aarzeling van Baas om Mortier onherroepelijk te verschalken.  Tot dan toe had Cercle zich gewis niet onbetuigd gelaten en was zelfs iets meer bij de bal geweest, hetgeen onderstreept werd door talrijke hoekschoppen en enkele goede pogingen van Michiels, Notteboom en Bailliu die nipt het doel misten of door een klemvaste Nederlandse keper werden gestuit.  Naar het einde van de 1^e time zouden de lokalen zelfs hun druk verhogen maar hier kon men andermaal vaststellen hoe moeilijk zij een doelpunt kunnen maken.  Vooraan was er opvallend gebrek aan samenhang, vooral dat Buyse als invaller voor de geselectioneerde Orlans er weinig van terecht bracht en bijzonder het inzicht miste dat zo kenmerkend is voor de Gentenaar.  Hoe Bailliu zich ook inspande en afsloofde, lijn en gang kreeg hij niet of onvoldoende in de Brugse aanvalsacties die dan ook meestal door de stug sluitende Hollandse verdedigers vlot werden afgewimpeld.  Er moet dan nog aan toegevoegd dat ook het geluk niet aan lokale zijde was, want als iedereen reeds de verdiende gelijkmaker meende te mogen toejuichen, sloeg de machtige kopbal van Bailliu op de dwarslat te pletter.  De bezoekers, die in het vierde kwartier weer gevaarlijk in het offensief kwamen, zouden evenwel ook met onkans af te rekenen hebben, want rake schoten van Van Gastel en Canjels (*) werden op hun beurt geremd door het doelhout terwijl Mortier ook enkele flinke saves naar voren bracht.  De groen-zwarten, die Michiels in verdediging hadden getrokken i.p.v. de gewonde Baas en Daels het nr. 10 hadden gegeven, zouden dan geleidelijk weer in de meerderheid komen, doch verder dan tot enkele corners brachten zij het weer niet.  Beurtelings gingen Bailliu, Buyse en Notteboom hun kans maar keeper Korebrits wist met alles raad, terwijl zijn maats van geen stootje vervaard bleken om de opdringende lokalen te stuiten.  Zodoende bleef het bij een 0-1 succes van Breda, daar waar een draw beslist beter de spelverhouding had weergegeven.”

(*) Leo Canjels (° Princenhage, 1 april 1933 - + Breda, 26 mei 2010) was van 1979 tot 1982 trainer van Cercle (nvdr).

Na de oefenpartij tegen Breda werd er alweer vooruitgekeken naar de komende competitiematch, een thuiswedstrijd tegen Thor Waterschei.  De competitie primeerde immers en daar moesten punten ‘gepakt’ worden.  En daar hoorde, traditiegetrouw, ook een vooruitblik bij :

“Cercle – Waterschei : De groen-zwarten staan morgen zondag op eigen veld voor een even belangrijk als zwaar treffen tegen Waterschei die tot hun rechtstreekse concurrenten behoort.  Cercle zal in deze vierpuntenwedstrijd weer al haar geestdrift en wilskracht moeten aanwenden om enige winst te boeken, vooral dat ook de stoere Limburgers een dringende puntennood hebben.  Kunnen De Caluwé en zijn maats éénzelfde presteren als tegen Antwerp naar voren brengen, dan zien we hen weer een nipte zege behalen met volgende officieuze formatie : Mortier, Vanderhaegen, Decock, Baas, Wittewrongel, Demey, Notteboom, De Caluwé, Michiels, Bailliu, Orlans.”

Omdat er voor deze toch wel belangrijke wedstrijd nogal wat volk verwacht werd konden er kaarten op voorhand gekocht worden :

“kaarten Cercle – Waterschei : Voor de kapitale wedstrijd van morgen zondag tegen Waterschei, zijn kaarten bij voorbaat te verkrijgen in het Hotel de Londres, ’t Zand, tot zondagmiddag 12 uur, evenals zondagmorgen van 10 tot 12 uur op het groot terrein van Cercle.”

En dan was het zo ver…  Zou Cercle in het zand bijten of zou, zoals het voorspeld was in de vooruitblik, een nipte overwinning worden ?  Misschien eindigde de wedstrijd wel gewoon op een gelijkspel, wie weet...  “Vic Bergh” mocht alvast, gewapend met pen en papier, richting Edgard De Smedtstadion stappen om er een verslag van de wedstrijd te maken.

“Cercle Brugge – Thor Waterschei 5-1  -  Verdediging… is de beste aanval !?”

“Van in onze voetbaljeugd hebben we het steeds met luide stem horen verkondigen “dat de aanval de beste verdediging was”.  Het gebeurde inderdaad niet zelden dat een ploeg die naar het einde toe van een wedstrijd zich in het defensief terugtrok om haar voorsprong te beveiligen, van een kale reis terugkwam en nog de inzet, of een gedeelte ervan, moest afstaan.  Daarom dat men orakelde dat het beter was verder zijn gewoon spel te spelen i.p.v. door een stug verdedigen een grotere aanvalskracht van de tegenstrever in de hand te werken met de eraan verbonden –vaak fatale– risico’s !  Even waar is het nochtans dat deze geijkte voetbalwaarheid de laatste jaren in de moderne spelconceptie heel wat van haar actualiteitswaarde heeft ingeboet en de meeste ploegen het juist andersom probeerden en het accent op de verdediging legden i.p.v. op de aanval.  Ongetwijfeld heeft dit zijn voor- en tegenstanders en vooral de echte voetbalkenners, die voor alles op een aantrekkelijk en technisch vaardig offensief spel zweren, veroordelen een stug “safety First”, dat er slechts op gericht is aan obstructie te doen en de aanval te breken.  Ook Cercle heeft zich noodzakelijkerwijze en uit nijpende puntennood naar een uitgesproken en versterkte verdediging gekeerd, en het moet gezegd dat de groen-zwarten hieruit heel wat meer baat halen dan uit hun vroeger lateraal en kort aanvalsspel, dat soms zelfs naar show rook maar hopeloos onproductief en steriel was.  Van deze grondige en niet door iedereen gesmaakte tactiekwijziging kan zeker hetzelfde niet gezegd, want uit de laatste vier wedstrijden –na het Waterlo op Standard– haalden Bailliu en zijn maats vijf kostbare punten, scoorden 9 doelpunten en lieten zich slechts viermaal verrassen.  Van hieruit te zeggen dat verdediging de beste aanval is, is maar één stap, en helemaal ongelijk hebben de nieuwe profeten niet !  Dat moest het eens zo gevreesde Waterschei zondag jl. tot zijn schade ondervinden, want spijt de Limburgers steeds lichtjes in de meerderheid waren en Cercle voor alles hen de weg naar het doel trachtte af te snijden, kregen zij zo maar eventjes een 5-1 pil te slikken, hetgeen zeker wel “de” verrassing van de dag betekende.  Zijn deze zware cijfers mogelijk wel een tikje geforceerd en werden zij wel enigszins in de hand gewerkt door het zwak presteren van de bezoekende stopper en keeper, dan is er evenwel niet het minst te tornen aan het verdiende van de Brugse zege, die voluit gerechtvaardigd was.

Enkele weken eerder had een groen-zwarte supporter zijn mening omtrent het reilen en zeilen van Cercle in een lezersbrief geventileerd (zie “Cercle en Brugge door de jaren heen…” deel 238).  Na de 5-1 overwinning tegen Thor Waterschei achtte Cerclespeler Gilbert Bailliu het moment gekomen om voor een antwoord te zorgen :

“Gilbert Bailliu dankt de Cerclesupporters”

“Enkele weken geleden heeft een Cerclesupporter uit Assebroek een open brief laten verschijnen in het “Brugsch Handelsblad” waarin hij oprecht en duidelijk de huidige situatie van Cercle overwoog.  Bedoelde schrijver, die de toestand nuchter en sportief bekeek, heeft op spelers en bestuursleden, hoe eigenaardig het ook mag luiden, een gunstige uitslag gevonden.  Ik heb echter gewacht tot de wedstrijd Cercle – Waterschei achter de rug was, om deze brief te beantwoorden.  Zijn we thans misschien niet op het keerpunt van de competitie gekomen wat betreft Cercle ?  Cercle heeft nu zo ongeveer haar leergeld in eerste klasse betaald.  De periode van zoeken en tasten is “Vorüber”.  In het begin werd “open” gespeeld, te traag en te lateraal.  Het gevolg hiervan was dat we pijnlijke nederlagen ondergingen.  Nederlagen als 3-0 op FC Luik, 7-2 op Charleroi en 7-1 op Standard konden niets anders dan het moreel van de ploeg ondermijnen.  Wat moest er gedaan worden ?  Was de toestand nu reeds hopeloos ?  Op dit ogenblik echter werden alle hoofden bij elkaar gestoken en werden de rechten en de plichten van de spelers en bestuursleden tegenover de Cerclesympathisanten onder de loupe genomen.  Het kwam er in de eerste plaats op aan punten te winnen !  De middelen waarover we beschikken werden toen eerst gebruikt en doelmatig toegepast.  Het gevolg hiervan was dat de pers een eerder ongunstige kritiek uitte tegenover het door Cercle geleverde spel.  De resultaten waren voor ons echter zeer gunstig.  De duurbare puntjes kwamen binnen, de supporter was tevreden en de Cerclespelers kregen opnieuw vertrouwen.  Ten slotte kan niemand meer loochenen dat de huidige spelconceptie niet noodzakelijk is.  Wij MOETEN ten slotte in eerste blijven en het vertrouwen dat de ware Cerclesupporter in ons stelt, waarderen.  Ik geloof dat we momenteel de goede weg zijn ingeslagen om alle verwachtingen die in ons gesteld werden, in te lossen.  Ik vraag daarom aan alle Cerclesupporters dat ze ons zouden helpen tot de overwinning.  Hun aanmoedigingen zijn MEER dan NOODZAKELIJK !  Supporters, gij hebt bewezen tegen Antwerp en Waterschei dat ge aan onze zijde staat.  In deze overwinningen hadt gij ook ruimschoots uw aandeel.  Mag ik u ook vragen in de overige wedstrijden uw luide keel niet te sparen om ons aan te moedigen, wij van onze kant zullen ook ons beste beentje voorzetten ook al gaat alles soms niet naar wens.  Waarde Cerclesupporters, laten wij de handen in elkaar slaan.  Ieder doet zijn best in de mate van het mogelijke en ten slotte zal één zaak vast staan…  WIJ KOMEN ER BESLIST !
Met de beste dank bij voorbaat, G. Bailliu.”

Die overwinning vertaalde zich ook in de klassering.  Niet dat Cercle nu plots een gigantische voorsprong had uitgebouwd op de ploegen die op de twee degradatieplaatsen stonden maar er was toch al een beetje meer ademruimte.

Tussen twee wedstrijden in moest er ook nog vergaderd worden.  Om de aanwezigen te danken organiseerde supportersclub “Groen-Zwart” een tombola waarbij onder andere twee konijnen konden gewonnen worden.  Of de beestjes nog leefden of niet werd er niet bij vermeld…

“Supportersclub “Groen-Zwart” : Op zaterdag 25 november te 20 uur in ons lokaal Café City, Rijselstraat 171, te Sint-Michiels, is er een belangrijke algemene vergadering.  Voor de aanwezige leden is er een gratis tombola met o.m. twee konijnen als prijs.  Alle leden worden verwacht.  Het Bestuur.”

Het volgende competitieduel voerde Cercle naar Sint-Truiden dat, net als de groen-zwarten, negen punten totaliseerde.  De winnaar zou weer een beetje vrijer kunnen ademen, de verliezer zou in iets nauwere schoentjes komen te zitten.  Een gelijkspel zou de twee ploegen misschien nog het meest plezier doen.  De NMBS wilde alvast iedere supporter die de verplaatsing naar Sint-Truiden maakte belonen met een ticket tegen halve prijs :

“Per trein met Cercle naar Sint-Truiden : De NMBS verleent morgen zondag een reductie van 50 t.h. aan de personen die zich op deze dag naar St-Truiden verplaatsen om de voetbalwedstrijd St-Truiden – Cercle Brugge bij te wonen.  De heenreis mag geschieden met de treinen die het station Brugge verlaten te 11.07 of te 12.07 uur terwijl de terugreis mag plaats hebben met een trein naar keus die St-Truiden na 17 uur verlaat.  (Het speelveld is gelegen op 5 min. van het station).  De prijs in 2^e klasse heen en terug bedraagt 148 frank tot St-Truiden.”

• Brugge

* Wie herinnert zich nog dat er destijds in de Hauwerstraat een slachthuis stond ?  Wie dat nog heeft meegemaakt kan niet ontkennen dat hij of zij ondertussen een dagje ouder is.  Het slachthuis kwam er in 1856 en ging in 1957 tegen de vlakte.  Het stadsbestuur besloot om op de vrijgekomen gronden een tentoonstellingsruimte te bouwen.  Het nieuwe gebouw ging de geschiedenis in als de “Beurshalle” en elke Bruggeling is er ooit in zijn leven wellicht wel eens binnen geweest.  Maar niets gaat eeuwig mee en in 2017 onderging de “Beurshalle” hetzelfde lot als het slachthuis zestig jaar eerder : het werd afgebroken.  Ondertussen staat er op die plaats alweer een nieuw gebouw : het Beurs-, Meeting- en Congrescentrum alias het BMCC.

“Het bouwen van een tentoonstellingshal te Brugge”

“Zoals men weet zal er op de gronden van het oud slachthuis een ruime tentoonstellingshal gebouwd worden voor het inrichten van jaarbeurzen, floralia en andere handelsmanifestaties.  Deze plaats was vroeger bestemd voor het Provinciaal Kultureel Centrum maar het provinciaal bestuur meende, dat de plaats daarvoor niet ideaal gelegen was.  De stad Brugge heeft van deze afwijzing gretig gebruik gemaakt en zal deze gronden gebruiken voor het optrekken van een gebouw met dubbel doel, want indien er daarin geen manifestaties zouden plaats hebben, kan deze hal gebezigd worden voor parkeerplaats, hetgeen Brugge wel nodig zal hebben gezien het aantal auto’s met de dag toeneemt.  In de gemeenteraadszitting van vrijdag jl. werd de Brugse ingenieur-bouwmeester V. Desmet door de gemeenteraad aangesteld tot ontwerper voor deze nieuwe Brugse feesthal.”

* Wie tegenwoordig van groenten, fruit, vis, een ijsje, een glas melk, een glas bier, een frisdrank,… wil genieten moet er om naar de buurtwinkel of naar de supermarkt.  En dat noemt men dan onze moderne tijden…  Vroeger reden al deze handelaars op hun vaste dagen en min of meer op hetzelfde uur, al was dat laatste soms een rekbaar begrip…, met hun waren door de wijk en kon al wie dit wilde aan de eigen voordeur hun waren kopen.  In onze wijk leverden onder andere enkele melk- en groentenboeren en bierhandelaars aan huis !  Ik herinner mij nog twee gemotoriseerde concurrerende visverkoopsters die hun vis met schelle stem aanprezen en al wie ’s namiddags of in de vooravond zin had in een lekker ijsje wachtte gewoon, naar eigen smaak, een van de verschillende ijsventers af.  Misschien vergeet ik in deze opsomming nog enkele handelaars, wie weet ?  Maar wie we zeker niet mogen vergeten waren de twee in Brugge wereldberoemde soephandelaars.  De ene liefhebber zwoer bij de soep van Bruggeman, de andere liefhebber bij die van Paepe :

“Beenhouwerij Bruggeman vernieuwd”

“De bekende beenhouwerij-charcuterie Albert Bruggeman in de Ezelstraat 53, alhier, waarvan de eigenaars tevens de al even bekende soephandel drijven, werd volledig vernieuwd.  Het statige winkelhuis werd een tijdlang ontruimd voor de mannen van de firma Van Laere uit Heist, die er een moderne winkelruimte van gemaakt hebben, met een prachtige toog in L-vorm.  Alles schittert er om ter meest, welke aanblik nog verlevendigd wordt door de talrijke bloemen en planten.  Deze moderne vleeshandel wordt geleid door dhr. en mevrouw Albert Bruggeman, die zakenmensen zijn in de echte zin van het woord, vooruitstrevend, oordeelkundig in hun beleid en vooral zorgen voor een goede service met geschoold personeel, dat in hagelwitte jassen de talrijke klanten bedient of vlug en accuraat de aanhuisbestelling verzorgt.  De totaal vernieuwde winkelruimte met het brede uitstalraam mag werkelijk een aanwinst genoemd worden voor de handelsstraat, die naar de Ezelpoort leidt.  Het zal wel overbodig zijn, het echtpaar Bruggeman succes toe te wensen, daar staat het zelf borg voor !”