Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 241)

  Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 241)
(periode van 02-12-1961 -> 09-12-1961)

• Cercle

Speeldag 12 zorgde ervoor dat Cercle een verplaatsing naar Sint-Truiden voorgeschoteld kreeg.  Op zichzelf niet echt iets speciaals ware het niet dat onze groen-zwarten en de geel-blauwen elk negen punten telden.  Als Cercle het laken naar zich toe trok konden ze een mooie sprong voorwaarts maken maar deze redenering ging natuurlijk even goed op voor Sint-Truiden.  Misschien schoten ze allebei nog het meest op met een gelijkspel…
“Veritas” mocht voor het “Brugsch Handelsblad” mee op verplaatsing naar het verre Limburg om er een verslag te maken van de voetbalfeiten die zich voor zijn ogen zouden afspelen :

“Sint-Truiden – Cercle Brugge 0-0  -  De verdedigingen primeerden…”

“Deze belangrijke wedstrijd op het hobbelige Stayenveld –ongetwijfeld het slechtste terrein uit de hoogste klasse– is nooit tot een boeiend vertoon uitgegroeid.  Het spelpeil was even duister als het weer en de verdedigingen met zes of zeven man langs weerszijden, hadden vanzelfsprekend het hoogste woord.  Dat in die omstandigheden de bordjesman even goed thuis had kunnen blijven, is normaal : op de ganse duur van de partij werden juist geteld twee doelkansen geschapen.  Beiden werden verkeken, één langs iedere kant, zodat ook hier weer de stand gelijk was.  Zelden zagen wij een partij, waarin de supporters zo onverschillig bleven.  Er waren er t.a. niet zo heel veel opgekomen.  Uit hetgeen voorafgaat kan men reeds opmaken dat de brilstand de getrouwe weergave van de match is : wij denken dat bijna iedereen hiermee zal akkoord gaan.  De geel-blauwen zullen misschien aanvoeren dat zij meer aanvielen, doch hiertegenover zullen de Bruggelingen aanbrengen dat zij heel wat beter voetbal toonden.  En dat was inderdaad zo : de jongens van de nationale hulptrainer Goethals speelden werkelijk zo onbeholpen als het maar kan.  Het was voetbal in zijn primitiefste uitvoering, nl. hard tegen de bal trappen en er dan achterlopen !  De groen-zwarten daarentegen probeerden, telkens als zij bij de bal kwamen, deze met gemeten voorzetten over de grond naar voren te brengen en daarbij numeriek in de meerderheid te komen.  Daarvoor moesten zij iets meer lateraal spelen en zowel De Caluwé als Michiels in het spel betrekken.  Het is dus wel waar dat Cercle met 7 verdedigers speelde, maar het is even waar dat wij Cercle ook met 5 man in de aanval zagen, iets wat bepaalde persmensen niet willen zien…  Ten andere, ook Sint-Truiden had het accent vooral op de verdediging gelegd, wat gemakkelijk te verklaren is als men de klassering van de Limburgers bekijkt en overweegt dat zij de voorgaande vier wedstrijden op eigen veld verloren.  Hoe legt men anders uit dat de lokalen om hun twee halfspelers uit de fanionploeg te vervangen, beroep deden op de rechterback en de stopper van de reserven !  Zodat zij met 5 backs in lijn optraden en het werk voor de verbinding op de frêle schouders legden van de vroegere Lyraboy Walter Neefs en Ndala uitsluitend reserveerden voor de stugge bewaking van het “Brugse gevaar Bailliu” !  Over de wedstrijd zelf zijn we vlug uitgepraat.  De eerste helft ging tamelijk gelijk op met Cercle iets degelijker en ook gevaarlijker.  Vooral de langs Orlans opgezette aanvallen brachten de lokale verdedigers wel eens in verlegenheid.  Zo mocht Paelinck een kaarsje branden, toen Bailliu een 10-tal minuten voor de rust een énige doelkans verkeek.  Een door Orlans gegeven hoekschop werd door Paelinck gelost en Gilbert lepelde van op een drietal meter de bal over het ledige doel.  Even later brak Bailliu langs de linkerflank door en zijn goed gericht schot werd schitterend door Paelinck in hoekschop gered.  In deze periode kreeg Mortier weinig gevaarlijk werk op te knappen.  Toch onthouden wij zijn prachtige reflex op schicht van Leenders, niettegenstaande de autoritaire referee nadien voor buitenspel zou fluiten.  Tijdens de tweede helft waren de fruitjongens bijna doorlopend in het offensief, doch hier bewees Delfour dat zijn jongens het klappen van de zweep reeds kennen.  Op één enkele flater na werd de thuisspelers geen kans tot doelen gegeven, doch gelukkig voor Cercle miste Lolinga de hem door Baas geboden kans.  Voor de rest was het spel het aankijken niet waard en met een juiste 0-0 stand werd het einde gefloten.  Geen van beide ploegen verdiende beter…”

Cercle stond na het gelijkspel tegen Sint-Truiden op een relatief veilige negende plaats met tien punten op de teller.  Dat waren er vier meer dan hekkensluiter Lierse en drie meer dan het voorlaatste Union Sint-Gillis dat zich mocht opmaken om naar het Edgard De Smedtstadion af te zakken.  Betekende de komst van Union een buitenkansje voor de groen-zwarten om de kloof met de degradatieplaatsen verder uit te diepen of zou Union zich niet zo maar naar de slachtbank laten leiden ?

De supporters konden, naar goede gewoonte, tijdig kaarten aanschaffen voor deze voor beide elftallen cruciale wedstrijd :

“Kaarten op voorhand voor Cercle – Union : Voor de belangrijke wedstrijd die Cercle morgen tegen Union betwist op eigen veld, zijn er kaarten op voorhand te bekomen in het Hotel de Londres, ’t Zand, tot zondagmiddag 12 uur.  Ook op het Cercleterrein kan men zich voor deze wedstrijd reeds kaarten aanschaffen zondag van 10 tot 12 uur.”

Normaal verscheen er voor elke wedstrijd een soort ‘Vooruitblik’ in het “Brugsch Handelsblad” waarbij meestal een korte bespreking, een pronostiekje en de samenstelling van de Cercleploeg gegeven werd.  Deze keer had de samensteller van dit artikeltje blijkbaar een gebrek aan inspiratie want verder dan de vermoedelijke groen-zwarte opstelling kwam hij niet… :

“Cercle – Union : Mortier, Vanderhaegen, Decock, Baas, Wittewrongel, Demey, Notteboom, De Caluwé, Michiels, Bailliu, Orlans.”

En dan was het moment van de waarheid aangebroken…  Groen-zwart ontmoette geel-blauw in het vertrouwde Edgard De Smedtstadion.  “Vic Bergh” van het “Brugsch Handelsblad” zocht zijn plaatsje in het stadion op en hoopte ongetwijfeld, samen met de talrijk aanwezige supporters, dat Cercle een tweepunter in de wacht zou slepen…

“Cercle Brugge – Union S.G. 1-4  -  De keerzijde van de medaille…”

“Voor wie de groen-zwarten aan het werk zag tegen Waterschei, die ze afgetekend klopten, en thans tegen Union die even overtuigend de volle inzet wegkaapte, zal het verschil der prestaties zeker hemelsbreed schijnen.  En dit is zo, want zo geestdriftig, pittig en snedig Cercle acteerde tegen de Limburgers, zo onsamenhangend, ongeïnspireerd en passief zij het deed tegen de Brusselaars, met het rechtstreeks gevolg dat het i.p.v. een nieuwe bemoedigende zege een ontgoochelend en niet te verontschuldigen verlies werd.  Mag men hier dus gerust van de keerzijde van de medaille spreken, dan komt het ons voor dat de schrijnende zwakheid waarvan de Bruggelingen zondag getuigden, niet toevallig is en als een moeilijk afwendbare weerslag van het in de laatste weken gehuldigde defensief systeem mag aanzien worden.  Dit steunde immers onvoorwaardelijk op het rendement van enkele waardevolle pijlers als Michiels, Orlans, De Caluwé en Bailliu, die zich bovenmenselijke inspanningen moesten getroosten om het geheel in gang te houden en zowel defensief als offensief te doen renderen.  Wat zag men nu tegen Union ?  De motor Michiels vond opvallend de gepaste draai niet, evenmin als De Caluwé terwijl Orlans slechts enkele goede flitsen liet zien in de 1^e helft om daarna helemaal niet meer mee te spelen.  Waar ook Notteboom niet boven kwam, bleef Bailliu nog de enige hoop om een geleidelijk hachelijker wordende situatie recht te zetten.  Maar ook deze hoop bleek ijdel, want Bailliu vermocht niets tegen de gesloten vierman Union-verdediging van wie de stugge Claes en Schraepen hem van geen vin losten.  Union, die werkelijk vocht voor iedere bal, bleek daarbij allesbehalve een kalantje, en wist tegen de “Cerclemuur” de passende tegenzet toe te passen.  Zij onthield zich angstvallig van stapelspel en trok het integendeel wijd open langs de puntspelers die de lokale achterhoede keurig uit elkaar speelden.  Hierbij traden bijzonder Van Wilder, Vanden Bergh en Van Cauwelaert op het voorplan zodat de eerder onzekere lokale verdedigers het hard te verduren kregen.  De 1-4 cijfers die Union op het skoorbord toverde, waren het normaal gevolg van haar onbetwistbare meerderheid die zich in alle lijnen aftekende en deed gelden.”

“Op het Cercleveld schoot Union een flinke bres in de muur en de kostbare puntjes verhuisden naar Brussel.  Een slechte zondag is evenwel geen slecht seizoen en noch spelers noch supporters dienen te wanhopen.  De groen-zwarten bewezen reeds hun man te kunnen staan in de hoogste klasse en zondag verwachten we dan ook hun revanche.”

Een gelijkspel tegen Sint-Truiden en een nederlaag tegen Union.  Hoog tijd om een blik op de rangschikking te werpen :

Mocht de thuisnederlaag ongetwijfeld een bittere smaak nagelaten hebben, het was ook niet allemaal kommer en kwel geweest want voor de wedstrijd tegen Union hadden de Assebroekse Cerclevrienden een nieuw vaandel in ontvangst mogen nemen :

“Nieuw vaandel voor Assebroekse Cerclevrienden : Morgen zondag zal aan de Assebroekse Cerclevrienden op het terrein van de groen-zwarten voor de wedstrijd tegen Union, een nieuw vaandel overhandigd worden.  Alle Cercle-supportersclubs worden bij deze gelegenheid uitgenodigd om deel te nemen met hun vaandel aan de optocht die te 13.45 uur zeer stipt vertrekt aan het Hotel de Londres, op ’t Zand.”

Veel tijd om bij de zware thuisnederlaag stil te blijven staan was er niet want de volgende wedstrijd, alweer tegen een (degradatie)concurrent, kondigde zich reeds aan.  Cercle kreeg een verplaatsing tegen het stugge Daring Brussel voor de voeten geschoven.  Konden de groen-zwarten iets oogsten in Brussel om de pijn van het puntenverlies tegen Union wat te verzachten of gingen ze opnieuw voor de bijl waardoor ze weleens in nauwe schoentjes konden terecht komen ?  De Cerclesupporters kregen alvast de kans om massaal mee te reizen naar de hoofdstad om er hun geliefde kleuren aan te moedigen :

“Naar Daring Brussel : Op zondag 10 december doen de Assebroekse Cerclevrienden de verplaatsing met Cercle naar Daring Brussel.  Prijs voor de leden 30 frank, niet-leden 55 frank.  Vertrek te 12.30 uur stipt aan het lokaal.  Terug omstreeks 20 uur.  Men kan zich inschrijven in het lokaal “Nieuw Gemeentehuis”, Gaston Roelandtspl. 15 te Assebroek.”

“Buffalo-nieuws : Op zondag 10 december doen de Buffalo’s de verplaatsing met Cercle naar Daring Brussel.  Leden betalen 15 frank en niet-leden 60 frank.  Vertrek te 12.30 uur stipt aan het lokaal.  Men keert terug ongeveer één uur na de match.  Men laat zich zo vlug mogelijk inschrijven in het lokaal “Cornet d’Or”, Simon Stevinplaats.”

“Supporterskring GROEN-ZWART St-Michiels : Met Cercle naar Daring.  De verplaatsing naar Daring Brussel wordt morgen zondag 10 december meegemaakt per luxe autocar.  Prijs leden 30 frank, niet-leden 60 frank.  Vertrek te 12.30 uur aan het lokaal Café City, Rijselstraat 171, St-Michiels.”

“Bij de Cercleboys : De Cercleboys maken de verplaatsing mede naar Daring morgen zondag per luxe-autocar.  De prijs bedraagt slechts 55 frank.  Inschrijving en vertrek Café Stadion, Torhoutse Steenweg, 42, te Sint-Andries (rechtover Cercleterrein). – Vertrek te 12.30 uur stipt.”

“Per trein met Cercle naar Daring Brussel : De NMBS verleent morgen zondag een reductie van 50 % aan de personen die zich op deze dag naar Brussel verplaatsen om de match Daring Brussel – Cercle Brugge bij te wonen.  De heenreis mag geschieden met de treinen die het station Brugge verlaten te 12.07 uur of te 13.07 uur, terwijl de terugreis mag plaats hebben met een trein naar keus die Brussel na 17 uur verlaat.  Prijs in 2^e klasse heen en terug : 90 frank tot Brussel Zuid, 94 frank tot Brussel Centraal of Brussel Noord.”

Dit keer was de man van de “Vooruitblik” wel bij de pinken en pende hij een relatief uit de kluiten gewassen artikeltje bijeen, dit in tegenstelling tot de voorbeschouwing van Cercle – Union waar hij niet verder kwam dan de samenstelling van de Cercleploeg :

“Daring C.B. – Cercle : Na de ontgoochelende nederlaag op eigen veld tegen Union, staat Cercle zondag alweer voor een kapitale vierpuntenwedstrijd tegen Daring Brussel.  De groen-zwarten mogen zich in geen geval laten ontmoedigen, maar integendeel met nieuwe ijver en wilskracht de strijd voor het behoud aangaan, hetgeen mogelijk een gelijk spel kan opbrengen.  Het heroptreden van de herstelde Perot betekent beslist een versterking, maar jammer genoeg zal de gewonde Orlans er ditmaal niet bij zijn en gedoubleerd worden door Eric Buyse.  Zeggen we nog dat de Hongaar Némès sedert einde verleden week uit Brugge met pak en zak vertrokken is met bestemming Oostenrijk, waar hij nochtans niet kan optreden zonder de toestemming van Cercle die voor hem maar eventjes 400.000 frank afdokte voor één jaar aan Anderlecht !
De aangekondigde ploeg : Mortier, Vanderhaegen, Decock, Baas, Wittewrongel, Perot, Notteboom, De Caluwé, Bailliu, Michiels, Buyse.”

Jongere supporters kunnen het zich wellicht niet voorstellen maar er was ooit een tijd dat voetbalstadions niet uitgerust waren met een stadionverlichting.  De wedstrijden gingen in die jaren ook altijd steevast door op zondagnamiddag om 15 uur.  Maar juist omdat de stadions nog geen verlichting hadden en de wedstrijden toch moesten beëindigd zijn voor het donker werd, vervroegde men die wedstrijden dan maar een beetje.  Of hoe men van de nood een deugd maakte :

“Sportliefhebbers opgelet ! : Tot en met zondag 7 januari 1962 vangen de voetbalwedstrijden aan te 14.45 uur i.p.v. te 15 uur.”

• Brugge

* Sinterklaas wordt tegenwoordig jammer genoeg een beetje uit de belangstelling geduwd door de Kerstman maar we beschouwen de goede Sint toch nog altijd als onze grote favoriet.  Velen onder ons herinneren zich ongetwijfeld nog uit hun jeugdjaren de bovenste verdieping van de “Au Bon Marché” die tijdens de Sinterklaasperiode in een onvervalst speelgoedparadijs werd omgetoverd.  Niet ver daarvandaan, in “A l’Innovation” was het trouwens krek hetzelfde.  Ook daar was Sinterklaas een welgekomen gast en ruimde men er graag de nodige plaats om de goede man zijn speelgoed in optimale omstandigheden te laten tentoon te stellen.  Maar ook op veel andere plaatsen, iedereen herinnert er zich nog wel eentje of zelfs meerdere, maakte de Sint zijn opwachting.
Tegenwoordig neemt Sinterklaas tijdens die drukke periode de nodige hulpsinten in dienst om hem een handje toe te steken maar in 1961 was het woord hulpsint nog lang niet uitgevonden.  En toch liepen de Sinten elkaar soms wel eens voor de voeten…  Maar hoe konden de ouders in die tijd, toen het begrip “hulpsint” nog niet eens bestond, de aanwezigheid van Sinterklaas op al die verschillende plaatsen tegelijk aan hun kroost verklaren zonder door de mand te vallen ?  “Dani” dacht er natuurlijk ook het zijne van, had zelfs een sluitende verklaring voor het probleem en tekende er een “Bont beeld” over :

Het weerbericht werd onmiddellijk na het nieuws uitgezonden en was, heel opvallend, niet onderworpen aan een bepaalde tijdsduur.  Armand Pien kon dus rustig de nodige tijd nemen voor zijn weerbericht dat hij steevast met de nodige dosis humor presenteerde.  Hij zat nooit verlegen om een kwinkslag en als er voor een of ander weersverschijnsel nog geen weerspreuk bestond vond hij die wel ter plaatse uit.  Enkele van die beroemd geworden uitspraken waren bvb. “Een herfst zonder stormen is als een vrouw zonder vormen” en “Mijn weerberichten kloppen altijd, alleen houdt het weer er zich niet aan”.  Hij voelde zich ook niet te beroerd om visueel een en ander uit te halen zoals die keer dat zijn weerbericht helemaal niet klopte en hij zijn volgende weerbericht presenteerde met een roodgekleurd gezicht omdat hij zich zogezegd schaamde.  Vaak bracht hij overmaatse of vreemd gevormde groenten en stukken fruit mee om aan zijn televisiepubliek te laten zien.  Armand Pien leerde zijn kijkers de ‘straalstroom’ kennen en had zijn eigen gedacht over het ‘broeikaseffect’ en ‘het gat in de ozonlaag’.  Hij vond dat de opwarming van de aarde te wijten was aan de toename van het aantal bewoners en koppelde dat gegeven aan hun autogebruik en verwarming.  Telkens sloot hij zijn weerpraatje af met de woorden “Goedenavond, beste kijkers”.
Armand Pien was nu eenmaal populair en bekend, ook bij “Dani” die zijn naam (daarom deze extra uitleg over deze populaire weerman) gebruikte in een “Bont beeld” :