Praatje met ... de Beloftencoach

 Jimmy De Wulf

Ambitie

De link Jimmy De Wulf/Cercle telt 10 jaar.  Jimmy was vijf jaar A-kernspeler (2003-2008, 148 wedstrijden) en is na nog omzwervingen bij KVO, in Cyprus en in Koksijde, ondertussen vijf jaar actief als trainer bij  Groen-Zwart.
Die trainersjaren mogen als een succes beschouwd worden.  Om die reden, en de opnieuw mooie prestaties dit seizoen van de Beloften, maakte ik op vrijdag 8 februari een afspraak met Jimmy in café “Calvarieberg”, kortbij zijn deur en zoals het past, zeker met de derby in het vooruitzicht, binnen de Brugse stadswallen.

Vorig seizoen was behoorlijk succesvol, zowel in de competitie als in de Beker.  Een mooi verhaal toch?

Absoluut, maar niet alleen vorig jaar.  Tot op heden luidt het palmares: 4e plaats met de U17 en met de Beloften eenmaal kampioen, twee maal vice-kampioen en als extra vorig seizoen slechts in de ¼ finale, als 1B ploeg, in de Beker thuis gewipt door Standard.  Voor onze jonge gasten was dit laatste ook een leuke ervaring, want toen waren er ook heel wat supporters op afgekomen met wat Bengaals vuur, een spandoek, enz…
Dit jaar was ons target PO1 proberen te halen.  Niets moest, want uiteindelijk is het een grote stap van 1B Beloften naar 1A Beloften.   Op de laatste speeldag van de reguliere competitie maakten we deze doelstelling waar.  Nu krijgen we de “cadeaus” voorgeschoven hé.  Wedstrijden tegen de buren, Genk, Gent, Standard, Anderlecht, enz…  Dat is gewoonweg een meerwaarde voor onze jonge gasten.
Het resultaat staat ook niet voorop in dat verhaal.  Uiteraard wil elke sportman winnen, maar de jongens kunnen gigantisch veel bijleren in die PO1.

Je gaf PO1 op als doelstelling in dit artikel, maar bij aanvang van het seizoen klonk het nog als titel in HBH “kampioen spelen en  de Beker winnen”?

Inderdaad en we blijven nog altijd bij dat standpunt.  Met onze resultaten tot op heden blijven we voor beide nog in de running.  In PO1 haalden we tot dusver vier op zes en deze avond spelen we voor de Beker tegen de buren.
Die titel van het artikel was bewust gekozen van mij.  Mensen die er door kijken weten goed genoeg wat ik er mee bedoel.  Als je op een bepaald niveau bent, 1A Beloften Cercle Brugge, dan moet je altijd voor het hoogst haalbare gaan, anders moet je geen sportman worden.  Dat wou ik in vette letters uitdrukken.  Is dat een haalbare kaart?  Zolang we het kunnen gaan we ervoor.  Of dit een realistische kaart is?  Het zal in elk geval een zeer moeilijke opgave worden.  Maar ik wil steeds meegeven dat je altijd het uiterste moet proberen te halen uit een jongen.  Ieder op zijn niveau.  Dat was de achterliggende reden van die titel.

Heel wat doelstellingen behaalde je reeds.  Jullie zitten in PO1 en  gaan vooruit in de Beker?

Ja, maar het is zoals je in een vorige vraag stelde i.v.m. die titel.  Het is niet één doelstelling die je plaatst.  Je werkt met trajecten en je wilt bepaalde zaken creëren.  De ultieme doelstelling van ons als Beloftencoaches moet zijn om die één, twee, drie, vier, noem maar op, hopelijk reeds één jongen, af te zetten in de A-kern.  Als we dan toch over resultaat praten, dan is dat is dat voor ons het mooiste resultaat.  Met mooie resultaten zet je Cercle Brugge in de verf en ook de jongens individueel.  Het is onze taak om hen te pushen en tot het uiterste te gaan. Doe je dit niet dan val je er uit.  Dat is de harde realiteit van het voetbal.  Is het niet voor Cercle, dan proberen we toch ieder op zijn niveau af te zetten. Dat geeft ook voldoening.

Als Beloftentrainer is het ook wel niet makkelijk, gezien je niet steeds een vaste ploeg kunt opstellen.  Dit niet door kwetsuren, maar door het moeten opnemen van spelers uit de A-kern die ritme moeten opdoen?

Dat klopt.  Dit is een zeer moeilijke taak van een Beloftencoach.  Je moet soms jongens, die fantastisch goed trainen, ontgoochelen door afvallers uit de A-kern op te stellen omdat die speelminuten moeten opdoen.  Het is een heel moeilijk evenwicht.  Kijk naar Anderlecht.  Ze krijgen kritiek omdat ze reeds een tijd met minstens elf profspelers in de Beloftencompetitie aantreden.  Aan de ene kant begrijp ik het want die contractspelers moeten wedstrijdritme opdoen voor het geval ze met de A-ploeg moeten aantreden, maar het is natuurlijk gigantisch frustrerend voor de jeugdspelers die elke dag naast hun school keihard werken om hun doelstelling te bereiken.  
Nu, ze moeten er door.  Klagen en zagen gaat niet helpen.  Onze taak is die ontgoochelde jongens te blijven meetrekken in je verhaal en hen zeggen; “weet je, morgen is het misschien aan jou”.  Dan moeten ze er ook voor klaar staan.
In de jeugdreeksen kijk je altijd op.  Een goede speler speelt altijd een reeks hoger.  Bij de Beloften kom je plots op een niveau waar je rekening moet houden dat er een mogelijke instroom is van boven naar beneden.  Dat zorgt voor ongenoegen bij jongens in mijn kleedkamer, maar ook voor jongens die bij ons moeten komen spelen, want zij willen op het hoofdveld staan.
Het is niet steeds gemakkelijk om dit op een gelijke lijn te krijgen, maar ik mag daar voorlopig niet over klagen.
Daarnaast vind ik het een goede regel dat er minstens zeven Belgische jongens op het veld moeten staan.  Het gaat hier immers over opleiding.

Hoeveel maal trainen jullie per week?  De meeste studeren nog en dat maakt het er wellicht niet eenvoudiger op?

Minimum vijf keer per week.  Soms valt het voor dat er ook voor bepaalde spelers een individueel moment is.  Voor de jongens is het inderdaad niet eenvoudig.  Als coach weet je dat ze er eventueel een zware dag op school opzitten hebben, ze doen er alles aan om op tijd op de training te geraken en toch weet je dat je sommigen moet ontgoochelen voor deelname aan een wedstrijd.  Het is moeilijk om een goede balans te vinden, maar ik verwittig hen daarvoor.  We zijn nog voor de start van de eerste training van het seizoen samen gekomen en hebben dit alles besproken.  Als je morgen in de A-ploeg staat en je speelde maar een gemiddelde wedstrijd waarop kritieken komen, dan moet je mentaal sterk staan om dit te verwerken.  Als je er nu niet tegen kunt dat er een niet-selectie is, dan wil dit zeggen dat je nog niet klaar bent om een profvoetballer te worden.
Bij de beloften hebben we ook nog de kans om individuele gesprekken aan te gaan.  Onze deur kan openstaan.  De arm om de schouder leggen en zeggen “kom op”.  Wat op het volgende niveau niet zo vanzelfsprekend is.

Goede resultaten behalen, spelers beter maken én er laten doorstromen naar het eerste elftal, zoals Robbe Decostere en Charles Vanhoutte dit seizoen.  Dat is het target van de Beloftentrainer?

Ja, vanzelsprekend.  Dat maakt me ook trots.  Als we in de voorbije jaren jongens semi-profcontracten konden laten tekenen, nu Charles en Robbe die de stap konden wagen, is dit voor hen een grote stap, maar in mijn ogen pas een beginpunt.  En ze weten dat ik daar zo over denk.  De “speeltijd” is voorbij, nu begint het echte werk.  Ik ben daar dan ook trots op.  Wie weet dat ze een kans krijgen in PO2.  Maar ik hoop dan wel dat men ze goed gebruikt.  Daarmee bedoel ik dat ze niet in een team terechtkomen tussen acht/negen spelers die soms eens spelen.  De meerwaarde zou zijn dat ze een speelkans krijgen met pakweg negen basisspelers rond hen.  Zodat ze meegetrokken kunnen worden in dat geheel.  We mogen ze niet voor de leeuwen gooien en ze dan afserveren met het idee “ze kunnen het niet aan”.  Ik hoop er stiekem op dat het op die manier gebeurt.  Het zou leuk zijn voor gans Cercle dat er eens een speelminuutje komt voor die gasten. 

Nu even naar jou persoonlijk.  Je bent Beloftentrainer bij een 1A-ploeg, maar je werkt ook nog?  Zware combinatie wellicht?

Ik heb mijn ambitie uitgesproken aan de mensen van Cercle.  Ik denk dat de bevoegde mensen heel goed weten waar ik naar toe wil.  Momenteel is het inderdaad een heel zware combinatie.  Ik heb mijn job, ben trainer en mijn vriendin baat een B&B uit.  Er komt heel wat op ons af.  Zolang als ik mijn voldoening er kan uithalen, dan raas ik wel verder, maar, nogmaals, ik heb ambitie en ik wil vooruit.  Ik merk ook aan mezelf dat ik gelukkig word als ik op een veld sta.  Ik heb er nood aan om mijn ervaring te delen met jongens om hen beter te maken.  Is dat nu op gebied van tactische looplijnen, mentaal, andere elementen.  Als ik daar in slaag voel ik me wel goed.  Maar ga ik eeuwig Beloftencoach blijven?  Neen, dat wil ik niet.  Ik wil ook vooruit als coach, ik wil ook bijleren, ik sta open om verder te lopen in dat trainersverhaal.

Tot slot: deze avond staat er nog een Bekerderby op het programma?

We hebben niets te verliezen hé?  Bij de buren is het wellicht meer “moeten” dan bij ons, maar we zullen er natuurlijk wel vol voor gaan.  Het is en blijft een derby hé.  Zowel voor mij als mijn jongens ook iets speciaal.

Succes.

(n.v.d.r.1: De wedstrijd eindigde op 2-2.  De buren wonnen het pleit via de strafschoppen met 6-5)

(n.v.d.r. 2: Drie dagen later zetten de Groen-Zwarten een 3-1 achterstand op AA Gent om in een 3-3 gelijkspel.  Opnieuw proficiat!)
De actuele Beloftenkern bestaat uit: Ameys Ralph, Broos Kobe, Cassaert Arne, Cathenis Francis, Cheffou Ylias, De Baets Yentl, Guily Diegog, Dekuyper Calvin, Deman Olivier, Dewulf Gillian, Puskas Martin, Rodrigues Allessandro, Scholaert Olivier, Somers Thibo, Swennen Gianni, Willem Broes, Meddour Reian.   Aske Sampers en Verwael Tim trainen mee met de Beloften en spelen bij de U18.

(Georges Debacker)