Shot-online

05/01/2017

Cercle en Carrefour Market doen het met een stickerboek

Naar analogie met de gekende Panini stickerboeken sloegen Cercle en Carrefour Market de handen in elkaar om een mooi album samen te stellen waarin, op enkele uitzonderingen na, alle spelers van de voetbalschool tot de eerste ploeg en de Cercle-leiding in voorkomen.

Op een persconferentie verduidelijkten de regionaal directeur en de PR-verantwoordelijke van Carrefour Market, geflankeerd door de verantwoordelijken van Carrefour Market Scheepsdale en Brugge St.-Andries (de twee winkels waar de stickers kunnen bekomen worden) het opzet.

Carrefour Market wil zijn lokale verankering beklemtonen en doet dit o.a. met het aanbieden van stickerboeken aan de lokale voetbalverenigingen.

De inhoud en cover zijn samengesteld door de ploeg. De leden van de vereniging krijgen het album. Sympathisanten kunnen het voor slechts € 2,00 aankopen in de twee hierboven vermelde winkels.

Er zijn in totaal 363 stickers, waarbij elke speler als start zijn eigen sticker krijgt. Het stickerboek vervolledigen kan via aankopen in de twee filialen. Per schijf van € 25,00 ontvang je een zakje met vier stickers. Bij aankopen van deelnemende producten (variabel per week) krijgt de klant extra stickers en mogelijks volgen er nog promo-acties om het boek sneller vol te krijgen.

De actie is gestart op 23 december en loopt tot 18 maart.

Cercles algemeen directeur Eric Deleu dankte de verantwoordelijken van Carrefour Market en stelde dat het in 1B niet steeds evident is om steun te krijgen om dergelijke zaken te realiseren. Hij loofde tevens het werk van de personen die zich hiervoor hebben ingezet.

Regiodirecteur Bart Demarest, tot zijn 18e zelf jeugdspeler van Cercle, “veertig kilogram eerder” (citaat), vond het (terecht) een prachtig ontwerp en benadrukte dat dit voor wie er als jeugdspeler in voorkomt, over pakweg twintig jaar, een schitterend souvenir zal zijn.

Er kwam onze redactie ter ore dat er ondertussen reeds een facebookpagina zou bestaan om tot uitwisseling van dubbele prentjes te komen.

(Georges Debacker)

Gerelateerde nieuwsberichten

Silke Loridan

Wie het Cercle-secretariaat binnenstapt wordt vergast op de vriendelijke glimlach van een 23-jarige Veurnse. Silke Loridan werkt nu zowat tien maanden op het Cercle-secretariaat. Tijd dus om deze enthousiaste, gemotiveerde jongedame even aan u voor te stellen.

Wat deed je voorafgaand aan je job bij Cercle?

In het middelbaar studeerde ik “economie-moderne talen”. Ik was gestart met “wetenschappen”, maar wijzigde mijn keuze. Dat komt eigenlijk wel goed van pas nu op mijn werk bij Cercle met al die verschillende talen.

Vervolgens verbleef ik twee jaar in Gent. Eerst volgde ik aan de universiteit “criminologie”. Ik droomde er altijd al van om rechercheur te worden. Daarom koos ik die richting. Uiteindelijk was het niet zo mijn ding. Het was te zwaar voor mij. Dit moet ik eerlijk toegeven. Vervolgens “grafische en digitale media” aan de Hoge School . Dat was wel leuk, maar mijn ontwerpen waren echter niet goed genoeg en de creatieve ideeën kwamen er niet steeds uit zoals het moest. Dan weet je voor jezelf dat je moet stoppen (lacht).

Ik werkte ook als jobstudent in een supermarkt in Oostduinkerke. Uiteindelijk bleef ik er om er vast te werken. Dat was een periode van twee jaar. Ik groeide, kreeg meer zelfvertrouwen, werd volwassener en leerde meer op mijn eigen benen staan. Ik werd ook socialer tegenover anderen en kwam meer uit mijn schelp.

Na twee jaar werd het wel tijd voor iets anders. Ik wou een meer administratieve job waarbij ik meer mijn hoofd dan mijn handen moest gebruiken.

Zo belandde je via facebook bij Cercle?

Ik voetbalde destijds bij White Star Bulskamp, dezelfde ploeg waar ook de zus van secretariaatcollega Branco voetbalde en hij eveneens bij de mannen. We zijn reeds zo’n acht jaar vrienden op facebook. Zo zag ik op een dag een Cercle-vacature passeren. Ook voorheen had ik reeds Cercle-vacatures gezien op facebook, maar toen vond ik dat ik er nog niet klaar voor was en solliciteerde niet. Nu had ik echter het gevoel: “dat is het, nu ben ik er klaar voor!”. Ik solliciteerde en bekwam de job.

"Het is mijn droomjob."

Ook voorheen kwam je reeds af en toe naar wedstrijden zien?

Ik was reeds verschillende malen op Jan Breydel. Dit zowel op Cercle als Club. Op Cercle was dit met Branco, zijn zus en zijn familie mee. Ik vond het een leuke sfeer. Iedereen kent mekaar. Het gaat er zeer familiaal aan toe. Misschien zijn de supporters niet zo talrijk als bij een andere ploeg, maar ik vind iedereen wel aangenaam. Ze beschouwen je direct als een deel van de familie.

Je bent hier nu zo’n tien maand. Hoe voel je je?

Ik startte op 22 december 2016. Ik heb een supergoed gevoel. Het is mijn droomjob. Toen ik vroeger in de tribune zat, droomde ik er van om daar beneden te staan en iets met de organisatie kunnen te maken te hebben. Hier werken is voor mij echt de max! Het is danig gevarieerd, het is nooit saai. Het steekt niet tegen omdat je zodanig veel zaken hebt om je om te bekommeren. Ik krijg ook veel verantwoordelijkheden en het bijhorende vertrouwen, en dat vind ik ook leuk. Bovendien ervaar ik dat ik in dit jaar ook zeer veel bijgeleerd heb. Ik sta weer tien stappen verder in mijn leven qua persoonlijkheid. Je leert ook zeer veel nieuwe mensen kennen.

Je sprak van meer “open” worden. Je beperkt je niet tot je kerntaken op Cercle maar bent ook tegenwoordig “buiten de diensturen” op supportersfeestjes en organisaties?

Ik probeer inderdaad zoveel als mogelijk supportersfeestjes van de diverse verenigingen bij te wonen. Zo leer je ook die mensen beter kennen en de sfeer is er telkens zeer goed. Weer dat familiale, waarbij ik me direct thuis voel.

Dat ik ook aan “Levensloop” heb deelgenomen? Ik heb mijn neefje, die nog zeer jong was, verloren aan kanker. Al een voldoende motivatie op zich om deel te nemen. Sowieso wou ik eens deelnemen en toen ik vernam dat Jimmy De Wulf en Broes (Beloften) vanuit de jeugdwerking een team zouden afvaardigen, aarzelde ik niet. Na de uitwedstrijd op Beerschot-Wilrijk zijn we rechtsreeks naar “Levensloop” gereden om daar present te zijn van middernacht tot 04.00 uur. Niet dat we de ganse tijd gelopen hebben natuurlijk.

"Ik probeer ook alle uitwedstrijden bij te wonen. Ik miste er nog maar eentje dit seizoen. Cercle is eigenlijk mijn leven geworden!"

Ik zag het reeds vaak aan de uren waarop ik mails ontvang van het secretariaat en aan de randactiviteiten, het is hier geen nine to five job hé?

(lacht) Inderdaad. Het is wel een hele verandering. Mijn vorig werk was gewoon van 08.30 hr tot 19.00 hr . Je kwam thuis en deed niets meer voor je job. Nu sta ik op met Cercle en ga ik slapen met Cercle. Ik vind dat niet erg. Ik wil immers dat Cercle groeit. Ik wil er moeite in steken, zorgen dat het vooruitgaat en dat de supporters tevreden zijn. Dat vind ik echt belangrijk. Het is dan ook geen probleem voor mij om langer te blijven. Ik ga pas naar huis als mijn werk gedaan is. Actueel is het enkel wat moeilijker te combineren met mijn avondschool, maar ik heb het er voor over.

"Cercle is eigenlijk mijn leven geworden!"

Avondschool?

Ik zit in het 2e jaar “reisconsulente” aan Syntra. Ik ben daarmee aangevangen (voor ik bij Cercle kwam) omdat ik het idee had opgevat om in het buitenland te gaan werken. Sinds ik hier tewerkgesteld ben, is dat natuurlijk niet meer het doel maar het vak op zich interesseert me wel. Ook tijdens die opleiding leer ik veel bij. Ik ben er op alle vlakken vlot door en ik wil mezelf bewijzen dat ik iets kan afmaken. Mogelijks kan ik het in mijn verdere leven nog gebruiken. Je weet nooit wat de toekomst brengt.

Reizen zit wel in de familie. Mijn peter woont in Maleisië. In de vakanties gingen we ook vaak met mijn ouders op reis. We huurden huisjes of vertrokken met de caravan. Het zit er van kinds af aan in. Spijtig genoeg is het in combinatie met mijn job op Cercle niet meer zo vaak mogelijk.

Het kwam reeds even aan bod, je voetbalde ook zelf?

Ik speelde vijf of zes jaar bij White Star Bulskamp. Vanaf de opstart van de ploeg was ik er bij. Door het studeren heb ik dit jammer genoeg moeten stoppen. Mocht ik kunnen en de tijd hebben, zou ik er direct terug aan beginnen. Ik voetbal enorm graag. Dat is iets wat ik wel mis. Als ik van op de tribune wedstrijden zie, dan wil ik zelf op dat plein staan… (lacht).

Ik kom nog even terug op het secretariaat. Het klikt blijkbaar zeer goed tussen de collega’s?

Jazeker. Toen ik hier aankwam was het even aanpassen als enige vrouw. Maar er is een toffe sfeer. Iedereen is familiaal en accepteert elkaar zoals men is. Ook onze recentste aanwinst (sinds maandag n.v.d.r.) is een toffe gast. We zijn allemaal jong en voelen elkaar daardoor wellicht ook wat beter aan.
Het is zeker een plezier om hier te werken.

Een mooie afsluiter waar ik niets aan toe te voegen heb.

(Georges Debacker)

Lees meer

Shot-online

17/10/2017

Jong, ambitieus sluitstuk - Paul Nardi

Onze jonge “Monegask”, 22 jaar (18 mei 1994), is afkomstig uit Vesoul, een Frans stadje met een kleine 16.000 inwoners. Het situeert zich in de driehoek Nancy/Dijon/Colmar. Een koude maar prachtige streek (het dichtstbijzijnde skigebied ligt op amper 55 Km.), dixit Paul. Wat Jacques Brel met Vesoul te maken heeft leest u verder in het artikel.

Paul, o.a. Frans jeugdinternational bij de U17, U18, U19, U20 en Beloften, is ambitieus en wil zoveel mogelijk wedstrijden spelen om zijn carrière te lanceren. Dat hij over heel wat kwaliteiten beschikt, en niet toevallig een vijfjarig contract heeft bij Monaco, merkten onze supporters ook reeds op.

We voerden een gesprekje kort na de hervattingen van de trainingen, na een weekje verlof bij het aflopen van de reguliere competitie in 1B.

Gewoontegetrouw polsen we naar de eerste voetbaljaren. Hoe zit dat bij jou?

Ik was van meet af aan doelman. Hoe dit komt? Ik had een oudere broer en toen we buiten speelden trapte hij ballen en ik poogde ze te stoppen. Zo simpel is het.
Mijn eerste ploegje was in Vaivre-et-Montoille, net buiten Vesoul, en daarna speelde ik tot mijn twaalf jaar bij Vesoul HSV.

Zoals heel wat Franse spelers trok je naar een “centre de formation”?

Inderdaad. Ik sloot aan bij het “centre de préformation” van AS Nancy. Het was een combinatie school/internaat. Op mijn 15/16 werd het het “centre de formation” met een traditionele opleiding van drie jaar. Ik werd prof op mijn 18e.

Al vrij snel werd je titularis. Enerzijds niet zo evident want de 1e doelman, Damien Grégorini, was een ervaren doelman met achtergrond bij Nice en Marseille?

Damien was inderdaad een gerespecteerd en ervaren doelman maar hij naderde het einde van zijn carrière. Daarnaast kende hij een aantal familiale problemen op dat ogenblik en na een zestal wedstrijden in het seizoen 2013-2014 werd ik titularis (33 wedstrijden; nvdr). Als jonge gast werd ik immers, met het vooruitzicht om hem ten gepaste tijde te vervangen, reeds voorbereid. Ik heb ook heel veel steun aan hem gehad. Hij heeft me geholpen om nr 1 te worden en hij was belangrijk voor mijn carrière.

Het was een fantastisch jaar voor mij. Ik was 18/19 jaar, eerste doelman, ik speelde in Toulon een toernooi met de Franse U20 en Monaco bood me een vijfjarig contract aan…
De Monegasken leenden me terug uit aan Nancy, zodat ik alweer een dertigtal wedstrijden ervaring kon opdoen in de Ligue 2.

Mijn bedoeling is om voortdurend progressie te maken

Bij Monaco kon je even van de eerste ploeg proeven?

Ik speelde twee wedstrijden in de Ligue 1 en vier Bekerwedstrijden.

Aanvang dit seizoen leende Monaco je uit aan Stade Rennais (Ligue 1), maar je kwam er niet aan spelen toe?

Normaal zou hun doelman, Benoît Costil, vertrekken, maar dit gebeurde niet. Ik was er dus 2e doelman. Ik wou spelen en me herlanceren en toen kwam het voorstel van Cercle. Ik twijfelde geen ogenblik! Mede door de blessure van Gilles Lentz op dat ogenblik kwam je meteen tussen de palen en dit lijkt aardig te lukken. Je pakte ook reeds punten voor Cercle. Ik werkte hard sinds ik hier kwam en kon mijn plaats bemachtigen. De vruchten van mijn arbeid zijn er. Ik ben tevreden. Dat ik reeds punten pakte voor Cercle? Om die reden ben ik naar hier gekomen. Het was een uitdaging voor mij. De samenwerking met Monaco kan een goede zaak zijn. Ik focus me actueel op die zes resterende wedstrijden. Daarna praat ik wel met Monaco. Mijn bedoeling is om voortdurend progressie te maken, door wedstrijden te spelen uiteraard.
Het doet ook deugd als je tijdens of na de wedstrijd de supporters je naam hoort scanderen. Dat doet veel plezier.

In het kader van “opvallen met prestaties” is het wellicht spijtig dat we net niet deelnemen aan PO2?

Het is inderdaad echt spijtig. In de relatief korte tijd dat ik hier ben vind ik dat we PO2 waardig zijn. Het is frustrerend dat dit ons ontlopen is. Maar ja, dat is voetbal. Nu is het allerbelangrijkste Cercle in 1B te houden.

Was het voor jou moeilijk om telkens, omwille van blessures, met een andere verdediging voor je te spelen?

Voor mij is het niet zo belangrijk. Het zijn allemaal goede spelers. Op training werk ik met allen. We zijn jong en passen ons snel aan. Geen probleem dus.

Bevalt het je hier in België?

Zeker. Ik ben hier heel goed ontvangen. Ik woon, samen met mijn vriendin, vlakbij de zee in Wenduine. Zij is mij overal gevolgd. In Nancy, Monaco, Rennes, hier. Dat is goed voor mij.

Je weet ongetwijfeld dat Jacques Brel een lied schreef over Vesoul?

Ja, ik word vaak met deze vraag geconfronteerd. Het is mooi dat hij een liedje componeerde over mijn meest geliefde stad (1)

Tot slot: ik veronderstel dat de week vakantie deugd deed na afloop van de reguliere competitie?

Zeker! Ik bezocht mijn ouders in Vesoul en jeugdvrienden in Nancy. Ondertussen hebben we alweer goed gewerkt op training en zien we er naar uit om Cercle veilig te stellen.

(1) Jacques Brel overnachtte in 1960 in Vesoul en bracht de avond door met hotelgasten, het personeel en de uitbaters. Hij beloofde een lied te maken over Vesoul. In 1967 verbleef hij er opnieuw voor een nacht. Hij hield zijn eerder woord en in 1968 kwam de plaat uit.

U kunt het beluisteren via: https://www.youtube.com/watch?v=tVKWiseNGUU

(Georges Debacker)

Lees meer

Shot-online

09/03/2017

Ambitie - Gianni Bruno

Gianni Bruno is reeds van jongs af aan aanzien als een groot talent. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij zijn jeugdopleiding kreeg bij Standard en Lille. Zijn beroepscarrière speelde zich tot nu toe enkel in het buitenland af, nl. in Frankrijk en in Rusland.De openingswedstrijd van dit seizoen is meteen zijn officieel debuut in de Belgische competitie. Dit interview met Gianni, zeer sympathieke jongen en een vlotte prater, is meteen het tweede opeenvolgende – na eerder deze week Benjamin Delacourt – met een Rijselse link.

Je naam verraadt je Italiaanse roots?

Mijn grootouders zijn inwijkelingen. Mijn ouders zijn in Italië geboren, maar kwamen met hun ouders op zeer jonge leeftijd naar België. Ikzelf zag het levenslicht in Luik, maar eveneens met de Italiaanse nationaliteit. Toen ik op mijn vijftiende zou opgeroepen worden voor de nationale jeugdelftallen vroeg de voetbalbond me om ook de Belgische nationaliteit aan te nemen. Dat was geen probleem gezien ik in België geboren was. Op die manier bekwam ik de dubbele nationaliteit.

Je vader was jeugdtrainer bij RFC Liège en het is dan ook niet verwonderlijk dat je daar voor het eerst tegen een bal trapte?

Klopt. Mijn vader heeft een trainersdiploma en trainde o.a. ook kleinere ploegen. Nadien deed hij ook scouting voor ploegen uit 1e en 2e klasse. Hij ging dus veel wedstrijden bekijken en in het weekend vergezelde ik hem. Ik zag dus veel ploegen aan het werk. Toen ik vijf jaar was (1996) trainde mijn vader de jeugd van RFC Liège. Mijn oudere broer speelde er ook, de stap was vlug gezet. Ik volgde dus mijn vader en broer.

Met de Luikse traditieploeg ging het financieel niet goed en in 2000 stapte je over naar de jeugdwerking van Standard?

Standard wou reeds enkele jaren dat ik bij hen tekende maar mijn vader was daar niet voor te vinden. Hij was immers ook Club Luik supporter… Toen de gebroeders Mpenza bij Standard tekenden, ik was een grote fan van hen, wou ik per se wel naar de Rouches. Toen Standard dan opnieuw aanklopte mocht ik wel van mijn pa.

Na zeven jaar jeugdvoetbal bij Standard trok je naar het Franse Lille, ondanks een aanbod van “de Rouches”?

Lille volgde mij reeds van een jaar voordien. Toen kwam er een concreet voorstel . De dag dat ik besliste om te tekenen kwam er een voorstel van Standard. D’Onofrio contacteerde mijn vader, maar die gaf hem te kennen dat ik mijn beslissing reeds genomen had.

"Ik ben heel blij terug in België te zijn."

Je doorliep verder de jeugdrangen bij Lille (2007-2011) om vervolgens je debuut te maken bij de eerste ploeg. Meteen de start van een passage bij enkele Franse ploegen?

Inderdaad. Tijdens het seizoen 2013-2014 werd ik uitgeleend aan Bastia. Toen werd ik getransfereerd naar Evian, waar ik een contract voor vier seizoenen tekende. Daar klikte het niet zo goed met de coach. Na zes maand werd ik uitgeleend aan FC Lorient. Na dat seizoen keerde ik terug naar Evian, maar die waren gedegradeerd naar D2. Toen speelde ik zes maanden met Evian in tweede afdeling en vertrok vervolgens naar Rusland.In Evian vond ik immers geen plezier meer in het voetbal. Ik voelde me niet goed in de stad. Ook met de supporters verliep het niet vlot. We speelden niet goed, haalden geen goede resultaten, het klikte niet met de coach, kortom: geen goede ervaring.

In Rusland, bij Krylya Sovetov Samara, kon je het beter vinden. O.a. bij coach Franky Vercauteren?

De timing van de competitie is daar anders. Ik speelde twee maand onder Franky Vercauteren. Hij wou me behouden en Evian leende me nog een jaar uit. Ik speelde onder Vercauteren de vier eerste competitiewedstrijden en raakte dan gekwetst en was vijf maand out (met o.a. revalidatie in België). Bij mijn terugkeer, in maart dit jaar, was mijnheer Vercauteren ontslagen en speelde ik de twee/drie laatste maanden terug mee met Samara. Dit was onder de Russische trainer Vadir Skripchenko. De man sprak enkel Russisch, maar er was wel 24/24 een vertaler tegenwoordig. Ik moest me echter wel opnieuw bewijzen gezien hij me niet kende, maar ik genoot zijn vertrouwen. Zo viel ik eerst tweemaal in om daarna de tien slotwedstrijden te spelen. Hij speelde me wel meer op de rechterflank uit dan op mijn favoriete centrale positie.

Samara is een grote Russische stad. Hoe was het om daar te leven?

Er leven ruim 1.200.000 mensen in Samara. Het is een uur vliegen van Moskou. Laat ons zeggen dat ze “un peu à retard” zijn, een beetje achter op onze moderne Europese wereld. Ze zijn niet even modern ingesteld als hier. De mensen zijn er ook wat koud, meer gesloten. Ik kende er echter geen problemen. Op voetbalgebied verliep alles vlot. De club was goed georganiseerd en ik maakte er heel wat vrienden. Het was er goed voetballen en het was een goede ervaring voor mij. Ik blik er zeer positief op terug!

Was je er alleen? Ben je gehuwd?

Ik ben niet gehuwd maar sinds een jaar verloofd. In september zijn we reeds negen jaar “samen”. Zij verbleef een twee/drie maand bij mij in Rusland.

Je was ondertussen een vrije speler?

Ik lag nog onder contract bij Evian, maar de ploeg is tijdens mijn verblijf in Rusland failliet gegaan. Vandaar ben ik vrij.

Reeds geruime tijd gaf je te kennen graag naar België terug te keren. Er was reeds eerder interesse uit de hoek van Standard, Z.-Waregem, Moeskroen, YR KV Mechelen, … Jij wou naar een ploeg met “un bon projet” . Die heb je hier dus gevonden?

Mijn oorspronkelijke bedoeling was om in 1A te spelen. Het is er echter moeilijk om een goed project te vinden waar ik in pas. Sommigen haakten ook af op mijn loon/tranferkosten. Doordat ik ondertussen een vrije speler ben, veranderde de situatie. Ik keek even de kat uit de boom. Toen kreeg ik een telefoontje van mijnheer Riga die me perfect uitlegde wat de ambities van Cercle waren, de verhoudingen met Monaco, de doelstelling om kampioen te spelen, enz…
We hadden er beiden een goed gevoel bij en het contract volgde snel.

"Ik hoop dat we een super seizoen beleven en dat de supporters met plezier naar het stadion komen."

Een mediatitel was dat je via “la petite porte” terug naar België kwam maar dat dit wellicht geen slechte keuze is? Naast de mogelijkheid om kampioen te spelen is er nog altijd de mogelijke deelname aan PO2 om je hogerop in de kijker te spelen?

Vooreerst wil ik hier spelen om kampioen te worden! Ik voetbal nu reeds drie/vier jaar tegen de degradatie. Het ging weliswaar om ploegen uit eerste klasse, maar die toch speelden om niet te degraderen. Ik hoopte eindelijk eens te voetballen bij een ploeg waar de doelstelling “stijgen” is. Het is zo dat voor een aanvaller het beter acteren is bij een ploeg die speelt om te winnen dan bij een ploeg die speelt om niet te verliezen… Het project van Cercle is om kampioen te spelen. Het is inderdaad zo dat ik via “la petite porte” België terug binnenkom, maar het zal voor mij mogelijks de grote poort openen.

Komende week, tijdens de openingswedstrijd op Westerlo, speel je je eerste officiële wedstrijd in de Belgische competitie.

Daar kijk ik echt naar uit. Ik ben heel blij terug in België te zijn. Dit vooral ook voor mijn familie. Nu kunnen ze maximaal aanwezig zijn om naar me te komen kijken. Voorheen zat ik telkens echt ver weg van Luik…

Waar ga je wonen?

Ik betrek binnenkort een appartement dichtbij het centrum. “J’adorre la ville de Bruges”! Ook in Luik heb ik samen met mijn vriendin een appartement. Zo kan ik ook af en toe in Luik verblijven, een stad waarvan ik eveneens hou, en zo ver rijden is het nu ook niet.

Wat verwacht je, voor jou persoonlijk en voor de ploeg, van het komende seizoen?

Persoonlijk hoop ik de ploeg te helpen met een zo groot mogelijk aantal doelpunten of beslissende voorzetten. De ploeg helpen overwinningen te behalen, regelmatig te zijn gedurende het ganse seizoen en gespaard te blijven van blessures. Ik hoop van harte dat we een heel goede groep kunnen smeden. Er zit heel veel individuele kwaliteit in. Nu komt het er op aan er een groep van te maken. Zonder het groepsgevoel kun je geen wedstrijd winnen. Het is belangrijk om goed samen te werken en een goede mentaliteit te creëren. Men heeft hier gepoogd om een zeer goed team samen te stellen, een mooi project, zeer professioneel. Ik hoop dat we een super seizoen beleven en dat de supporters met plezier naar het stadion komen.

Tot slot, weet je dat er een goede vriendschapsband bestaat tussen de supporters van Cercle en die van RFC Liège?

Ik heb daaromtrent iets gezien op het internet. Best leuk. Het was uiteindelijk mijn eerste ploeg.

(Georges Debacker)

Lees meer

Shot-online

28/07/2017

Koos bewust voor buitenlands avontuur - Lloyd Palun

Daags voor de tweede uitwedstrijd van het seizoen (tegen Oud Heverlee Leuven) trok ik opnieuw naar de groen-zwarte kant van het Jan Breydelstadion. Na de training had ik een interessant gesprek met onze nieuwe rechtsachter Lloyd Palun.

Lloyd, je bent zoals veel spelers net bij Cercle Brugge. Kun je even je carrière tot nu toe schetsen voor onze lezers?

Ik zag het levenslicht in Arles, in het zuiden van Frankrijk. De stad waar Vincent Van Gogh ook vaak vertoefde. Mijn roots liggen evenwel in Gabon en ik draag ook nog steeds die nationaliteit. Mijn eerste voetbalervaring deed ik op bij het Zuid-Franse Martigues. Ik doorliep er de jeugdreeksen en maakte er ook mijn debuut in de eerste ploeg. Het was een ploeg die wat zweefde tussen de laagste profreeksen en de hoogste amateurreeksen. Ook Eric Cantona speelde daar trouwens nog in de jaren 1980. In 2009 verkaste ik naar Trinité Sport, een amateurploeg, ook al in Zuid-Frankrijk. Opnieuw een jaar later kwam het naburige en grote Olympique Gymnaste Club Nice-Côte d&rqsuo;Azur, kortweg OGC Nice aankloppen. Een ploeg met een rijke traditie. Ze werden ondermeer vier keer kampioen in de Ligue 1. Ik bleef er van 2010 tot 2015. Ik speelde er een aanzienlijk aantal wedstrijden op het hoogste niveau. Vorig jaar speelde Nice trouwens een fantastisch seizoen. Het eindigde op een derde plaats en speelt momenteel voor een plaats in de Champions League. Na de tijd bij Nice ging ik aan de slag bij Red Star Parijs. Een ploeg die toen in Ligue 2 aantrad, maar momenteel een reeksje lager speelt.

"De ploeg terug naar het hoogste niveau brengen is onze taak."

En toen kwam Cercle Brugge. Waarom koos je uiteindelijk om de groen-zwarte kleuren te verdedigen?

Eerst en vooral koos ik voor het ambitieuze project dat Cercle me voorstelde. Francois Vitali bouwde aan een zeer competitieve ploeg en alles rond de ploeg straalt gewoon ambitie uit. Die ambitie is ook meteen uitgesproken en is gewoon kampioen spelen met Cercle. De ploeg terug naar het hoogste niveau brengen is onze taak. Ik begrijp dat Cercle een begrip is in het Belgische voetbal en de ploeg hoort gewoon thuis op het hoogste niveau. Naast de grote sportieve ambities, koos ik ook bewust voor een buitenlands avontuur. Ik had ook wat aanbiedingen uit de Franse Ligue 2, maar die legde ik naast me neer om twee jaar bij Cercle te tekenen. Het was voor mij, op mijn 28ste, een goede stap in mijn carrière.

Wat was je eerste indruk bij Cercle?

De eerste indruk was meteen zeer positief. Alles verloopt hier super professioneel. De spelers en de leden van de technische staf kunnen in alle rust werken. De omkadering is gewoon top. Eigenlijk moeten wij alleen maar denken aan de prestaties op het veld, al de rest is voor ons geregeld. De voertaal is hier ook Frans. Dat is voor mij uiteraard ook een pluspunt. Toch ben ik momenteel bezig met het leren van de Nederlandse taal. Ik vind dit zeer belangrijk. Tenslotte woon ik hier ook in de buurt en wil ik me wat integreren.

Hoe zit het op persoonlijk vlak? Je woont in de buurt van Brugge vertelde je net?

Inderdaad, ik woon in de rand van Brugge. Een stad die ik ondertussen al een paar keer bezocht en echt fantastisch vind. Ik ben niet getrouwd, maar woon samen met mijn vriendin en heb twee kinderen.

De competitiestart verliep alvast foutloos met twee overwinningen en een zes op zes, tevreden?

Uiteraard zijn we met het resultaat van de twee eerste wedstrijden zeer tevreden. We behaalden het maximum en dat is goed. Ik ben echter van mening dat alles altijd beter kan. Eigenlijk is dit ook logisch. Het is een volledig nieuwe ploeg en de automatismen kunnen nog wat beter. Maar het is belangrijk dat we hard blijven werken en elkaar scherp houden. Dan volgen de resultaten vanzelf. Maar bovenal moeten we vooral ook plezier hebben in het voetbalspelletje.

De eerste twee wedstrijden stond je ook telkens in de basiself. Is de rechtsachter je beste positie?

Het is in elk geval mijn favoriete positie. Ik hou ervan om de hele flank af te dweilen en ook goede voorzetten af te leveren voor de spitsen. Het samenspel met Irvin Cardona verliep tijdens die twee wedstrijden al zeer goed. Het verdedigende werk is mijn prioriteit, maar als ik een mogelijkheid zie schuif ik graag eens mee. Ik ben wat ze noemen ‘een loper’. Ik kan ook uit de voeten op de linksback mocht dat nodig zijn.

Straks volgt een wedstrijd in en tegen OH Leuven. Ken je die ploeg al? En weet je al hoe de competitieformule werkt?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik OH Leuven nog niet aan het werk zag en ze dus ook niet ken. Dit geldt eigenlijk voor de meeste tegenstanders. Maar tijdens de tactische bespreking voor de wedstrijd zal de technische staf ons wel wijzen op hun sterktes en zwaktes. En de competitieformule is mij inderdaad al uitgelegd door de spelers die hier al een tijdje actief zijn. Ik denk dat het de enige competitie ter wereld is waar ploegen vier keer tegen elkaar spelen. Op het einde gaat het gewoon om het winnen van een periode en op die manier de promotie af te dwingen.

Laat ons hopen dat Cercle Brugge daarin slaagt dit seizoen. Aan de inzet van onze sympathieke rechtsback zal het in elk geval niet liggen!

(Stijn Sinnaeve)

Lees meer

Shot-online

19/08/2017

Algemeen coördinator: Marc Vanmaele

Nieuwe bazen nieuwe wetten. Sedert Cercle in Monegaskische handen viel, waait een nieuwe wind in zowat elk hoek van de Vereniging. We spraken, in volle voorbereiding (29 juni) op het nieuwe voetbalseizoen, met Marc Vanmaele, de nieuwe ‘Algemeen coördinator’ van groenzwart. Enthousiasme, ambitie en positiviteit troef, voor wie daar nog aan zou twijfelen.

"Cercle koopt met de bedoeling om top 1B te spelen."

Monaco heeft de touwtjes stevig in handen?

AS Monaco is hoofdaandeelhouder, we moeten daar niet flauw over doen. Er is zeer veel overleg met de Monegasken die heel veel knowhow in huis hebben. Zowel op sportief als op financieel vlak maar ook in commercieel en communicatief opzicht... Ze zijn zeer hulpvaardig, kennen onze situatie en komen vaak op bezoek om ons bij te staan. Alles gaat heel snel. Wanneer er beslissingen genomen moeten worden, dan gebeurt dat ook. De mensen reageren direct, maar voor alle duidelijkheid, er is een no-nonsense klimaat. Iedereen is recht voor de raap, onnodige discussies worden gemeden, wat het werken makkelijk maakt. Een voorstel moet gefundeerd gebracht worden, en als men beslist om er niet op in te gaan krijg je daar ook goede redenen voor. Tot hiertoe dus alleen maar positieve ervaringen.

De Cercle-website barst uit zijn voegen door aankondigingen van nieuwe spelers. De indruk leeft dat er een volledig nieuwe ploeg gebouwd wordt?

Die vraag zou je eigenlijk aan François Vitali moeten stellen, want dit is een sportieve kwestie. François valt steeds terug op zijn inzicht: op elke plaats voldoende mensen die elkaar onderling kunnen versterken. De moeilijkheid is daarbij vooral om mensen te kunnen overtuigen om in België in 1B te komen spelen, want dat is nu niet meteen de meest aantrekkelijke competitie van Europa. Maar de bedoeling is inderdaad om met goede spelers te bouwen en naar 1A te kunnen stijgen. Dit gaat momenteel niet met langdurige contracten, want sommige spelers willen het graag een jaar bekijken. In elk geval, ik weet dat Cercle koopt met de bedoeling om top 1B te spelen.

Je bent een nieuwkomer bij Cercle. Wat noteren we voor de supporter die zich afvraagt wie Marc Vanmaele is?

Ik ben geboren en getogen in Tielt, 1960, afkomstig uit een textiel- en confectiefamilie. Ons gezin telde negen kinderen en ik werkte als kleine jongen al snel mee in het ouderlijk bedrijf. Ik voetbalde bij Tielt en kreeg de kans om hogerop te spelen, maar dat zagen mijn ouders niet zitten. Ik studeerde voorts lichamelijke opvoeding in Leuven, en ging na mijn legerdienst werken in Spanje voor een grote hotelketen waar ik mijn vrouw leerde kennen en de Spaanse taal. Eenmaal terug in België ging ik voor Konvert Interim werken, een West-Vlaams bedrijf dat van kleine speler uitgroeide tot big business. Van daaruit ging het naar de mediawereld, waar ik in 1994 de opstart van FOCUS-televisie meemaakte, de regionale zender van Noord-West-Vlaanderen. Na de fusie met WTV werd ik aangezocht door AVS (de Oost-Vlaamse televisiezender) waar ik algemeen directeur werd. Mijn interesse voor sport bleef evenwel altijd levend. Via Roger Lambrechts kwam ik in de voetbalwereld terecht om bij Sporting Lokeren de algemene leiding te nemen. Ik vond er alles terug wat in mij leefde: media, commercie, sport… Ik bleef drie jaar in Lokeren waar ik fantastische tijden beleefde samen met Peter Maes. In die drie jaar tijd wonnen we tweemaal de bekerfinale, speelden we tweemaal Europees en tweemaal Play-Off 1.

Om uiteindelijk bij Cercle te belanden...

Toen ik bij Sporting Lokeren vertrok kreeg ik na een relatief kalmere periode zonder voetbal de suggestie van Philips Dhondt uit Monaco om mijn CV op te sturen, toen plots de vraag kwam of ik niet voor Cercle wilde werken. Daar heb ik geen moment aan getwijfeld.

Bij Lokeren nam je de algemene leiding als CEO op jou. Welke zijn je functies bij Cercle?

Algemeen coördinator is de officiële term voor wat ik doe bij Cercle, vergelijkbaar met wat ik eerder in Lokeren deed. Mijn verantwoordelijkheid betreft het niet-sportieve luik. Die opsplitsing is ook goed, want zo kan er beter gefocust worden. Bovendien vergt de sportieve kant van de zaak een specialisatie die ik zelf niet heb, maar bij François Vitali wel aanwezig is. Financiën, personeelsbeleid, gebouwen, veiligheid, communicatie… dat is mijn terrein bij Cercle.

Het is een publiek geheim: Cercle start aan de competitie met grote ambitie. Stijgen naar 1A is het minste wat we mogen verwachten?

Zo is dat. Terug in 1A spelen, eigenlijk moet het. Er is enorm veel veranderd sinds de overname door Monaco. We draaien vijf versnellingen groter nu. Zowel sportief als niet-sportief doen we enorme sprongen vooruit. We hebben het uiteraard niet zelf in de hand, en we krijgen een zeer zware competitie. Maar stijgen is ook de ambitie van Monaco. Mijn overtuiging is dat vooral ook die belangrijke “kleedkamer” goed zit, met een mix tussen jeugd en ervaring. Het kan dus lukken, dat is mijn overtuiging.

Zijn er sinds de komst van AS Monaco, naast het stijgen naar 1A, nog andere nieuwe doelen gesteld?

Een belangrijk item is uiteraard het stadion-dossier. Dat dossier hangt samen met het vertrek van de buren in 2020. De vraag rijst wat Cercle binnen drie jaar zal doen. Het is hoogtijd om dat dossier te finaliseren, en het leeft ook sterk in de bestuurskamer. De studiedienst van Stad Brugge is daar eveneens mee bezig. Ik ben overtuigd dat hier goede oplossingen kunnen komen. Daarnaast zijn we hard bezig met de abonnementenverkoop, de online Cercle-shop en de online ticketting. Ook de communicatie nemen we onderhanden zodat we stap voor stap kunnen groeien naar een hoger niveau. Bij dit alles staat echter voorop dat Cercle een zeer speciaal DNA heeft. Monaco beweegt zich, met alle respect, op een ander niveau. Het is mijn taak om die beide werelden bij elkaar te brengen zonder dat de eigenheid van Cercle verloren gaat.

"Nu komt er een nieuw verhaal dat Cerclisten de fierheid terug zal geven die ze verdienen."

Over de buren gesproken. Is de relatie sinds de overname veranderd?

Ik vermoed het wel. Ik hoor veel verhalen uit het verleden, maar we kunnen niet blijven stilstaan. We moeten elkaar in elk geval zien te vinden nu we nog steeds samenleven. Bij beiden is die wil aanwezig. Belangrijk is dat de grote baas van Monaco, Vadim Vasilyev, en nu ook gedelegeerd bestuurder van Cercle, binnenkort naar Brugge komt. We plannen bij die gelegenheid ook met de top van Club Brugge een onderhoud. We vinden het belangrijk dat er ook op dat niveau gepraat wordt en dat positief ‘naar beneden’ toe doorsijpelt.

Wanneer durf jij volgend seizoen geslaagd te noemen?

Uiteraard als het lukt om te stijgen. Het buikgevoel zit goed, en ik ben overtuigd dat we hoog eindigen. Supporters zijn ontzettend belangrijk, en ik voel ook dat mensen terug naar Cercle zullen komen. Cercle heeft een moeilijke periode doorgemaakt, maar nu komt er een nieuw verhaal dat Cerclisten de fierheid terug zal geven die ze verdienen. Ik doe dan ook een oproep aan iedereen om een abonnement te kopen of anderen te overtuigen zich bij de groen-zwarte familie aan te sluiten en de boodschap mee uit te dragen dat Cercle kan en zal slagen.

(KV)

Lees meer

Shot-online

18/07/2017

bekijk alle nieuwsberichten