Vooraf even dit: SHOT-online poogt u vanaf heden terug regelmatig artikels aan te bieden zoals “Langs de lijn”, “Retro”, “Cercle en Brugge door de jaren heen”, “Schijnwerpers op”, spelersinterviews, enz…
Door de vernieuwing van de website waren (zijn) nog niet alle mogelijkheden voorhanden voor onze rubrieken. Vandaar dat het windstil bleef uit deze hoek. We hopen de groene wind terug in de zeilen te krijgen en u af en toe te vergasten op een stukje Cercle-literatuur uit eerste hand. Geloofwaardig dus.
Hoewel het voorgaande ook een reflectie geeft op de titel, over naar het onderwerp nu. In het “Astridpark” te Anderlecht, dus niet de “Bottanieken hof” te Brugge alwaar de nieuwe supportersvereniging “Cercle 8310” in l’ Estaminet hun lokaal vindt, schalde voor de wedstrijd een oproep door de luidsprekers om respect te tonen voor de scheidsrechters, “want zonder scheidsrechters is er immers geen voetbal”, klonk het.
Terecht, maar door het optreden van “BV” en co op 15 maart 2015 was er ei-zo-na heel wat minder voetbal in Brugge. De scheidsrechter in kwestie toonde zich in latere wedstrijden van Cercle, op zijn zachtst uitgedrukt, ook geen groene fan.
Waar ik naartoe wil in mijn betoog, is niet het al dan niet letterlijke proces van ene of andere scheidsrechter maken, maar wel volgende bedenking t.o.v. de media:
Naar analogie met de oproep van de Anderlechtse stadionomroeper, schrijf ik, bij gebrek aan micro, tot de Belgische pers: “heb respect voor de niet G5 (+ Antwerpse ploegen of YR KV Mechelen, die wel alle aandacht krijgen), want zonder de “kleinere ploegen” is er ook geen voetbal …”.
Het is schrijnend hoe de media zich prostitueren voor ploegen met een grote aanhang. De verkoopcijfers natuurlijk… Spijtig ook voor de journalisten die “teamwatcher” zijn van een “kleinere ploeg”. Ondanks hun inzet worden ze karig beloond met een klein stukje in de krant.
Als Cercle dan al eens tegen één van de “toppers” speelt in een thuiswedstrijd, is 95 % van het krantenverhaal gewijd aan de tegenpartij of de Europese match die ze gespeeld hebben of nog moeten spelen. U kent het wel.
Als Cercle drie centrale verdedigers moet missen, om maar één recent voorbeeld te geven, hebt u een vergrootglas nodig om dit in de media te lezen/horen. Zelfs Hercule Poirot of Sherlock Holmes zouden er een flinke kluit aan gehad hebben.
Oh wé, bij de toppers in dergelijk geval. Twee pagina’s, vijf dagen lang.
Afin, ik hoef het u eigenlijk niet te beschrijven, u merkt het zelf dagelijks op.
Er zijn er die nog verder gaan. Na de goede start van Cercle dit seizoen kwamen er een reeks nederlagen tegen “toppers”. Na dit puntenverlies schreef journalist “NP” (er staat net een “s” te veel in zijn naam om de vergelijking te maken met het “vergif” uit zijn pen) “dat Cercle nu langzaamaan op de plaats komt waar het thuishoort”. Objectiviteit!?
Een ander thema is, wat onze voorzitter ook reeds aanhaalde, het voortdurend verwijzen naar “satelietploeg van Monaco”. Het woord “huurling” is schering en inslag. Bij geen enkele ploeg in de Belgische competitie die in handen is van een buitenlander (en er zijn er zeer veel), komt dit aan bod. Plat clichégebruik, copy/paste en in replay mode. Ook dat is blijkbaar hedendaagse journalistiek.
Dus, heren hoofdredacteuren, gedenk: “zonder de ‘kleine ploegen’ is er geen voetbal!” Respect voor iedereen dus, respect dat zich vertaalt in de nodige aandacht op uw nationale pagina’s/zenders.
Calimero-gevoel? Neen! Realiteit? Ja!
Georges Debacker
Hoofdredacteur SHOT-online
30.10.2018
