Shot-online 02/11/2018

Langs de lijn - Respect !?

Vooraf even dit: SHOT-online poogt u vanaf heden terug regelmatig artikels aan te bieden zoals “Langs de lijn”, “Retro”, “Cercle en Brugge door de jaren heen”, “Schijnwerpers op”, spelersinterviews, enz…

Door de vernieuwing van de website waren (zijn) nog niet alle mogelijkheden voorhanden voor onze rubrieken. Vandaar dat het windstil bleef uit deze hoek. We hopen de groene wind terug in de zeilen te krijgen en u af en toe te vergasten op een stukje Cercle-literatuur uit eerste hand. Geloofwaardig dus.

Hoewel het voorgaande ook een reflectie geeft op de titel, over naar het onderwerp nu. In het “Astridpark” te Anderlecht, dus niet de “Bottanieken hof” te Brugge alwaar de nieuwe supportersvereniging “Cercle 8310” in l’ Estaminet hun lokaal vindt, schalde voor de wedstrijd een oproep door de luidsprekers om respect te tonen voor de scheidsrechters, “want zonder scheidsrechters is er immers geen voetbal”, klonk het.

Terecht, maar door het optreden van “BV” en co op 15 maart 2015 was er ei-zo-na heel wat minder voetbal in Brugge. De scheidsrechter in kwestie toonde zich in latere wedstrijden van Cercle, op zijn zachtst uitgedrukt, ook geen groene fan.

Waar ik naartoe wil in mijn betoog, is niet het al dan niet letterlijke proces van ene of andere scheidsrechter maken, maar wel volgende bedenking t.o.v. de media:
Naar analogie met de oproep van de Anderlechtse stadionomroeper, schrijf ik, bij gebrek aan micro, tot de Belgische pers: “heb respect voor de niet G5 (+ Antwerpse ploegen of YR KV Mechelen, die wel alle aandacht krijgen), want zonder de “kleinere ploegen” is er ook geen voetbal …”.

Het is schrijnend hoe de media zich prostitueren voor ploegen met een grote aanhang. De verkoopcijfers natuurlijk… Spijtig ook voor de journalisten die “teamwatcher” zijn van een “kleinere ploeg”. Ondanks hun inzet worden ze karig beloond met een klein stukje in de krant.

Als Cercle dan al eens tegen één van de “toppers” speelt in een thuiswedstrijd, is 95 % van het krantenverhaal gewijd aan de tegenpartij of de Europese match die ze gespeeld hebben of nog moeten spelen. U kent het wel.

Als Cercle drie centrale verdedigers moet missen, om maar één recent voorbeeld te geven, hebt u een vergrootglas nodig om dit in de media te lezen/horen. Zelfs Hercule Poirot of Sherlock Holmes zouden er een flinke kluit aan gehad hebben.
Oh wé, bij de toppers in dergelijk geval. Twee pagina’s, vijf dagen lang.

Afin, ik hoef het u eigenlijk niet te beschrijven, u merkt het zelf dagelijks op.

Er zijn er die nog verder gaan. Na de goede start van Cercle dit seizoen kwamen er een reeks nederlagen tegen “toppers”. Na dit puntenverlies schreef journalist “NP” (er staat net een “s” te veel in zijn naam om de vergelijking te maken met het “vergif” uit zijn pen) “dat Cercle nu langzaamaan op de plaats komt waar het thuishoort”. Objectiviteit!?

Een ander thema is, wat onze voorzitter ook reeds aanhaalde, het voortdurend verwijzen naar “satelietploeg van Monaco”. Het woord “huurling” is schering en inslag. Bij geen enkele ploeg in de Belgische competitie die in handen is van een buitenlander (en er zijn er zeer veel), komt dit aan bod. Plat clichégebruik, copy/paste en in replay mode. Ook dat is blijkbaar hedendaagse journalistiek.

Dus, heren hoofdredacteuren, gedenk: “zonder de ‘kleine ploegen’ is er geen voetbal!” Respect voor iedereen dus, respect dat zich vertaalt in de nodige aandacht op uw nationale pagina’s/zenders.

Calimero-gevoel? Neen! Realiteit? Ja!

Georges Debacker
Hoofdredacteur SHOT-online
30.10.2018

Gerelateerde nieuwsberichten

Ambitie - Gianni Bruno

Gianni Bruno is reeds van jongs af aan aanzien als een groot talent. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij zijn jeugdopleiding kreeg bij Standard en Lille. Zijn beroepscarrière speelde zich tot nu toe enkel in het buitenland af, nl. in Frankrijk en in Rusland.De openingswedstrijd van dit seizoen is meteen zijn officieel debuut in de Belgische competitie. Dit interview met Gianni, zeer sympathieke jongen en een vlotte prater, is meteen het tweede opeenvolgende – na eerder deze week Benjamin Delacourt – met een Rijselse link.

Je naam verraadt je Italiaanse roots?

Mijn grootouders zijn inwijkelingen. Mijn ouders zijn in Italië geboren, maar kwamen met hun ouders op zeer jonge leeftijd naar België. Ikzelf zag het levenslicht in Luik, maar eveneens met de Italiaanse nationaliteit. Toen ik op mijn vijftiende zou opgeroepen worden voor de nationale jeugdelftallen vroeg de voetbalbond me om ook de Belgische nationaliteit aan te nemen. Dat was geen probleem gezien ik in België geboren was. Op die manier bekwam ik de dubbele nationaliteit.

Je vader was jeugdtrainer bij RFC Liège en het is dan ook niet verwonderlijk dat je daar voor het eerst tegen een bal trapte?

Klopt. Mijn vader heeft een trainersdiploma en trainde o.a. ook kleinere ploegen. Nadien deed hij ook scouting voor ploegen uit 1e en 2e klasse. Hij ging dus veel wedstrijden bekijken en in het weekend vergezelde ik hem. Ik zag dus veel ploegen aan het werk. Toen ik vijf jaar was (1996) trainde mijn vader de jeugd van RFC Liège. Mijn oudere broer speelde er ook, de stap was vlug gezet. Ik volgde dus mijn vader en broer.

Met de Luikse traditieploeg ging het financieel niet goed en in 2000 stapte je over naar de jeugdwerking van Standard?

Standard wou reeds enkele jaren dat ik bij hen tekende maar mijn vader was daar niet voor te vinden. Hij was immers ook Club Luik supporter… Toen de gebroeders Mpenza bij Standard tekenden, ik was een grote fan van hen, wou ik per se wel naar de Rouches. Toen Standard dan opnieuw aanklopte mocht ik wel van mijn pa.

Na zeven jaar jeugdvoetbal bij Standard trok je naar het Franse Lille, ondanks een aanbod van “de Rouches”?

Lille volgde mij reeds van een jaar voordien. Toen kwam er een concreet voorstel . De dag dat ik besliste om te tekenen kwam er een voorstel van Standard. D’Onofrio contacteerde mijn vader, maar die gaf hem te kennen dat ik mijn beslissing reeds genomen had.

"Ik ben heel blij terug in België te zijn."

Je doorliep verder de jeugdrangen bij Lille (2007-2011) om vervolgens je debuut te maken bij de eerste ploeg. Meteen de start van een passage bij enkele Franse ploegen?

Inderdaad. Tijdens het seizoen 2013-2014 werd ik uitgeleend aan Bastia. Toen werd ik getransfereerd naar Evian, waar ik een contract voor vier seizoenen tekende. Daar klikte het niet zo goed met de coach. Na zes maand werd ik uitgeleend aan FC Lorient. Na dat seizoen keerde ik terug naar Evian, maar die waren gedegradeerd naar D2. Toen speelde ik zes maanden met Evian in tweede afdeling en vertrok vervolgens naar Rusland.In Evian vond ik immers geen plezier meer in het voetbal. Ik voelde me niet goed in de stad. Ook met de supporters verliep het niet vlot. We speelden niet goed, haalden geen goede resultaten, het klikte niet met de coach, kortom: geen goede ervaring.

In Rusland, bij Krylya Sovetov Samara, kon je het beter vinden. O.a. bij coach Franky Vercauteren?

De timing van de competitie is daar anders. Ik speelde twee maand onder Franky Vercauteren. Hij wou me behouden en Evian leende me nog een jaar uit. Ik speelde onder Vercauteren de vier eerste competitiewedstrijden en raakte dan gekwetst en was vijf maand out (met o.a. revalidatie in België). Bij mijn terugkeer, in maart dit jaar, was mijnheer Vercauteren ontslagen en speelde ik de twee/drie laatste maanden terug mee met Samara. Dit was onder de Russische trainer Vadir Skripchenko. De man sprak enkel Russisch, maar er was wel 24/24 een vertaler tegenwoordig. Ik moest me echter wel opnieuw bewijzen gezien hij me niet kende, maar ik genoot zijn vertrouwen. Zo viel ik eerst tweemaal in om daarna de tien slotwedstrijden te spelen. Hij speelde me wel meer op de rechterflank uit dan op mijn favoriete centrale positie.

Samara is een grote Russische stad. Hoe was het om daar te leven?

Er leven ruim 1.200.000 mensen in Samara. Het is een uur vliegen van Moskou. Laat ons zeggen dat ze “un peu à retard” zijn, een beetje achter op onze moderne Europese wereld. Ze zijn niet even modern ingesteld als hier. De mensen zijn er ook wat koud, meer gesloten. Ik kende er echter geen problemen. Op voetbalgebied verliep alles vlot. De club was goed georganiseerd en ik maakte er heel wat vrienden. Het was er goed voetballen en het was een goede ervaring voor mij. Ik blik er zeer positief op terug!

Was je er alleen? Ben je gehuwd?

Ik ben niet gehuwd maar sinds een jaar verloofd. In september zijn we reeds negen jaar “samen”. Zij verbleef een twee/drie maand bij mij in Rusland.

Je was ondertussen een vrije speler?

Ik lag nog onder contract bij Evian, maar de ploeg is tijdens mijn verblijf in Rusland failliet gegaan. Vandaar ben ik vrij.

Reeds geruime tijd gaf je te kennen graag naar België terug te keren. Er was reeds eerder interesse uit de hoek van Standard, Z.-Waregem, Moeskroen, YR KV Mechelen, … Jij wou naar een ploeg met “un bon projet” . Die heb je hier dus gevonden?

Mijn oorspronkelijke bedoeling was om in 1A te spelen. Het is er echter moeilijk om een goed project te vinden waar ik in pas. Sommigen haakten ook af op mijn loon/tranferkosten. Doordat ik ondertussen een vrije speler ben, veranderde de situatie. Ik keek even de kat uit de boom. Toen kreeg ik een telefoontje van mijnheer Riga die me perfect uitlegde wat de ambities van Cercle waren, de verhoudingen met Monaco, de doelstelling om kampioen te spelen, enz…
We hadden er beiden een goed gevoel bij en het contract volgde snel.

"Ik hoop dat we een super seizoen beleven en dat de supporters met plezier naar het stadion komen."

Een mediatitel was dat je via “la petite porte” terug naar België kwam maar dat dit wellicht geen slechte keuze is? Naast de mogelijkheid om kampioen te spelen is er nog altijd de mogelijke deelname aan PO2 om je hogerop in de kijker te spelen?

Vooreerst wil ik hier spelen om kampioen te worden! Ik voetbal nu reeds drie/vier jaar tegen de degradatie. Het ging weliswaar om ploegen uit eerste klasse, maar die toch speelden om niet te degraderen. Ik hoopte eindelijk eens te voetballen bij een ploeg waar de doelstelling “stijgen” is. Het is zo dat voor een aanvaller het beter acteren is bij een ploeg die speelt om te winnen dan bij een ploeg die speelt om niet te verliezen… Het project van Cercle is om kampioen te spelen. Het is inderdaad zo dat ik via “la petite porte” België terug binnenkom, maar het zal voor mij mogelijks de grote poort openen.

Komende week, tijdens de openingswedstrijd op Westerlo, speel je je eerste officiële wedstrijd in de Belgische competitie.

Daar kijk ik echt naar uit. Ik ben heel blij terug in België te zijn. Dit vooral ook voor mijn familie. Nu kunnen ze maximaal aanwezig zijn om naar me te komen kijken. Voorheen zat ik telkens echt ver weg van Luik…

Waar ga je wonen?

Ik betrek binnenkort een appartement dichtbij het centrum. “J’adorre la ville de Bruges”! Ook in Luik heb ik samen met mijn vriendin een appartement. Zo kan ik ook af en toe in Luik verblijven, een stad waarvan ik eveneens hou, en zo ver rijden is het nu ook niet.

Wat verwacht je, voor jou persoonlijk en voor de ploeg, van het komende seizoen?

Persoonlijk hoop ik de ploeg te helpen met een zo groot mogelijk aantal doelpunten of beslissende voorzetten. De ploeg helpen overwinningen te behalen, regelmatig te zijn gedurende het ganse seizoen en gespaard te blijven van blessures. Ik hoop van harte dat we een heel goede groep kunnen smeden. Er zit heel veel individuele kwaliteit in. Nu komt het er op aan er een groep van te maken. Zonder het groepsgevoel kun je geen wedstrijd winnen. Het is belangrijk om goed samen te werken en een goede mentaliteit te creëren. Men heeft hier gepoogd om een zeer goed team samen te stellen, een mooi project, zeer professioneel. Ik hoop dat we een super seizoen beleven en dat de supporters met plezier naar het stadion komen.

Tot slot, weet je dat er een goede vriendschapsband bestaat tussen de supporters van Cercle en die van RFC Liège?

Ik heb daaromtrent iets gezien op het internet. Best leuk. Het was uiteindelijk mijn eerste ploeg.

(Georges Debacker)

Lees meer

Shot-online 28/07/2017

42e souper Cerclevrienden Veldegem

Lees meer

Supporters 22/06/2018

Jong, ambitieus sluitstuk - Paul Nardi

Onze jonge “Monegask”, 22 jaar (18 mei 1994), is afkomstig uit Vesoul, een Frans stadje met een kleine 16.000 inwoners. Het situeert zich in de driehoek Nancy/Dijon/Colmar. Een koude maar prachtige streek (het dichtstbijzijnde skigebied ligt op amper 55 Km.), dixit Paul. Wat Jacques Brel met Vesoul te maken heeft leest u verder in het artikel.

Paul, o.a. Frans jeugdinternational bij de U17, U18, U19, U20 en Beloften, is ambitieus en wil zoveel mogelijk wedstrijden spelen om zijn carrière te lanceren. Dat hij over heel wat kwaliteiten beschikt, en niet toevallig een vijfjarig contract heeft bij Monaco, merkten onze supporters ook reeds op.

We voerden een gesprekje kort na de hervattingen van de trainingen, na een weekje verlof bij het aflopen van de reguliere competitie in 1B.

Gewoontegetrouw polsen we naar de eerste voetbaljaren. Hoe zit dat bij jou?

Ik was van meet af aan doelman. Hoe dit komt? Ik had een oudere broer en toen we buiten speelden trapte hij ballen en ik poogde ze te stoppen. Zo simpel is het.
Mijn eerste ploegje was in Vaivre-et-Montoille, net buiten Vesoul, en daarna speelde ik tot mijn twaalf jaar bij Vesoul HSV.

Zoals heel wat Franse spelers trok je naar een “centre de formation”?

Inderdaad. Ik sloot aan bij het “centre de préformation” van AS Nancy. Het was een combinatie school/internaat. Op mijn 15/16 werd het het “centre de formation” met een traditionele opleiding van drie jaar. Ik werd prof op mijn 18e.

Al vrij snel werd je titularis. Enerzijds niet zo evident want de 1e doelman, Damien Grégorini, was een ervaren doelman met achtergrond bij Nice en Marseille?

Damien was inderdaad een gerespecteerd en ervaren doelman maar hij naderde het einde van zijn carrière. Daarnaast kende hij een aantal familiale problemen op dat ogenblik en na een zestal wedstrijden in het seizoen 2013-2014 werd ik titularis (33 wedstrijden; nvdr). Als jonge gast werd ik immers, met het vooruitzicht om hem ten gepaste tijde te vervangen, reeds voorbereid. Ik heb ook heel veel steun aan hem gehad. Hij heeft me geholpen om nr 1 te worden en hij was belangrijk voor mijn carrière.

Het was een fantastisch jaar voor mij. Ik was 18/19 jaar, eerste doelman, ik speelde in Toulon een toernooi met de Franse U20 en Monaco bood me een vijfjarig contract aan…
De Monegasken leenden me terug uit aan Nancy, zodat ik alweer een dertigtal wedstrijden ervaring kon opdoen in de Ligue 2.

Mijn bedoeling is om voortdurend progressie te maken

Bij Monaco kon je even van de eerste ploeg proeven?

Ik speelde twee wedstrijden in de Ligue 1 en vier Bekerwedstrijden.

Aanvang dit seizoen leende Monaco je uit aan Stade Rennais (Ligue 1), maar je kwam er niet aan spelen toe?

Normaal zou hun doelman, Benoît Costil, vertrekken, maar dit gebeurde niet. Ik was er dus 2e doelman. Ik wou spelen en me herlanceren en toen kwam het voorstel van Cercle. Ik twijfelde geen ogenblik! Mede door de blessure van Gilles Lentz op dat ogenblik kwam je meteen tussen de palen en dit lijkt aardig te lukken. Je pakte ook reeds punten voor Cercle. Ik werkte hard sinds ik hier kwam en kon mijn plaats bemachtigen. De vruchten van mijn arbeid zijn er. Ik ben tevreden. Dat ik reeds punten pakte voor Cercle? Om die reden ben ik naar hier gekomen. Het was een uitdaging voor mij. De samenwerking met Monaco kan een goede zaak zijn. Ik focus me actueel op die zes resterende wedstrijden. Daarna praat ik wel met Monaco. Mijn bedoeling is om voortdurend progressie te maken, door wedstrijden te spelen uiteraard.
Het doet ook deugd als je tijdens of na de wedstrijd de supporters je naam hoort scanderen. Dat doet veel plezier.

In het kader van “opvallen met prestaties” is het wellicht spijtig dat we net niet deelnemen aan PO2?

Het is inderdaad echt spijtig. In de relatief korte tijd dat ik hier ben vind ik dat we PO2 waardig zijn. Het is frustrerend dat dit ons ontlopen is. Maar ja, dat is voetbal. Nu is het allerbelangrijkste Cercle in 1B te houden.

Was het voor jou moeilijk om telkens, omwille van blessures, met een andere verdediging voor je te spelen?

Voor mij is het niet zo belangrijk. Het zijn allemaal goede spelers. Op training werk ik met allen. We zijn jong en passen ons snel aan. Geen probleem dus.

Bevalt het je hier in België?

Zeker. Ik ben hier heel goed ontvangen. Ik woon, samen met mijn vriendin, vlakbij de zee in Wenduine. Zij is mij overal gevolgd. In Nancy, Monaco, Rennes, hier. Dat is goed voor mij.

Je weet ongetwijfeld dat Jacques Brel een lied schreef over Vesoul?

Ja, ik word vaak met deze vraag geconfronteerd. Het is mooi dat hij een liedje componeerde over mijn meest geliefde stad (1)

Tot slot: ik veronderstel dat de week vakantie deugd deed na afloop van de reguliere competitie?

Zeker! Ik bezocht mijn ouders in Vesoul en jeugdvrienden in Nancy. Ondertussen hebben we alweer goed gewerkt op training en zien we er naar uit om Cercle veilig te stellen.

(1) Jacques Brel overnachtte in 1960 in Vesoul en bracht de avond door met hotelgasten, het personeel en de uitbaters. Hij beloofde een lied te maken over Vesoul. In 1967 verbleef hij er opnieuw voor een nacht. Hij hield zijn eerder woord en in 1968 kwam de plaat uit.

U kunt het beluisteren via: https://www.youtube.com/watch?v=tVKWiseNGUU

(Georges Debacker)

Lees meer

Shot-online 09/03/2017

Met Cercle doen wat Antwerpen vorig jaar deed - Johanna Omolo

Tussen de twee thuiswedstrijden tegen Lierse en Roeselare door had ik een afspraak gemaakt met Johanna Omolo. Onze Keniaanse middenvelder – woonachtig te Oostkamp, de thuisgemeente van onze hoofdredacteur - ontpopte zich tot een aangename gesprekspartner. Veel lachende gezichten trouwens aan de groenzwarte kant van het Jan Breydelstadion. Dat kan natuurlijk moeilijk anders met een knappe vijftien op vijftien op het rapport en een voorlopige eerste plaats in de tweede periode. Ik sprak met Johanna over zijn al rijk gevulde carrière, het huidige seizoen en zijn foundation.

Johanna, je bent geboren in Nairobi (Kenia). Dat land kennen we vooral van duursporten. Denken we maar aan de lange afstandslopers. Ook wielrenner Chris Froome groeide er op. Jij koos voor voetbal.

Inderdaad, het lijkt geen evidente keuze. Maar in onze gemeenschap werd er onderling al snel gevoetbald. Voor de lol uiteraard en om ons bezig te houden. Het klopt inderdaad dat veel van mijn landgenoten bekend zijn van de atletiek en de langere afstand. Maar ik werd verliefd op de bal en besloot volop te gaan voor een voetbalcarrière.

Je voetbalgeschiedenis begon dus bij een lokaal team in Kenia, maar al snel kwam je in België terecht.

Dat klopt. Vanaf 2006 begon mijn ‘actieve’ voetbalcarrière. Na enkele seizoenen kwam ik in contact met een manager en hij had op zijn beurt contacten bij het Belgische Visé. Dat was in het seizoen 2008-2009. Visé speelde toen in de tweede voetbalklasse. Ik kreeg er onmiddellijk mijn kans en bleef er één seizoen. Voor mij was de overgang naar het buitenland een zeer grote stap in het onbekende. Maar als je het in het voetbal wilt maken, moet je wel naar Europa. Ik was 20 en vond in Visé de ideale ploeg om mijn carrière te lanceren.

Na dat seizoen Visé kwam er een tussenstop van twee seizoenen in Luxemburg vooraleer je weer in België terecht kwam?

Inderdaad. Mijn prestaties werden opgemerkt door Fola Esch. Dat is een Luxemburgse club met een rijke geschiedenis. Sinds kort traden ze opnieuw aan in de hoogste Luxemburgse voetbalklasse de zogenaamde Nationaldivisioun. Ik bleef er inderdaad twee seizoenen en speelde er zeer vaak in de basis. Ik kon ook een aantal keer scoren, iets wat ik trouwens bij Visé ook al deed. Na die twee jaar in Luxemburg was er opnieuw interesse van enkele Belgische clubs. Beerschot AC was toen het meest concreet en ik trok voor drie jaar richting Antwerpen. Het eerste seizoen verliep voor mij persoonlijk niet zo goed. Ik kon maar een handvol selecties maken en viel soms naast de ploeg. Dat was moeilijk. Het seizoen erop werd er naar een oplossing gezocht en kon ik uitgeleend worden aan Lommel. Die uitleenbeurt verliep goed, want ik werd definitief overgenomen het seizoen erna.

Toch keerde je daarna opnieuw terug naar Antwerpen. In het seizoen 2014-2015 ging je aan de slag bij FC Antwerp. Je bleef er drie seizoenen en hielp vorig jaar mee de promotie afdwingen.

Vorig seizoen slaagden we er inderdaad in om te promoveren. Als spelersgroep was dit een fantastische ervaring. Maar vooral voor de supporters was dit een onvergetelijk moment en een onvergetelijk seizoen. Ik ben blij dat ik daartoe mijn steentje heb kunnen bijdragen. De periode in tweede klasse duurde namelijk al dertien jaar. Dit seizoen lijkt trouwens een beetje op het seizoen van Antwerp toen. Een mindere eerste periode, maar een tweede periode die veel beter liep. Laat ons hopen dat we met Cercle hetzelfde parcours kunnen afwerken. We zullen er als spelers in elk geval alles aan doen.

Waarom koos je in het vorige tussenseizoen voor Cercle Brugge?

Er kwamen veel nieuwe mensen op Antwerp en ik voelde er niet genoeg vertrouwen. Ze besloten om me te laten gaan bij een goed bod. Dat goede bod kwam van Cercle en ik zette met plezier de stap naar het mooie Brugge. Ik woon in de buurt, in Oostkamp.

Je speelde dit seizoen reeds veel wedstrijden, wat is je favoriete positie op het veld? Enkele wedstrijden geleden was je ook beslissend in de wedstrijd tegen OHL.

Ik ben een middenvelder die graag de nodige vrijheid heeft en af en toe wil meeschuiven om voorin gevaarlijk te zijn. Maar ik schik me ook in elke mogelijke andere rol. Tijdens de wedstrijd die je vermeldt, viel ik in onder moeilijke omstandigheden. We waren toen net met tien gevallen toen de trainer besliste om mij in te brengen. Er werd een fout op mij gemaakt in de zestien en Irvin (Cardona) kon de elfmeter benutten. Misschien een lichte penalty, maar hij werd gefloten.

Je bent ook bezig met andere zaken. Zo is er een foundation die jouw naam draagt?

Dat klopt. We willen met enkele mensen de situatie van jongeren in Dandora verbeteren. Het is de gemeenschap waar ik vandaan kom. Vandaag de dag zijn er daar nog veel problemen en we proberen die problemen zo goed mogelijk op te lossen. Het is onze bedoeling om de kinderen daar een betere toekomst te bezorgen. Dit doen we door zowel in te zetten op onderwijs als op het voetbal.

Alvast een mooi iniatief! Wie nog meer informatie wil over het project van Johanna kan terecht op https://johannaomolofoundation.org/ Vrijblijvende stortingen kunnen op BE02 7370 4816 9940. Voorts hopen we vurig dat Johanna kan doen wat hij vorig jaar deed en dat is de promotie afdwingen, ditmaal met Cercle!

(Stijn Sinnaeve)

Lees meer

Shot-online 25/01/2018

Cercle door de jaren heen (deel 206)

(periode van 23-07-1960 -> 06-08-1960)

Cercle

Het nieuwe voetbalseizoen 1960-1961 naderde op kousenvoeten. De groen-zwarten maakten zich op om een nieuwe gooi naar de promotie te doen en hoopten dat “derde keer goede keer” ook voor hen van toepassing zou zijn…

“Koning Voetbal weer in aantocht…  Cercle maakt zich klaar !” : “Deze week werd een aanvang genomen met de trainingen in het vooruitzicht van de nieuwe kompetitie 1960-1961.  Natuurlijk is het nog te vroeg om nu reeds uit te pakken met de vooruitzichten en de mogelijkheden van Cercle aangezien het hier slechts een eerste kontaktname geldt onder vorm van lichaamsoefeningen –zonder bal– om de stramme spieren los te werken, maar toch mogen we zeggen dat op het Edgard De Smedt Stadion een sfeer van vertrouwen, ja zelfs van optimisme heerst.
Van een buitengewone bedrijvigheid op de transfermarkt kan er bij de groen-zwarten moeilijk gewaagd worden al kan Eric Daels best een goede versterking zijn en kunnen in de laatste dagen nog verrassingen gebeuren.  In grote lijnen wordt dan ook de basisploeg behouden zodat van hun presteren in het komende kampioenschap heel wat zal afhangen.
Voorlopig kunnen we alleen maar hopen dat de spelers zich ten volle zullen inspannen om zo spoedig mogelijk de gewenste konditie en de juiste tred te vinden, ten einde volkomen klaar te zijn voor de officiële start in september a.s.  Verder rekenen we op een goede geest en samenwerking waartoe ook het bestuur en de trainer terdege hun steentje kunnen bijdragen.  In een ideale geest van samenhorigheid en onderling begrip moet Cercle zich dit jaar duchtig kunnen doen gelden en hun aanhangers voluit bevredigen.  Dit is onze enigste en vurigste wens die hopelijk met klank zal vervuld worden.”

Een ander artikel blikte nog even terug op de twee voorbije seizoenen toen Cercle telkens bijna de promotie te pakken had maar in extremis toch de duimen moest leggen :

“ “Derde keer, goei keer” voor Cercle ?“ : “Tot tweemaal toe werd Cercle in de afgelopen kampioenschappen op de meet geklopt voor de zo vurig betrachte promovering naar 1eklasse. Het jammerlijk en veelomstreden falen der groen-zwarten in de beslissende testmatch te Mechelen tegen Patro Eisden, ligt nog vers in het geheugen en nog dagelijks moeten we het aanhoren dat de Bruggelingen nooit meer dergelijke kans zullen krijgen !...
Zulks kan heel goed mogelijk zijn en is zeker te betreuren, terwijl het even waar is dat zware vergissingen begaan werden met verdragende gevolgen.  Maar gedane zaken nemen geen keer, zodat het best is daar niet verder te blijven bij stilstaan en de spons over het verleden te vegen.  Thans dient alles aangewend om niet meer in hetzelfde euvel te vervallen en alles in ’t werk gesteld om zich in ere te herstellen.
De grootste aandacht moet nu gaan naar het seizoen 1960-61 die voor Cercle hopelijk “derde keer, goei keer” wordt. Dinsdag woonden we de eerste training bij op de vernieuwde grasmat en we kunnen zeggen dat deze eerste kennismaking ons een beste indruk heeft gelaten.  Niet dat er geoefend werd dat de stukken er afvlogen, noch dat de meeste spelers reeds blijk gaven van een vergevorderde forme, maar de kameraadschappelijke geest en de goede verstandhouding waren opvallend en bemoedigend.
Onder leiding van de bruingebrande Delfour deden de twintigtal opgekomen spelers lichte lichaams-, lenigheids- en ontspanningsoefeningen waarin allen van goede wil getuigden.  Wij noteerden de aanwezigheid van praktisch de volledige Cercleploeg met Willy Mortier, Robert Serru, Aimé Baas, Dré Perot, Jackie De Caluwé, Noël Demey, Roger Notteboom, Gilbert Bailliu, Eric Buyse, Philemon Desmaele en Albert Michiels.  Enkel Marin Roje en Joseph Van Vlaenderen ontbraken wegens verlof.
We stipten ook de tegenwoordigheid aan van de nieuwe aanwinst Eric Daels van SV Wevelgem, een zwartharige rijzige atleet die de opgelegde oefeningen en bewegingen zeer flink uitvoerde.  Verder nog de bijzonderste invallers Acket, Wittewrongel, Jo Gerard en Verheye, de jongeren Van Hamme en Flamée en de “verloren zonen” Gaston Eeckeman en Willy Craeye.  Deze laatsten waren destijds flinke beloften, die echter bleven hangen en mits intensieve en harde training wellicht weer op het voorplan kunnen komen.
Wezen we reeds op het gemoedelijke van de eerste training die eerder een voorbereidend karakter had, dan zal de oefening echter geleidelijk harder en meer toegespitst worden.  En dat zal meer dan nodig zijn, vermits reeds op zondag 7 augustus een eerste wedstrijd dient betwist en dit in Frankrijk te Charleville waar de groen-zwarten het moeten opnemen tegen de nieuwe Franse eersteklasser Rouen.  Een gemakkelijke inzet is dat in geen geval en Cercle zal zeker behoorlijk zweten om tot een eervol resultaat te komen.
Het moet trouwens gezegd dat trainer Delfour zijn spelers weer een zeer lastig oefenprogramma in de schoenen schuift, want na deze harde inzet in Frankrijk wachten de groen-zwarten nog zware opgaven. Zo op maandag 15 augustus krijgen ze de traditionele Hollandse trip naar Breda, waarvan de terugmatch te Brugge waarschijnlijk begin september ’s avonds zal doorgaan.  Op zaterdag 20 augustus komt Beerschot op bezoek terwijl op zondag 28 augustus niemand minder dan de Belgische kampioenenploeg SK Lierse alhier te gast zal zijn.  Komt dan nog een vriendenpartij tegen Union waarvan de datum echter nog niet werd vastgesteld.
Dit alles wijst er op dat Delfour zijn spelers helemaal wil klaar krijgen voor de start van het kampioenschap op zondag 4 september a.s.  De gelegenheid om zich te roderen krijgen de groen-zwarten in ieder geval slechts voor het grijpen, maar het is nu te zien of allen zich daaraan zullen kunnen aanpassen.
De Cercledirigenten die we even uithoorden omtrent de vooruitzichten en de mogelijkheden der groen-zwarten in het komende kampioenschap, bleken zeer voorzichtig om niet te zeggen terughoudend in hun uitlatingen.  Het is een nieuw begin werd ons verzekerd, zodat men moet afwachten…  Alles hangt af van de konditie van de spelers en van het ploegverband, maar toch verwachten we en hopen we het beste.
We kunnen niet anders dan ons hierbij aansluiten en de hoop uitdrukken dat Cercle dit seizoen beter op haar zaak zal letten en met verenigde krachten hogerop zal trachten te komen.  Waar een wil is, is een weg, moet zowel voor spelers als bestuur de te volgen leidraad zijn !”

De groen-zwarten hadden zich bijna niet geroerd op de transfermarkt maar naarmate de dagen verstreken scheen hier toch wel een kentering in te komen. Het was het Cerclebestuur menens om zich in het promotiedebat te mengen en dus mocht er op enkele plaatsen wat versterking bijkomen…

“Toch nog versterking voor Cercle ?” : “De groen-zwarten hebben dit jaar geen sensationele aankopen gedaan en eerder de kat uit de boom gekeken. Daarentegen werd Hans Gerard voor een flinke bom duiten van de hand gedaan aan Union Sint-Gillis, zodat de transferaktiviteit voor Cercle eerder een passief betekende.
In laatste instantie schijnt hierin dan toch een gunstige kentering te komen vermits op het ogenblik dat we deze lijnen schrijven vergevorderde onderhandelingen bezig zijn voor de aankoop van nog een paar spelers.
Er is o.m. sprake van de voorspeler van SC Charleroi, Willy Lambert, die over twee seizoenen topscorer was van IIe Klasse, en voor wie alleen nog enkele details dienen geregeld.
Deze week werden tevens een tweetal Hongaarse voetballers getest en ook hier kan het nog tot een akkoord komen ! Afwachten is echter de boodschap…”

En dat het niet bij woorden bleef bewees het volgend artikel :

“Drie nieuwe spelers voor Cercle” : “In het kader van onze bijdrage over de eerste Cercletraining, lieten we uitschijnen dat de groen-zwarten in extremis best nog een paar belangrijke aankopen zouden kunnen doen. Dit werd trouwens bewaarheid en vrijdag in de namiddag kregen we de officiële bevestiging dat nog drie nieuwe transfers tot een goed einde gebracht en ondertekend werden.
In de eerste plaats gaat het om de bekende voorspeler van SC Charleroi, Willy Lambert, afkomstig van Nijvel, een gevaarlijke doelschutter die twee seizoenen geleden aan het hoofd stond van de goalgetters van 2eklasse met meer dan twintig doelpunten.
Tevens werden nog twee Hongaren aangeworven die gekwalificeerd zijn om in de fanionploeg op te treden. Het zijn de 22-jarige Zoltan Locskai, die verleden seizoen bijna alle matchen speelde bij de Anderlechtreserven als centervoor of inside en de 26-jarige André Gaal, die twee jaar geleden als achterspeler optrad bij de Gantoise-invallers. Naar men ons verzekerde zijn het technisch vaardige elementen die op de afgenomen testen een gunstige indruk lieten. Het is nu te zien hoe zij zullen presteren in kompetitie- en in ploegverband, zodat dient afgewacht of zij al dan niet aanwinsten voor de groen-zwarten zullen betekenen.”

Nvdr : naast deze drie vermelde spelers stapte ook nog de Hongaar Kovari over van Olympic Charleroi naar Cercle Brugge.

Lees meer

Shot-online 25/09/2018

bekijk alle nieuwsberichten