Shot-online 19/08/2017

Koos bewust voor buitenlands avontuur - Lloyd Palun

Daags voor de tweede uitwedstrijd van het seizoen (tegen Oud Heverlee Leuven) trok ik opnieuw naar de groen-zwarte kant van het Jan Breydelstadion. Na de training had ik een interessant gesprek met onze nieuwe rechtsachter Lloyd Palun.

Lloyd, je bent zoals veel spelers net bij Cercle Brugge. Kun je even je carrière tot nu toe schetsen voor onze lezers?

Ik zag het levenslicht in Arles, in het zuiden van Frankrijk. De stad waar Vincent Van Gogh ook vaak vertoefde. Mijn roots liggen evenwel in Gabon en ik draag ook nog steeds die nationaliteit. Mijn eerste voetbalervaring deed ik op bij het Zuid-Franse Martigues. Ik doorliep er de jeugdreeksen en maakte er ook mijn debuut in de eerste ploeg. Het was een ploeg die wat zweefde tussen de laagste profreeksen en de hoogste amateurreeksen. Ook Eric Cantona speelde daar trouwens nog in de jaren 1980. In 2009 verkaste ik naar Trinité Sport, een amateurploeg, ook al in Zuid-Frankrijk. Opnieuw een jaar later kwam het naburige en grote Olympique Gymnaste Club Nice-Côte d&rqsuo;Azur, kortweg OGC Nice aankloppen. Een ploeg met een rijke traditie. Ze werden ondermeer vier keer kampioen in de Ligue 1. Ik bleef er van 2010 tot 2015. Ik speelde er een aanzienlijk aantal wedstrijden op het hoogste niveau. Vorig jaar speelde Nice trouwens een fantastisch seizoen. Het eindigde op een derde plaats en speelt momenteel voor een plaats in de Champions League. Na de tijd bij Nice ging ik aan de slag bij Red Star Parijs. Een ploeg die toen in Ligue 2 aantrad, maar momenteel een reeksje lager speelt.

"De ploeg terug naar het hoogste niveau brengen is onze taak."

En toen kwam Cercle Brugge. Waarom koos je uiteindelijk om de groen-zwarte kleuren te verdedigen?

Eerst en vooral koos ik voor het ambitieuze project dat Cercle me voorstelde. Francois Vitali bouwde aan een zeer competitieve ploeg en alles rond de ploeg straalt gewoon ambitie uit. Die ambitie is ook meteen uitgesproken en is gewoon kampioen spelen met Cercle. De ploeg terug naar het hoogste niveau brengen is onze taak. Ik begrijp dat Cercle een begrip is in het Belgische voetbal en de ploeg hoort gewoon thuis op het hoogste niveau. Naast de grote sportieve ambities, koos ik ook bewust voor een buitenlands avontuur. Ik had ook wat aanbiedingen uit de Franse Ligue 2, maar die legde ik naast me neer om twee jaar bij Cercle te tekenen. Het was voor mij, op mijn 28ste, een goede stap in mijn carrière.

Wat was je eerste indruk bij Cercle?

De eerste indruk was meteen zeer positief. Alles verloopt hier super professioneel. De spelers en de leden van de technische staf kunnen in alle rust werken. De omkadering is gewoon top. Eigenlijk moeten wij alleen maar denken aan de prestaties op het veld, al de rest is voor ons geregeld. De voertaal is hier ook Frans. Dat is voor mij uiteraard ook een pluspunt. Toch ben ik momenteel bezig met het leren van de Nederlandse taal. Ik vind dit zeer belangrijk. Tenslotte woon ik hier ook in de buurt en wil ik me wat integreren.

Hoe zit het op persoonlijk vlak? Je woont in de buurt van Brugge vertelde je net?

Inderdaad, ik woon in de rand van Brugge. Een stad die ik ondertussen al een paar keer bezocht en echt fantastisch vind. Ik ben niet getrouwd, maar woon samen met mijn vriendin en heb twee kinderen.

De competitiestart verliep alvast foutloos met twee overwinningen en een zes op zes, tevreden?

Uiteraard zijn we met het resultaat van de twee eerste wedstrijden zeer tevreden. We behaalden het maximum en dat is goed. Ik ben echter van mening dat alles altijd beter kan. Eigenlijk is dit ook logisch. Het is een volledig nieuwe ploeg en de automatismen kunnen nog wat beter. Maar het is belangrijk dat we hard blijven werken en elkaar scherp houden. Dan volgen de resultaten vanzelf. Maar bovenal moeten we vooral ook plezier hebben in het voetbalspelletje.

De eerste twee wedstrijden stond je ook telkens in de basiself. Is de rechtsachter je beste positie?

Het is in elk geval mijn favoriete positie. Ik hou ervan om de hele flank af te dweilen en ook goede voorzetten af te leveren voor de spitsen. Het samenspel met Irvin Cardona verliep tijdens die twee wedstrijden al zeer goed. Het verdedigende werk is mijn prioriteit, maar als ik een mogelijkheid zie schuif ik graag eens mee. Ik ben wat ze noemen ‘een loper’. Ik kan ook uit de voeten op de linksback mocht dat nodig zijn.

Straks volgt een wedstrijd in en tegen OH Leuven. Ken je die ploeg al? En weet je al hoe de competitieformule werkt?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik OH Leuven nog niet aan het werk zag en ze dus ook niet ken. Dit geldt eigenlijk voor de meeste tegenstanders. Maar tijdens de tactische bespreking voor de wedstrijd zal de technische staf ons wel wijzen op hun sterktes en zwaktes. En de competitieformule is mij inderdaad al uitgelegd door de spelers die hier al een tijdje actief zijn. Ik denk dat het de enige competitie ter wereld is waar ploegen vier keer tegen elkaar spelen. Op het einde gaat het gewoon om het winnen van een periode en op die manier de promotie af te dwingen.

Laat ons hopen dat Cercle Brugge daarin slaagt dit seizoen. Aan de inzet van onze sympathieke rechtsback zal het in elk geval niet liggen!

(Stijn Sinnaeve)

Gerelateerde nieuwsberichten

Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 210)

(periode van 17-09-1960 -> 17-09-1960)

Cercle

Na het gelijkspel op Diest ging Cercle in de eerste thuiswedstrijd van het seizoen 1960-1961 op zoek naar een zege. De tegenstander was White Star maar of het ook een gewillig slachtoffer zou zijn was dan weer een andere vraag. “Vic Bergh” mocht alvast pen en papier meenemen en in opdracht van “Het Brugsch Handelsblad” richting Edgard De Smedtstadion stappen om er ter plaatse vast te stellen wat de groen-zwarten er van bakten…

“Cercle Brugge – White Star 3-1 – Weinig overtuigende eerste zege…” : “De enkele duizende voetballiefhebbers die zondag de eerste thuiswedstrijd van Cercle op het Edgard De Smedt Stadion van nabij hebben gevolgd, waren omzeggens unaniem in hun oordeel : na een erbarmelijke eerste helft, hebben de groen-zwarten na de rust een kwartier gespeeld zoals het moest en dat was voldoende om hen van de volle inzet te verzekeren, zonder dat zij hierdoor nochtans ten volle konden overtuigen !
Is deze beoordeling van de vox populi even raak als realistisch, dan strookt ze volledig met hetgeen we op het veld gezien hebben. Cercle won de twee punten, maar ’t is ook al, want van enige merkbare verbetering was er geen sprake. De groen-zwarten blijven hopeloos “tutteren” en zonder de schotvaardigheid en de opportuniteit van Gilbert Bailliu hadden ze wellicht met heel wat minder vrede moeten nemen !
Dat de Brugse groen-zwarten nochtans heel wat beter kunnen en hun mogelijkheden verder reiken, bewezen ze treffend na de herneming, zonder achteraf evenwel in dezelfde zin te vervolgen. Er werd snel en zelfs direkt gespeeld waaruit een paar doelrijpe kansen kwamen die de lokale kapitein trouwens niet liet liggen. De vraag stelt zich dan ook waarom zij aanvankelijk zo krasselden en pingelden, om dan na hun daverend en beslissend kwartiertje terug in hetzelfde euvel te hervallen ? Of was het de warmte die hen parten speelde ?...
Wat het ook zij, in ieder geval mag Cercle het van ons aannemen dat met dergelijk onevenwichtig presteren nooit het beoogde doel zal bereikt worden. Meer nog, dat zij gevaar loopt hiermee meer dan eens zware ontgoochelingen op te lopen en zich tot een middelmatige rol zal moeten beperken. Voor alles moet naar een vlotte samenhang gestreefd worden, gesteund op een konkrete homogeniteit en geestdrift en uitgewerkt door een snel, rechtstreeks en effektief spel. Kunnen de groen-zwarten hiertoe komen, dan mogen ze vrij en vrank iedereen in de ogen zien en hoge, rechtmatige ambities koesteren !”

Technische krabbels…
Cercle Brugge – White Star 3-1

- opkomst : 5.000 toeschouwers.
- terrein : uitstekend.
- weersgesteldheid : mooi en (te) warm.
- fair-play : korrekt.
- leiding : ref. Van Royen, kon bevredigen, een slecht punt was het wel toen hij keepersbal
gaf en spijt Ausloos zelf bekende het leder in corner te hebben doen afwijken, toch bij zijn
beslissing bleef…
- corners : Cercle 9, White Star 2.
- doelpunten : 15’ Walschaert 0-1, 31’ Daels 1-1, 52’ Bailliu 2-1, 57’ Bailliu 3-1.
- Cercle : Mortier, Roje, Serru, Perot, Baas, Demey, Daels, Buyse, Bailliu, Michiels, Jo
Gerard.
- White Star : Ausloos, Craps, Frérie, Van Moerkerke, Braeckman, Bartholomeus, Decat,
Buisseret, Colonval, Schweiger, Walschaert.

Nu de twee punten binnen waren mocht er reeds vooruitgeblikt op Olse Merksem – Cercle waar de groen-zwarten toch wel uit een ander vaatje zouden moeten tappen om minstens één punt mee te brengen naar Brugge :

“Olse Merksem – Cercle” : “Cercle krijgt morgen een zware verplaatsing naar Merksem voor de voeten geschoven waar Bailliu en Co zeker goed uit de ogen zullen moeten zien. Alhoewel we de officiële ploegopstelling nog niet onder ogen kregen zou het ons niet verwonderen moest Gerard geweerd worden ten voordele van Lambert, zodat best hiernavolgende elf te Merksem een tweede draw kan afdwingen : Mortier, Roje, Serru, Perot, Baas, Demey, Buyse, Daels, Lambert, Bailliu en Michiels.”

Brugge

Brugge telde destijds heel wat kazernes. Denken we maar even aan de Weylerkazerne in de Hugo Losschaertstraat, kazerne kolonel Rademakers en kazerne Knaepen op het domein tussen de Langestraat, de Koopmansstraat, de Vuldersstraat en de Kazernevest, het vroegere militair hospitaal in de Peterseliestraat en het militair voedermagazijn “De Fourage”, net buiten de Kruispoort, langs de Maalse Steenweg. Eén voor één verdwenen ze echter uit het straatbeeld en tegenwoordig moet je in fotoboeken over Brugge bladeren om te weten hoe de kazernes eruit zagen.

Lees meer

Shot-online 27/02/2019

Langste anciënniteit - David Carpels

David Carpels heeft onder de jeugdtrainers de langste staat van dienst. Een zware blessure maakte indertijd een einde aan zijn voetballoopbaan in de provinciale reeksen. Na een intermezzo als coach van o.a. het eerste elftal van Hoger Op Oedelem besefte hij dat zijn hart bij de jeugd lag en dat hij jongeren wilde opleiden.

David, na 15 jaar verschillende jeugdteams van Cercle getraind te hebben, maakte je een zijsprong naar de scouting voor de A-kern en de video-analyse van de jeugd. Ondertussen coach je opnieuw een ploeg.

Op een gegeven moment begon het trainer zijn een beetje te wegen. Elke dag na je werk je in zeven haasten begeven naar de oefenvelden, pas om 21.30u thuiskomen, daarna eten, om vervolgens nieuwe trainingen voor te bereiden, en tijd vrij te maken voor het gezin. De scouting en de video-analyse waren daarom voor mij een soort herbronning en het opdoen van andere inzichten. Ik was meer thuis en kon zelf mijn tijd indelen. Na twee jaar kreeg ik echter opnieuw heimwee naar een eigen team. Je mist een zekere spanning: het toeleven met je ploeg naar een wedstrijd, het tijdens de week in functie van die match werken, de ontlading achteraf, …..Ik miste het gras tussen mijn tenen en het contact met jeugdspelers en andere trainers.

Cercle Brugge kwam de afgelopen jaren op sportief vlak in woelige wateren terecht. Welke impact had dit op de jeugdwerking?

Het is logisch dat als je budget vermindert, dat er ook minder geld gaat naar de jeugd. Het vervoer van jeugdspelers met busjes is tot een minimum herleid. Het bestuur blijft echter zeer veel investeren in de eigen opleiding. Er is zeker geen hakbijl gezet in het aantal trainers of de omkadering. En dat is nodig ook, want de opleiding heeft steeds meer behoefte aan specialisten die ‘vakoverschrijdend’ werken. Experten in periodisering, krachttraining, revalidatietechniek, voeding, psychologie, enz. Op die manier kunnen we het maximale uit elk individu halen. Met Cercle staan we zover nog niet, maar we werken naar dat ideaal toe.

Door de degradatie van de eerste ploeg spelen jullie nu niet meer in de hoofdreeks.

Inderdaad, we spelen in Elite 2. Dat is een reeks met zes ploegen uit 1B en zes ploegen uit 1A. Onze jongens spelen dus op hetzelfde niveau als hun leeftijdsgenoten van o.a. KV Oostende en KV Kortrijk. Dat is een goede zaak natuurlijk om onze spelers te motiveren om op Cercle te blijven. Als we nog een stap voorwaarts kunnen zetten in onze opleiding, dan bestaat de mogelijkheid om met onze ploegen in de Elite 1 reeks aan te treden, ook al maakt het eerste elftal deel uit van 1B. Dat is een aantrekkelijk perspectief.

Jij bent momenteel trainer van de U17. Hoe doet jouw team het?

We staan momenteel samen met KV Kortrijk op een gedeelde tweede plaats na leider Eupen. In onze reeks zijn de ploegen zeer sterk aan elkaar gewaagd. Tussen de eerste en de zevende van de reeks gaapt een kloof van amper vier punten.

“Jeugdtrainer zijn is zoals leraar zijn, een maatschappelijke verantwoordelijkheid”

Je zal het na de winterstop wel moeten rooien zonder een paar dragende spelers.

Inderdaad, we hebben ervoor gekozen om Olivier Deman en Gianni Swennen door te schuiven naar de U19, om hen te laten kennismaken met een hoger ritme van trainen en spelen. Gianni is een grote, balvaste aanvaller die een actie voor zichzelf kan creëren, wat niet iedere nummer 9 kan, en hij bezit een neus voor doelpunten. Olivier Deman is een schaduwspits die de ruimte weet te vinden en over een groot infiltratievermogen beschikt. Dat zijn spelers die even ver staan als een Stijn Desmet en Lukas Van Eenoo op dezelfde leeftijd, maar een garantie op succes is dat nog niet.

Je hebt inderdaad al veel jeugdspelers de revue zien passeren. Kon jij al bij de scholieren of junioren voorspellen of iemand het zou maken of niet?

Ik denk dat dit sowieso heel moeilijk is. Ik heb in het verleden veel jeugdinternationals in mijn ploegen gehad, maar vaak waren dat spelers die op fysiek vlak voor waren op hun leeftijdsgenoten. Omgekeerd zijn er spelers als Mathieu Maertens die bij de jeugd er niet boven uitstaken, maar die toch van hun voetbal hun broodwinning hebben kunnen maken. Voetballers op de leeftijd van 17 jaar moeten op elk vlak nog een stap vooruit kunnen zetten, en niet iedereen slaagt daar om fysische of mentale redenen in. Je moet blijven evolueren, en of dat lukt is moeilijk jaren op voorhand te voorspellen.

Is de 1B-reeks eigenlijk geen godsgeschenk voor de jeugd?

Ik vind van wel. Ik begrijp dat supporters hun team liever in 1A zien, maar voor de jeugd maakt dat de kans om door te breken een stuk moeilijker. Een Felix Reuse en Nicholas Tamsin indertijd hadden zeker de kwaliteiten om profvoetballer te worden, maar op het moment dat zij piepten aan de deur van de hoofdmacht, zat Cercle in een hoogconjunctuur en kregen ze daarom geen speelkansen. Ondertussen zijn zij naar een lagere afdeling afgezakt, maar zijn ze nu 18, dan maken ze bij ons waarschijnlijk deel uit van het eerste elftal. Denk ook terug aan de tijd met Frederik Boi, Denis Viane en Bram Vandenbussche. Ook zij hadden tweede klasse met Cercle nodig om rustig te evolueren en uiteindelijk profvoetballer op het hoogste niveau te worden.

“Cercle heeft veel geduld met eigen jeugd, dat zit in het DNA van de Vereniging”

Dat is een pleidooi voor onze jeugd om niet naar andere oorden te trekken.

Tenzij je een absoluut toptalent bent, maar dat hebben we niet, blijf je als speler van de bovenbouw beter bij Cercle Brugge, dan naar een topclub te gaan om in de Elite 1 te gaan spelen. In de 17 jaar dat ik op Cercle Brugge ben, is trouwens nog geen enkele jongere die in de bovenbouw Groen-Zwart verliet voor het prestige van een topclub profvoetballer geworden. Cercle heeft veel geduld met eigen jeugd, dat zit in het DNA van de Vereniging. Men focust zich bij een jongere immers vaak teveel op gebreken en niet altijd genoeg op de kwaliteiten die zij bezitten. Met ontwikkelend talent moet je geduld hebben; elke jeugdspeler heeft op een bepaald moment een dipje.

Spelers die je vroeger onder je hoede had, prijzen vooral je taktisch inzicht en je individuele benadering van spelers.

Die twee zaken hangen vaak samen. Ik hecht veel belang aan organisatie op het terrein en een duidelijke afbakening van basistaken en verantwoordelijkheden. Spelers hebben behoefte aan een structuur waarin ze precies weten wat ze moeten doen, bijvoorbeeld op vlak van het lopen zonder bal, de omschakeling in balverlies of balbezit, …. Je mag slecht spelen of op technisch vlak onderliggen, als je zeer georganiseerd speelt, kun je een wedstrijd toch naar je hand zetten. Het spel leren lezen moet er door veel herhaling in geslepen worden. Soms zijn het details die wel degelijk het verschil kunnen maken. Hoeveel balverlies wordt er bijvoorbeeld niet geleden na een inworp? We zijn ons daar niet altijd bewust van, maar door de spelers in kwestie te confronteren met opgenomen beelden van henzelf, gaan hun ogen vaak open.

Tot slot. David, je werkt je al 17 jaar lang dag in, dag uit uit de naad voor de jeugd van Groen-Zwart. Heb je er nooit aan gedacht om trainer te worden van een nationale of provinciale eerste ploeg waar je ongetwijfeld meer kan verdienen?

Op het eind van vorig seizoen is Jurgen Van Opstaele, die 15 jaar bij Cercle jeugdtrainer geweest is, naar Racing Club Gent getrokken. Ooit heb ook ik wel eens die stap overwogen, maar ik voel dat mijn hart bij de jeugd ligt. Jeugdtrainer zijn is zoals leraar zijn, een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Je hebt als trainer vooral de taak en verantwoordelijkheid om de jongens zoveel mogelijk aan te reiken en hen te begeleiden in hun vervolmaking als voetballer en hun zoektocht naar de volwassenheid. Jongeren zijn op menselijk en voetbalvlak nog ruwe bolsters, je kan en mag hen nog veel leren en je werkt altijd toe naar resultaten op langere termijn. En dat is dankbaar werk, zo ervaar ik dat toch.

Bedankt voor het interview!

(D. Vermeersch)

Lees meer

Shot-online 16/01/2017

Back in Business

“Alleen de optimisten zullen overleven”, is een toepasselijk spreekwoord. Toen Cercle enkele weken geleden zeven punten achter holde op Lierse, gaven velen geen cent meer voor Groen-Zwarte kansen op de tweede periodetitel.
Iemand die zich toen positief opstelde en verklaarde dat alles mogelijk is in 1B, kreeg niet de stempel “positief” maar “naïef” op het voorhoofd gedrukt. Persoonlijk meegemaakt…

Maar, op een psychologisch moment, net voor de korte winterstop en met de feestdagen in het verschiet, staat Groen-Zwart zowaar reeds tweede in de huidige periode met slechts één puntje achterstand op de Pallieters en, eveneens niet onbelangrijk mocht het uiteindelijk toch niet lukken, derde in de totaalrangschikking met negen punten voor op plaats vijf.

Gezien er nog een onderlinge confrontatie komt met Lierse (thuiswedstrijd op vrijdag 19 januari om 20.30 hr) heeft de ploeg van Frank Vercauteren vanaf heden alles in eigen handen. Nu komt de periode waarbij een ruime kern van pas kan komen. Dat alle posities op zijn minst dubbel bezet kunnen worden zal zijn nut hebben bij de ondertussen (gezien het vorderen van de competitie) oplopende gele kaarten en gebeurlijke blessures. Zo zagen we bv. hoe Hector Rodas (zelf langdurig gekwetst voorheen) Jérémy Taravel prima verving tijdens diens schorsing. Dat we eindelijk terug over het Monegaskisch talent Cardonna kunnen beschikken na zijn langdurige blessure, heeft een duidelijke invloed op de resultaten. Ook Gianni Bruno staat terug aan de deur te kloppen. Daarnaast laten de woorden van trainer Frank Vercauteren in de pers weinig aan de verbeelding over dat er eerstdaags nog gerichte versterking zou komen om het doel te realiseren.

Over pers gesproken. Het blijft hemeltergend hoe stiefmoederlijk 1B behandeld wordt in de media. Ikzelf trok in elk geval reeds mijn conclusies.

Na het feestgedruis staan in de komende twee maanden nog acht “cupfinals” te wachten. Op zondag 25 februari valt het doek over de reguliere competitie in 1B. We sluiten thuis af tegen Westerlo. Vijf van de acht wedstrijden spelen we in “Jan Breydel”. Het mag dan al putje winter zijn, de vereniging rekent op uw warme steun om het doel, winst van de 2e periode en daarna nog wat meer, te bereiken.

Eerstvolgende afspraak dus op vrijdag 5 januari met de thuiswedstrijd tegen OHL (20.30 hr).

Leve Cercle!

Georges Debacker
Hoofdredacteur SHOT-online

Lees meer

Shot-online 19/12/2017

Ervaring - Brian Vandenbussche

Deze week zette Brian Vandenbussche zijn handtekening onder een contract dat hem voor één jaar bindt aan Cercle Brugge. Voor de gewezen doelman van de Rode Duivels is deze transfer een beetje thuiskomen: na twee jaar Sparta, tien jaar Heerenveen en drie jaar AA Gent keert hij terug naar Jan Breydel waar hij, weliswaar aan de andere kant van het stadion, zijn jeugdopleiding kreeg.

Brian, hoe is Cercle Brugge bij jou terechtgekomen?

Het eerste contact dateert van 2014. Ik besloot mijn verbintenis in Friesland niet te verlengen, en mijn vrouw en ik wilden ons settelen in Blankenberge, waar onze roots liggen. Toenmalig Technisch Directeur Sven Jaecques nodigde mij uit voor een gesprek. Dat was heel constructief, maar in dezelfde periode belde Gent met een voorstel dat toen zowel sportief als financieel een stuk interessanter was, en ik koos voor de Buffalo’s. Het contact met Cercle is echter altijd gebleven. Mijn verbintenis met Gent liep af, en keepertrainer Pieter-Jan Sabbe liet me weten dat Cercle Brugge op zoek was naar een doelman met mijn profiel. En zo ging de bal aan het rollen.

Je zegt dat Cercle zocht naar een type zoals jij. Wat bedoel je hier concreet mee? Met andere woorden: welke taak is voor jou dit seizoen weggelegd bij Groen-Zwart?

De rolverdeling is duidelijk. Paul Nardi is eerste doelman en Miguel Van Damme is nog aan het herstellen. Ik ben dus voorlopig stand-in. Dit betekent niet dat ik mij zomaar neerleg bij mijn plaats op de bank. Ik zal Miguel en Paul zo scherp mogelijk houden en het de trainer zo moeilijk mogelijk maken bij zijn keuzes. De ambitie moet de titel zijn, en dat begint met een betrouwbaar sluitstuk achter de verdediging.

"vind zo snel mogelijk een heel goede en sterke vrouw!"

Dat is een beetje de rol die je bij Gent had, waar Matz Sels, en vorig seizoen Lovre Kalinic onbetwistbare titularis waren. We vroegen aan je gewezen ploegmaat en aanvoerder Hannes Van der Bruggen, die nu bij KV Kortrijk speelt, of dit een functie is die je ligt.

(Van der Bruggen) Ik ben ervan overtuigd dat Cercle Brugge met de komst van Brian een goede zaak gedaan heeft. Eerlijk gezegd heb ik hem enkele weken geleden meermaals aangeprezen bij het bestuur van KV Kortrijk, dat ook op zoek was naar een dergelijke keeper, maar dit is uiteindelijk niet doorgegaan. Brian is altijd loyaal geweest tegenover de eerste doelman en ligt zeer goed in een groep, dat mag je bij elke speler van Gent navragen.

Sommige mensen denken misschien: een tweede doelman mag blij zijn dat hij erbij hoort, die is sowieso braaf.

(Van der Bruggen) ‘Loyaal zijn’ is niet hetzelfde als ‘braaf zijn’. Brian is een natuurlijke leidersfiguur met veel présance. Op zijn eentje onderhandelde hij bij Gent de premies voor de rest van de groep. Met Louwaegie over geld praten is niet gemakkelijk, maar Brian deed dat met verve, en dat engagement was des te opmerkelijker omdat hij in het laatste jaar uit de wedstrijdkern viel en onderhandelde over premies die hij zelf niet meer zou krijgen.

Ondanks het feit dat hij weinig aan spelen toekwam, bleef hij zeer gedreven trainen, en laste hij voor zichzelf vaak extra krachttrainingen in. Nardi en Van Damme zullen hun speelminuten in elk geval niet cadeau krijgen van hem.

Brian, van jou wordt wellicht ook verwacht dat je wat ontfermt over de jonge spelers.

Zeker voor de spelers die uit het buitenland komen, en dus niet op hun ouders kunnen terugvallen, heb ik één belangrijke raad die ik vaak herhaal: vind zo snel mogelijk een heel goede en sterke vrouw! Voor een voetballer is alleen zijn heel gevaarlijk. Je gaat gemakkelijker uit, je krijgt veel aandacht, iedereen is vriendelijk en wil iets van jou, enz. De grote motor van mijn carrière is eigenlijk mijn vrouw Loes. Zij gaf haar job in het onderwijs op om mee naar Heerenveen te gaan, en gaf me zo de rust, de stabiliteit en de nestwarmte die ik broodnodig had. Na de training en de wedstrijden kon ik naar een warme thuishaven terugkeren en behield ik zo mijn focus op het voetbal. Ik heb het maximum uit mijn carrière gehaald, en daar heeft zij een groot aandeel in. Ondertussen heeft mijn echtgenote haar beroep als leerkracht opnieuw opgenomen en hebben we samen een zoon, Arno, die als linksbuiten bij de U12 van Blankenberge speelt.

Voor wie jou door je lange verblijf in het buitenland niet goed kent: wat voor een keeper ben jij?

Ik ben met mijn 1m96 een grote doelman en sterk op hoge ballen. Ondanks mijn lengte ben ik vrij snel tegen de grond. Daarnaast ben ik nog redelijk explosief en voetbal ik ook goed uit. Uiteraard heb ik ook punten waar ik minder tevreden over ben, maar daar vertel ik zelf nooit over.

Je bent 35 jaar, dus we mogen al eens terugblikken op je carrière. Je hebt veel trainers gehad. Wie maakte de grootste indruk op jou?

Marco Van Basten imponeerde natuurlijk door zijn verleden als topvoetballer bij AC Milaan en het Nederlands voetbalelftal; de no-nonsense stijl van Gertjan Verbeek (huidig trainer VfL Bochum, n.v.d.r.) lag me zeer goed, de kwaliteiten van Trond Sollied kent iedereen, maar de de grootste bewondering koester ik toch voor Vanhaezebrouck. Tactisch is Hein buitengewoon sterk en hij slaagde er bovendien in de groep mee te krijgen in zijn verhaal.

"ik ben echt benieuwd of in onze kern ook pareltjes zitten die later te bewonderen zullen zijn op het allerhoogste niveau."

En je mooiste herinnering?

Ik twijfel tussen drie zaken. Mijn eerste wedstrijd met de Rode Duivels (Brian werd 13 keer opgeroepen en speelde 3 keer, n.v.d.r.) tegen Azerbeidzjan, in 2007, was een kinderdroom die uitkwam. De resultaten van de nationale ploeg waren onder René Vanderecyken nog niet goed, maar de kiem voor het huidige succes werd toen wel gelegd, met in het team een jonge Kompany, Vertonghen en Vermaelen. Daarnaast heb ik bij Heerenveen vijf of zes Europese campagnes meegemaakt, en de match tegen AC Milaan was een avond die lang bleef beklijven. En tot slot is er natuurlijk het kampioenenjaar en de Champions League-campagne van Gent. Sportief heb ik daar geen grote bijdrage aan geleverd, maar je raakt zo opgezogen in de groepsdynamiek van een team dat boven zichzelf uitstijgt dat je daar als bankzitter ook enorm van geniet.

Naast de Rode Duivels die je opsomde heb je ook bij Heerenveen met heel wat goede voetballers gespeeld.

Heerenveen heeft een zeer knap scoutingsapparaat en is een kweekijver voor jong talent. Afonso Alves maakte later deel uit van de Braziliaanse nationale ploeg, Danijel Pranjic vertrok naar Bayern Munchen, Klaas-Jan Huntelaar kwam nadien bij Real Madrid terecht, Sulejmani en Djuricic tekenden bij Benfica, enz. Door de inbreng van Monaco wordt Cercle Brugge misschien het nieuwe Heerenveen. Ik ben echt benieuwd of in onze kern ook pareltjes zitten die later te bewonderen zullen zijn op het allerhoogste niveau.

Wij ook! Bedankt voor het interview en een succesvol en blessurevrij seizoen toegewenst!

(Diederiek Vermeersch)

Lees meer

Shot-online 29/06/2017

“Machteld Live in Style” is voor drie jaar de nieuwe kledij sponsor van Cercle

De gekende fashion zaak voor dames en heren “Machteld Live in Style” (Torhoutse Stw 48 – Zedelgem) is de komende drie seizoenen kledijsponsor voor de Groen-Zwarte spelerskern, sportieve staf, beheerraad, enz…
Om dit even in de spotlights te plaatsen tekende, woensdagmiddag 13 september, de volledige ploeg, sportieve staf, voorzitter Frans Schotte, leden van de RvB van de cvba en de vzw, enz… present in de aangenaam ogende zaak van Machteld, haar man Luc en zoon Loïc.

Voor Cercle nam Algemeen Coördinator Mark Vanmaele het woord. Hij wees er op dat er heel wat veranderde bij Cercle. “Zowat 25 nieuwe spelers moeten het waarmaken. Het is niet gemakkelijk om van meet af aan de perfecte match neer te zetten. Wat volgens mij van belang is, is de kleedkamer (nvdr: toepasselijke uitspraak in de showroom van een kledingzaak…), wat er leeft. Persoonlijk heb ik er een zeer goed gevoel bij. Ik ben overtuigd dat we een zeer mooi seizoen tegemoet gaan.

Buiten het sportieve wijzigde ook heel wat. We hebben de communicatie aangepakt, we hebben (ook dank zij enkele bestuurders) de digitalisering ingezet. We krijgen niet alleen steun van uit Monaco, maar ook van het “oude” bestuur.

We zetten ook veel in op de professionalisering. Dit is veel mensen niet ontgaan. Ook de media springen daar op. Commerciële partners vinden hun weg naar Cercle Brugge. Daarom ben ik vandaag ook zeer blij om het partnership te kunnen aankondigen met Machteld en Luc en met de schoenenzaak van mijnheer De Prêtre die de ploeg van “comfortschoenen” voorzag. Via Bart en Danny (nvdr: onze commerciële mensen – account managers) hebben we elkaar heel snel kunnen vinden. We wensen onze partners dan ook het beste in het zaken doen.”

"Commerciële partners vinden hun weg naar Cercle Brugge."

De echtgenoot van Machteld, Luc, nam de honneurs waar voor de zaak. Na zijn verwelkoming beklemtoonde hij dat het voor hen een grote eer was om dit partnership met Cercle Brugge aan te gaan. Hij verwees naar het mooie aan de vereniging met een zeer mooie en rijke traditie, de regionale verankering en een regionale- en nationale uitstraling. “Cercle Brugge is vooral een voetbalvereniging die staat voor de waarden van een ‘true gentlemen and a true lady”, net dezelfde waarden die Machteld onderschrijft met dezelfde lokale, regionale en nationale uitstraling,” klonk het verder.

“Als designer van de nieuwe outfit ben ik zeer fier dat het T-shirt welke ik vandaag draag deel zal uitmaken van uw nieuwe outfit”, richtte hij zich tot de spelers. “Het is Winston Churchill die op de proppen kwam met het “V-teken”, wat staat voor ‘Victory’. Laat dit T-shirt een “porte-bonheur” zijn voor de ganse vereniging. Het T-shirt zal ook exclusief te koop zijn in de fanshop en bij Machteld.
Ik wens u veel succes toe dit seizoen. Victory! “

Onze spelers kunnen dus “promeneren” met de sportieve Machteld kledij en de schoenen van De Prêtre orthopedie (winkels in Brugge (2), Aalst, Ieper, Lokeren en Oostende.

"Victory"

(Georges Debacker)

Lees meer

Shot-online 14/09/2017

bekijk alle nieuwsberichten