Shot-online 12/02/2019

Praatje met ... de Beloftencoach

Jimmy De Wulf

Ambitie

De link Jimmy De Wulf/Cercle telt 10 jaar. Jimmy was vijf jaar A-kernspeler (2003-2008, 148 wedstrijden) en is na nog omzwervingen bij KVO, in Cyprus en in Koksijde, ondertussen vijf jaar actief als trainer bij Groen-Zwart.
Die trainersjaren mogen als een succes beschouwd worden. Om die reden, en de opnieuw mooie prestaties dit seizoen van de Beloften, maakte ik op vrijdag 8 februari een afspraak met Jimmy in café “Calvarieberg”, kortbij zijn deur en zoals het past, zeker met de derby in het vooruitzicht, binnen de Brugse stadswallen.

Je bent ondertussen vijf jaar trainer bij Cercle?

Ik startte als trainer bij de U17 en vervolgens vier jaar Beloften. Aanvankelijk was dit met Sven Charita, die nu om puur praktische redenen in Lokeren traint. Vervolgens, en tot op heden, met Wouter Artz. Een samenwerking die ons beiden zeer goed bevalt. Ons grote voordeel is dat we ook naast het voetbal zeer goed overeenkomen als hele goede vrienden. Die klik was er al. Het geeft vaak ook een meerwaarde, want een blik zegt soms meer dan genoeg als je elkaar kent. Dat is ook wel belangrijk binnen ons verhaal van Cercle Brugge.

Vorig seizoen was behoorlijk succesvol, zowel in de competitie als in de Beker. Een mooi verhaal toch?

Absoluut, maar niet alleen vorig jaar. Tot op heden luidt het palmares: 4e plaats met de U17 en met de Beloften eenmaal kampioen, twee maal vice-kampioen en als extra vorig seizoen slechts in de ¼ finale, als 1B ploeg, in de Beker thuis gewipt door Standard. Voor onze jonge gasten was dit laatste ook een leuke ervaring, want toen waren er ook heel wat supporters op afgekomen met wat Bengaals vuur, een spandoek, enz…
Dit jaar was ons target PO1 proberen te halen. Niets moest, want uiteindelijk is het een grote stap van 1B Beloften naar 1A Beloften. Op de laatste speeldag van de reguliere competitie maakten we deze doelstelling waar. Nu krijgen we de “cadeaus” voorgeschoven hé. Wedstrijden tegen de buren, Genk, Gent, Standard, Anderlecht, enz… Dat is gewoonweg een meerwaarde voor onze jonge gasten.
Het resultaat staat ook niet voorop in dat verhaal. Uiteraard wil elke sportman winnen, maar de jongens kunnen gigantisch veel bijleren in die PO1.

Je gaf PO1 op als doelstelling in dit artikel, maar bij aanvang van het seizoen klonk het nog als titel in HBH “kampioen spelen en de Beker winnen”?

Inderdaad en we blijven nog altijd bij dat standpunt. Met onze resultaten tot op heden blijven we voor beide nog in de running. In PO1 haalden we tot dusver vier op zes en deze avond spelen we voor de Beker tegen de buren.
Die titel van het artikel was bewust gekozen van mij. Mensen die er door kijken weten goed genoeg wat ik er mee bedoel. Als je op een bepaald niveau bent, 1A Beloften Cercle Brugge, dan moet je altijd voor het hoogst haalbare gaan, anders moet je geen sportman worden. Dat wou ik in vette letters uitdrukken. Is dat een haalbare kaart? Zolang we het kunnen gaan we ervoor. Of dit een realistische kaart is? Het zal in elk geval een zeer moeilijke opgave worden. Maar ik wil steeds meegeven dat je altijd het uiterste moet proberen te halen uit een jongen. Ieder op zijn niveau. Dat was de achterliggende reden van die titel.

De PO1 reeks is inderdaad niet min. Je haalde het daarjuist reeds gedeeltelijk aan: Anderlecht, Club, Standard, KRC Genk, AA Gent, Antwerp, zowaar ook Lokeren.

Inderdaad, serieuze tegenstanders. Maar nogmaals, het is een gigantische meerwaarde in het huidig proces van jonge spelers om tweemaal tegen Standard, Anderlecht, de buren enz… te spelen. Iedereen wordt gedwongen om op de toppen van de tenen te gaan spelen en een snipperdag kunnen ze zich niet veroorloven. De snelheid van uitvoering ligt een pak hoger. Voorheen kon je kijken, controle, nog eens kijken en inspelen, maar die tijd heb je nu niet meer. We kunnen het hen wel zeggen, maar nu worden ze met hun neus op de feiten gedrukt. Doe je het niet, dan val je uit de boot. Onze taak als trainer is om ze op dat niveau te krijgen.

Heel wat doelstellingen behaalde je reeds. Jullie zitten in PO1 en gaan vooruit in de Beker?

Ja, maar het is zoals je in een vorige vraag stelde i.v.m. die titel. Het is niet één doelstelling die je plaatst. Je werkt met trajecten en je wilt bepaalde zaken creëren. De ultieme doelstelling van ons als Beloftencoaches moet zijn om die één, twee, drie, vier, noem maar op, hopelijk reeds één jongen, af te zetten in de A-kern. Als we dan toch over resultaat praten, dan is dat is dat voor ons het mooiste resultaat. Met mooie resultaten zet je Cercle Brugge in de verf en ook de jongens individueel. Het is onze taak om hen te pushen en tot het uiterste te gaan. Doe je dit niet dan val je er uit. Dat is de harde realiteit van het voetbal. Is het niet voor Cercle, dan proberen we toch ieder op zijn niveau af te zetten. Dat geeft ook voldoening.

Als Beloftentrainer is het ook wel niet makkelijk, gezien je niet steeds een vaste ploeg kunt opstellen. Dit niet door kwetsuren, maar door het moeten opnemen van spelers uit de A-kern die ritme moeten opdoen?

Dat klopt. Dit is een zeer moeilijke taak van een Beloftencoach. Je moet soms jongens, die fantastisch goed trainen, ontgoochelen door afvallers uit de A-kern op te stellen omdat die speelminuten moeten opdoen. Het is een heel moeilijk evenwicht. Kijk naar Anderlecht. Ze krijgen kritiek omdat ze reeds een tijd met minstens elf profspelers in de Beloftencompetitie aantreden. Aan de ene kant begrijp ik het want die contractspelers moeten wedstrijdritme opdoen voor het geval ze met de A-ploeg moeten aantreden, maar het is natuurlijk gigantisch frustrerend voor de jeugdspelers die elke dag naast hun school keihard werken om hun doelstelling te bereiken.
Nu, ze moeten er door. Klagen en zagen gaat niet helpen. Onze taak is die ontgoochelde jongens te blijven meetrekken in je verhaal en hen zeggen; “weet je, morgen is het misschien aan jou”. Dan moeten ze er ook voor klaar staan.
In de jeugdreeksen kijk je altijd op. Een goede speler speelt altijd een reeks hoger. Bij de Beloften kom je plots op een niveau waar je rekening moet houden dat er een mogelijke instroom is van boven naar beneden. Dat zorgt voor ongenoegen bij jongens in mijn kleedkamer, maar ook voor jongens die bij ons moeten komen spelen, want zij willen op het hoofdveld staan.
Het is niet steeds gemakkelijk om dit op een gelijke lijn te krijgen, maar ik mag daar voorlopig niet over klagen.
Daarnaast vind ik het een goede regel dat er minstens zeven Belgische jongens op het veld moeten staan. Het gaat hier immers over opleiding.

Hoeveel maal trainen jullie per week? De meeste studeren nog en dat maakt het er wellicht niet eenvoudiger op?

Minimum vijf keer per week. Soms valt het voor dat er ook voor bepaalde spelers een individueel moment is. Voor de jongens is het inderdaad niet eenvoudig. Als coach weet je dat ze er eventueel een zware dag op school opzitten hebben, ze doen er alles aan om op tijd op de training te geraken en toch weet je dat je sommigen moet ontgoochelen voor deelname aan een wedstrijd. Het is moeilijk om een goede balans te vinden, maar ik verwittig hen daarvoor. We zijn nog voor de start van de eerste training van het seizoen samen gekomen en hebben dit alles besproken. Als je morgen in de A-ploeg staat en je speelde maar een gemiddelde wedstrijd waarop kritieken komen, dan moet je mentaal sterk staan om dit te verwerken. Als je er nu niet tegen kunt dat er een niet-selectie is, dan wil dit zeggen dat je nog niet klaar bent om een profvoetballer te worden.
Bij de beloften hebben we ook nog de kans om individuele gesprekken aan te gaan. Onze deur kan openstaan. De arm om de schouder leggen en zeggen “kom op”. Wat op het volgende niveau niet zo vanzelfsprekend is.

Ben je een strenge trainer?

(zonder aarzelen) Ja! Ik wil ook streng zijn. Wie met mij ooit trainde weet het, ze hebben iets in handen. Er is niets zo mooi dan van je hobby je beroep te kunnen maken. Ondanks alle tegenwerkingen, druk, mentale druk die er rond komt. Je kunt er je job van maken. Als je nu voor € 5,00 - € 50,00 of € 500,00 speelt, dat maakt niets uit voor mij. Je moet dezelfde passie, dezelfde drive, dezelfde ingesteldheid hebben. Dat wil ik meegeven aan mijn jongens. Iedereen denkt aan geld in het voetbal, da’s ook logisch. Maar pas op, als je de passie, de discipline en het respect niet hebt voor de mensen rond je én jezelf om op je lichaam te letten, dan gaat je geen carrière toegeschreven worden. Absoluut niet!

(foto rechts: collega beloftentrainer Wouter Artz)

Goede resultaten behalen, spelers beter maken én er laten doorstromen naar het eerste elftal, zoals Robbe Decostere en Charles Vanhoutte dit seizoen. Dat is het target van de Beloftentrainer?

Ja, vanzelsprekend. Dat maakt me ook trots. Als we in de voorbije jaren jongens semi-profcontracten konden laten tekenen, nu Charles en Robbe die de stap konden wagen, is dit voor hen een grote stap, maar in mijn ogen pas een beginpunt. En ze weten dat ik daar zo over denk. De “speeltijd” is voorbij, nu begint het echte werk. Ik ben daar dan ook trots op. Wie weet dat ze een kans krijgen in PO2. Maar ik hoop dan wel dat men ze goed gebruikt. Daarmee bedoel ik dat ze niet in een team terechtkomen tussen acht/negen spelers die soms eens spelen. De meerwaarde zou zijn dat ze een speelkans krijgen met pakweg negen basisspelers rond hen. Zodat ze meegetrokken kunnen worden in dat geheel. We mogen ze niet voor de leeuwen gooien en ze dan afserveren met het idee “ze kunnen het niet aan”. Ik hoop er stiekem op dat het op die manier gebeurt. Het zou leuk zijn voor gans Cercle dat er eens een speelminuutje komt voor die gasten.

Nu even naar jou persoonlijk. Je bent Beloftentrainer bij een 1A-ploeg, maar je werkt ook nog? Zware combinatie wellicht?

Ik heb mijn ambitie uitgesproken aan de mensen van Cercle. Ik denk dat de bevoegde mensen heel goed weten waar ik naar toe wil. Momenteel is het inderdaad een heel zware combinatie. Ik heb mijn job, ben trainer en mijn vriendin baat een B&B uit. Er komt heel wat op ons af. Zolang als ik mijn voldoening er kan uithalen, dan raas ik wel verder, maar, nogmaals, ik heb ambitie en ik wil vooruit. Ik merk ook aan mezelf dat ik gelukkig word als ik op een veld sta. Ik heb er nood aan om mijn ervaring te delen met jongens om hen beter te maken. Is dat nu op gebied van tactische looplijnen, mentaal, andere elementen. Als ik daar in slaag voel ik me wel goed. Maar ga ik eeuwig Beloftencoach blijven? Neen, dat wil ik niet. Ik wil ook vooruit als coach, ik wil ook bijleren, ik sta open om verder te lopen in dat trainersverhaal.

Tot slot: deze avond staat er nog een Bekerderby op het programma?

We hebben niets te verliezen hé? Bij de buren is het wellicht meer “moeten” dan bij ons, maar we zullen er natuurlijk wel vol voor gaan. Het is en blijft een derby hé. Zowel voor mij als mijn jongens ook iets speciaal.

Succes.

(n.v.d.r.1: De wedstrijd eindigde op 2-2. De buren wonnen het pleit via de strafschoppen met 6-5)

(n.v.d.r. 2: Drie dagen later zetten de Groen-Zwarten een 3-1 achterstand op AA Gent om in een 3-3 gelijkspel. Opnieuw proficiat!)
De actuele Beloftenkern bestaat uit: Ameys Ralph, Broos Kobe, Cassaert Arne, Cathenis Francis, Cheffou Ylias, De Baets Yentl, Guily Diegog, Dekuyper Calvin, Deman Olivier, Dewulf Gillian, Puskas Martin, Rodrigues Allessandro, Scholaert Olivier, Somers Thibo, Swennen Gianni, Willem Broes, Meddour Reian. Aske Sampers en Verwael Tim trainen mee met de Beloften en spelen bij de U18.

(Georges Debacker)

Gerelateerde nieuwsberichten

Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 220)

(periode van 28-01-1961 -> 04-02-1961)

Cercle

De groen-zwarten legden een hobbelig parcours af. Er werden punten gehaald als het niet verwacht werd maar er werden vooral kostbare punten verloren als het niet mocht. Voor een elftal dat ambities koesterde om te promoveren was dat geen ideaal scenario. Gelukkig was de volgende wedstrijd een thuismatch tegen het pas dertiende geklasseerde Olse Merksem. Met twaalf punten achter hun naam hadden de blauw-gelen niet bijster veel overschot op de laatste in de rangschikking, Lyra, dat amper negen punten verzameld had. De Antwerpenaars leden best geen nieuw puntenverlies om niet in verlegenheid te komen. Voor Cercle leek deze wedstrijd de kans bij uitstek om een ruime zege te laten optekenen zodat de komende matchen met een gerust gemoed konden aangevat worden. Of… zou het nog maar eens anders uitpakken ?

“Vic Bergh” trok voor “Het Brugsch Handelsblad” richting Edgard De Smedtstadion in de hoop dat hij er een verslag kon neerpennen waarin hij een klinkende Cerclezege kon beschrijven…

“Cercle Brugge – Olse Merksem 1-4 : Ontgoochelend en smadelijk verlies…” : “Voor wie nog een bewijs moest hebben dat het de laatste weken niet meer vlot bij Cercle, dat er iets hapert, betekent de even afgetekende als smadelijke 1-4 nederlaag van zondag jl. op eigen veld tegen Olse Merksem waarlijk de proef op de som ! De groen-zwarten kunnen voor dit nieuw home-verlies inderdaad weinig of geen verontschuldigingen doen gelden, want het was het resultaat van een doorslechte en ontgoochelende prestatie waaruit omzeggens geen enkele speler vrijuit gaat… Over gans de duur van de wedstrijd, waarvan de inzet voor de lokalen nochtans van kapitaal belang was met het oog op het verstevigen van hun nog steeds gunstige positie, rammelde het in de Brugse ploeg dat het een aard was en werd zij bestendig netjes de les gespeld door een eerder middelmatige maar geestdriftige en snelle tegenstrever. Zowel inzake verband, als in samenspel, doordrijvendheid en schotvaardigheid stonden de Bruggelingen onder hun gasten, hetgeen de juiste 1-4 eindcijfers trouwens treffend aantonen. Het feit dat de groen-zwarten zelfs een goedkope penalty vandoen hadden om de eer te redden, onderschrijft met klank hun hopeloze steriliteit en ondoelmatigheid die niet alleen het gevolg zijn van een te lateraal en te gesloten acteren, maar ook en vooral van een manklopend systeem en een weinig oordeelkundige ploegopstelling. Als men immers nagaat dat twee specifieke kanthalfs in de voorlijn geplaatst worden en deze laatste iedere steun ontzegd wordt van de gedwongen defensief spelende middenspelers, dan is het klaar dat de onontbeerlijke productiviteit zoek blijft. Zolang de groen-zwarten geen snedig, direct aanvalsspel kunnen opbrengen, gepaard aan een effectieve schotvaardigheid en afwerking, zal er, helaas, niets in huis komen van de reeds zo lang gekoesterde promoveringsdromen. Wil men vooraleer het te laat is nog redden wat er te redden is, dan dient er kordaat en onverwijld ingegrepen en hiervoor mag men voor niets en niemand terugschrikken. Het belang en de toekomst van Cercle staan hier onvoorwaardelijk op het spel !”

Technische krabbels…
Cercle Brugge – Olse Merksem 1-4

- opkomst : 5.000 toeschouwers.
- terrein : goed.
- weersgesteldheid : mist en regenachtig.
- leiding : ref. Cumps, zwak.
- fair-play : correct.
- corners : Cercle 8, Olse Merksem 5.
- doelpunten : 20’ Brandts 0-1, 25’ Roje via Demey 0-2, 35’ Lambert (penalty) 1-2, 54’
Didden 1-3, 55’ Brandts 1-4.
- Cercle : Mortier, Roje, Serru, Michiels, Wittevrongel, Demey, Notteboom, Lambert, Perot,
De Caluwé, Desmaele.
- Olse Merksem : Jacobs, Verbois, De Hert, Willems, Soetewey, Didden, Adel, Sips,
Brandts, Vandeweyer, Adriaenssen.

Als het minder goed gaat met de favoriete ploeg is het vanzelfsprekend dat de supporters zich roeren. Dat was bij Cercle niet anders. Al had het, de tegenvallende resultaten van de laatste weken in acht genomen, nog lang geduurd voor iemand zijn nek uitstak. Iedere supporter spuide wel zijn eigen mening gevolgd door de nodige oplossingen maar tot nu toe was het altijd gekoeld zonder blazen. De hierna volgende lezersbrief met de toepasselijke titel “Quo vadis Cercle ?” (*) van “een groen-zwarte aanhanger” zorgde ervoor dat het protest tastbaar werd en in een stroomversnelling terecht kwam. Nu kon geen enkele groen-zwarte verantwoordelijke nog langer zijn hoofd in het zand stoppen. De zware thuisnederlaag tegen Olse Merksem was de spreekwoordelijke druppel die de al even spreekwoordelijke emmer liet overlopen. Het was de hoogste tijd om het roer om te gooien…

(*) “Quo vadis” : Latijn voor “Waarheen gaat gij ?” (nvdr)

“Quo vadis Cercle ?” : “Toen ik verleden zondag na de match aan ’t mijmeren was over hetgeen men zou kunnen noemen “het treurig geval Cercle”, schoot mij plotseling te binnen dat de wekelijkse voetbalpartij eigenlijk een “heerlijke ontspanning” zou moeten zijn. Hoe dikwijls echter zijn de prestaties van de Brugse groen-zwarten voor ons, Cerclemannen, een heerlijke ontspanning ? Veeleer zien wij met schrik de zondag tegemoet. Ook als de tegenstander bepaald zwakker is zijn wij nooit een ogenblik gerust. Onze verwachtingen ? Onze dromen van voor het seizoen ? Niets anders dan ontgoochelingen !... Wanneer wij nuchter de gang van zaken bij Cercle beschouwen, dan moeten wij achteraf besluiten : het is de logische ontknoping van hetgeen wij effenaf WANBEHEER moeten noemen. Ik wil nu niet uitweiden over datgene waarvan ik niet 100 % zeker ben, zoals de persoon van die of die, of nog de training, of nog andere zaken. Ik stel enkel vast wat nu toch eindelijk voor iedereen allerduidelijkst is : diegene die de ploeg samenstelt, heeft sinds anderhalf jaar nog niets anders gedaan dan de Cercleploeg stelselmatig verzwakken ! Verleden jaar werd de beste voorspeler die wij hadden (*)(dat hij tekortkomingen had ? Noem de speler die er geen heeft !) meerdere keren onverantwoordelijk niet opgesteld o.a. niet in de kapitale testmatch tegen Eisden. Nadien werd hij verkocht. Verzwakking van de ploeg. Wij zouden kunnen een halflijn hebben van tenminste dezelfde sterkte als die van de gemiddelde elftallen uit de 1e afdeling. NOOIT wordt dergelijke middenlijn opgesteld. Verzwakking van de ploeg ! Uitstekende kanthalfs, waarvan men sinds lang weet dat zij in de voorlijn maar half presteren, worden regelmatig weerkerend vooraan geplaatst. Verzwakking van halflijn en van voorhoede ! Als de voorlijn mank loopt door gewonden of weerbarstige forme, moet de halflijn niet meteen verzwakt worden ! Dan moeten reserven in de aanvalslijn, als die voor handen zijn. En Cercle beschikt over degelijke invallers. Iedere persoon die aan de leiding staat, mist al eens, zelfs grovelijk, zelfs twee, drie maal. Maar dat iemand een jaar en half steeds maar dezelfde flaters begaat, is niet meer aanvaardbaar. Er is daar iets niet meer in orde, hetzij verregaande incompetentie, hetzij blinde vooringenomenheid of wat dan ook, maar er is daar iets niet meer in orde. Diegenen die nog dergelijke selectionneur steunen, moeten weten dat zij zich in verdenking stellen. Is de toestand niet reeds zo ver gezet dat, indien de goed-menenden niet de koppen bij mekaar steken en krachtdadig ingrijpen, Cercle recht naar de ondergang gaat ? Er is werk voor klaarziende, krachtdadige persoonlijkheden die geloven dat zij daar een heerlijke taak te vervullen hebben. De Cercle-aanhangers –veel talrijker dan men denkt– zien uit naar de komst van dergelijke persoonlijkheden, die er ook zijn in de schoot van het bestuur. – Een groen-zwarte aanhanger.”

(*) Verleden jaar werd de beste voorspeler die wij hadden… : de briefschrijver bedoelt hier duidelijk Hans Gerard (nvdr).

Ondanks het feit dat Cercle een beetje de pedalen kwijt leek te zijn, en dat is misschien nog zacht uitgedrukt, bleven de groen-zwarten aanklampen bij de toonaangevende elftallen in Tweede Klasse. Iedereen leed wel eens onverwacht puntenverlies en dat zorgde er voor dat Cercle zich op de vierde plaats kon handhaven. Omdat ook de topploegen regelmatig al eens één of meerdere puntjes vergooiden, slopen de mindere goden op kousenvoeten dichterbij. Daardoor was het mogelijk dat na zestien wedstrijden het twaalfde geklasseerde Berchem Sport slechts zes punten minder telde dan leider FC Diest. De Brugse groen-zwarten totaliseerden, ondanks de tegenvallende prestaties van de laatste weken, amper twee punten minder dan de leider. Alles bleek dus nog mogelijk… De stand in Tweede Klasse : 1. FC Diest (21 punten), 2. FC Beringen (21), 3. Union Namen (19), 4. Cercle (19), 5. SK Sint-Niklaas (18), 6. FC Turnhout (18), 7. FC Mechelen (17), 8. Kortrijk Sport (15), 9. Racing Doornik (15), 10. SC Charleroi (15), 11. Racing Brussel (15), 12. Berchem Sport (15), 13. Olse Merksem (14), 14. FC Tilleur (12), 15. Lyra (9), 16. White Star (9).

De Brugse gemoederen waren, ondanks de nog steeds gunstige klassering, zeker nog niet tot bedaren gebracht. Het potje kookte over, de frustraties kwamen tot een uitbarsting en de diverse oplossingen werden als gloeiend hete lava uitgebraakt. En, zoals het vaak gaat als het mank loopt, eiste men de kop van de trainer. Een andere, en natuurlijk een betere, trainer zou meteen alle problemen van tafel vegen. Na de trainerswissel zou Cercle elke tegenstander van het veld spelen om, op het einde van de competitie, met de vingers in de neus, snel even de titel mee te graaien…

“Nieuwe trainer bij Cercle ? : “De laatste ontgoochelende thuiswedstrijden waarop zes van de acht te winnen punten onbegrijpelijk verloren gingen, hebben een grote beroering verwekt in de Brugse sportmiddens in het algemeen en in de Cerclerangen in het bijzonder. De groen-zwarte supporters, die hun schoon geld betalen om hun ploeg goed voetbal te zien spelen en meteen te zien winnen, staken verleden zondag hun teleurstelling en mistevredenheid niet onder stoelen of banken. Zowel de spelers om hun passief optreden als de trainer om zijn niets-opbrengend systeem werden zwaar aangevallen en zondagavond konden we zelfs een telegram lezen van een Cerclesupporter die als volgt zijn verontwaardiging uitdrukte : “Delfour à la porte ou le Cercle est perdu” ! Krasser kan het zeker niet zodat er begrijpelijkerwijze ook in de groen-zwarte bestuurskringen uiteenlopende reacties zijn losgekomen met als middelpunt de kwestie van een nieuwe trainer. Zonder de technische bevoegdheid van Edmond Delfour aan te vechten is het niettemin een feit dat hij tactisch en als selectionneur grotendeels heeft gefaald. Uit doorgaans zeer betrouwbare bron konden we dan ook vernemen dat het verlopend contract van dhr. Delfour niet zal hernieuwd worden en dat reeds duchtig uitgekeken wordt naar een nieuwe oefenmeester. Wie het zal zijn blijft vooralsnog een raadsel, maar naar verluidt is de kans groot dat het een bekende oud-Gantoisespeler en gewezen internationaal wordt die trouwens als trainer reeds zijn sporen verdiende. Er dient dus afgewacht, maar laat ons hopen dat dit netelig en delicaat probleem ten spoedigste wordt opgelost.”

Of de resultaten nu goed of minder goed waren, de bal bleef rollen en de voetbalzondagen volgden elkaar op. De volgende wedstrijd, een uitmatch, beloofde alvast een lastige klus te worden voor de groen-zwarten. Er stond immers een reisje naar Namen op het programma. De Walen deden het bijzonder goed en waren ondertussen opgeklommen naar de derde plaats, net voor Cercle. Een pronostiek wagen was schier onbegonnen werk want de huidige groen-zwarte ploeg kon van iedereen winnen maar ook van iedereen verliezen. Het zou dus een dubbeltje op zijn kant worden. In “Het Brugsch Handelsblad” werd alvast eens vooruit geblikt.

“Brugse ploegen voor morgen zondag” – “Namen – Cercle : Cercle zit na de ramp tegen Merksem begrijpelijkerwijze met de handen in het haar en staat voor een zware taak om uit de penarie te geraken. Daarbij worden de groen-zwarten dan nog morgen een lastige en gevaarlijke verplaatsing naar Union Namen voor de voeten geschoven, zodat zij met heel wat meer wilskracht en moreel zullen moeten bezield zijn om deze hinderpaal zonder veel kleerscheuren over te geraken. Waar verschillende spelers wegens verwondingen nog onzeker waren, zal de ploeg slechts in laatste instantie samengesteld worden al heeft volgende formatie veel kans om te Namen in lijn te komen : Mortier, Roje, Serru, Perot, Wittevrongel, Demey, Desmaele, Daels, Buyse, Michiels, Balliu, De Caluwé.”

En dan was het zo ver… Het was nog geen match van de waarheid maar nieuw puntenverlies konden de groen-zwarten zich toch echt niet veroorloven. Of… zorgden zij nog eens voor een aangename verrassing door het derde gerangschikte Union Namen in eigen huis te kloppen ? “Veritas” mocht voor “Het Brugsch Handelsblad” meereizen naar Namen en hoopte waarschijnlijk dat hij niet met het schaamrood op de wangen Bruggewaarts zou moeten keren…

“Union Namen – Cercle Brugge 0-1 : Willy Mortier matchwinnaar…” : “Volgens de algemene verwachtingen –wij hadden al evenmin gedurfd één frank te zetten op een Cerclezege– hadden de Brugse groen-zwarten geen schijn van kans om te Namen ook maar iets van de buit te oogsten, want de Walen dreven immers op een prima conditie en het terreinvoordeel zou eveneens zijn woordje meepraten. Wel waren de lokalen bestendig in de meerderheid en moesten de Brugse verdedigers vaak hard op de tanden bijten, doch naarmate de partij vorderde en de stand blank bleef, herwonnen de Cercleboys stilaan hun zelfvertrouwen, temeer dat het spoedig bleek dat de Waaltjes niet de gevreesde ploeg vormden die men wel dacht. De bijzonder goed gesloten Brugse verdediging schonk de Naamse aanvallers weinig of geen bewegingsvrijheid en de zuivere skoorkansen die voor Mortier ontstonden, waren gemakkelijk op de vingers van één hand te tellen. Daarbij moeten wij hieraan toevoegen dat de Brugse doelman weer in een prima dag verkeerde en dat hij o.m. door twee sublieme saves de kansen op een overwinning gaaf hield. Want indien de gastheren, bij wie enkel de oud-speler van FC Luik Keyeux outstanding was, op voorsprong hadden kunnen geraken, dan had de eindstand wellicht helemaal anders kunnen zijn. Als wij dus Willy Mortier als matchwinnaar bestempelen, ligt de uitleg te vinden in wat voorafgaat.”

Technische krabbels…
Union Namen – Cercle Brugge 0-1

- opkomst : 7.000 toeschouwers.
- leiding : ref. Burguet, lokaal getint.
- terrein : zonder een sprietje gras en gevaarlijk door de rondgestrooide as.
- fair-play : binnen de perken.
- weersgesteldheid : betrokken doch zacht weder.
- corners : Union Namen 8, Cercle 2.
- het doelpunt : 76’ Desmaele 0-1.
- Union Namen : Nicolay, Pollet, Devos, Sulon, Marnette, Dodet, Keyeux, Tonneau, J. en F.
Demarteau, Muniken.
- Cercle : Mortier, Roje, Serru, Perot, Wittevrongel, Demey, Desmaele, Daels, Bailliu,
Michiels, De Caluwé.

Cercle bracht dus twee belangrijke punten mee naar huis en dat vertaalde zich in de rangschikking in een mooie derde plaats. De stand in Tweede Klasse : 1. FC Diest (23 punten), 2. FC Beringen (21), 3. Cercle (21), 4. FC Turnhout (20), 5. FC Mechelen (19), 6. Union Namen (19), 7. SK Sint-Niklaas (18), 8. Kortrijk Sport (17), 9. Sporting Charleroi (17), 10. Olse Merksem (16), 11. Racing Doornik (15), 12. Racing Brussel (15), 13. Berchem Sport (15), 14. FC Tilleur (12), 15. Lyra (11), 16. White Star (9).
De weg om een promotieticket te behalen, de eerste twee uit Tweede Klasse promoveerden, was echter nog (heel) lang en bezaaid met wolfijzers en schietgeweren. Het toeval wilde bovendien dat in de volgende wedstrijd alweer een topploeg moest bekampt worden. Het tweede gerangschikte FC Beringen mocht zich verheugen in een bezoekje aan het Edgard De Smedtstadion. En bij een wedstrijd in het vooruitzicht hoorde uiteraard een vooruitblik…

“Cercle – Beringen : De groen-zwarten staan morgen zondag alweer voor een kapitale thuismatch die beslist moet gewonnen worden om de promotiekansen gaaf te houden. Beringen is natuurlijk ook allesbehalve een zwak broertje en speelt zondag wellicht ook haar laatste kans, zodat het een buitenmate vinnige en spannende strijd voor de kostbare inzet wordt. Kan Cercle de nodige geestdrift en zegewil opbrengen, dan geven we haar een lichte voorkeur op een nipte zege. Heel waarschijnlijk zal dezelfde opstelling in lijn komen die Namen klopte met uitzondering van De Caluwé die gewond werd en eventueel door Buyse zal worden vervangen : Mortier, Roje, Serru, Perot, Wittevrongel, Demey, Desmaele, Daels, Bailliu, Michiels, Buyse.”

Het bericht over een nieuwe trainer die op komst was waarbij bepaalde bronnen lieten uitschijnen dat zij wisten of toch minstens een sterk vermoeden hadden wie het zou worden zette kwaad bloed bij de beheerraad van Cercle Brugge die een vinnige reactie stuurde naar “Het Brugsch Handelsblad” :

“Een nieuwe trainer voor Cercle ?” : “Onder deze titel publiceerden we hier in ons vorig nummer een primeur uit een zeer betrouwbare bron waarover we vanwege de beheerraad van RCS Brugeois volgend schrijven ontvingen” : “Het bestuur van de RCS Brugeois is ten zeerste verwonderd in uw blad van 28 januari jl. te lezen dat Cercle Brugge uitziet naar een nieuwe trainer. Wij houden eraan dit bericht ten stelligste te loochenen. We behouden steeds het volle vertrouwen in de heer Ed. Delfour, en verzoeken U in het vervolg vooraleer dergelijke ongegronde geruchten te verspreiden, U beter te willen inlichten. – De Beheerraad van RCS Brugeois.” – “N.d.R. – Mogen wij even beleefd aan de Beheerraad van Cercle laten opmerken, dat wij hun goede raad kunnen missen ! Onze inlichtingsbron kon niet “beter” en betrouwbaarder zijn en wij hebben ervaring genoeg van onze “stiel” om te weten hoe we moeten handelen ! Om het verder goede verloop van het kampioenschap niet te hinderen, verstrekken wij thans geen nader commentaar. Alleen drukken we de hoop uit Cercle’s heropstanding te kunnen begroeten en… derde keer goe keer, de groen-zwarten als kampioenen te mogen huldigen.”

De confrontatie tussen de Beheerraad van Cercle Brugge en de redactie van “Het Brugsch Handelsblad” mocht uitgedrukt worden als hard tegen onzacht. De komende weken zouden uitwijzen wie gelijk had maar ondertussen waren de kiemen van de onrust gezaaid… “Een supporter” kroop op zijn beurt in zijn pen om zijn mening en zijn ongerustheid te ventileren :

“Onze lezers schrijven… Een andere klok…” : “Zij staan er nog steeds… Ik bedoel de beste stuurlui aan wal ! En voor diegene die niet begrijpt waar ik het over heb, zal ik maar meteen zeggen dat ik het hier over de Cercle-aanhang heb. Ik zal mij zeer angstvallig onthouden hier het woord supporter uit te spreken, want ik stel mij de vraag hoeveel van die ongeveer 6.000 mensen die ’s zondags rond het Edg. Desmedtstadion staan geschaard er werkelijk als supporter aanwezig zijn ? Ik kan verkeerd zijn, maar ik ben er zeker van dat voor iemand vreemd aan onze streek, die per toeval op een doorsnee thuismatch van Cercle belandt, het zeer moeilijk zou aan te nemen zijn dat Cercle de bezochte club is… Veeleer gelijken de meeste mensen (supporters ?) op een hoopje twistzieke kritikasters die er hun namiddag komen verslijten om alle soorten tekortkomingen op te speuren en deze (meestal ingebeelde wantoestanden) aan de kaak te stellen op een wijze die met sport of sportiviteit niets meer te maken heeft. De “super-visie” van deze “technici” kent geen grenzen. Ik wil hier niet uitmaken of ze al het ongelijk hebben en ik ben zeker geen spreekbuis van het Cerclebestuur, maar iets zou ik die sarcasten toch wel willen wijs maken, nl. dat het terrein geenszins de plaats is voor hun stomme afbraakpolitiek en dat ze beter deden te beseffen dat ze met hun stembanden anders kunnen tewerk gaan ! Ik bedoel dat het hun eerste plicht is de spelers die in het veld staan aan te moedigen en liefst zo luid mogelijk. Eenmaal zover, kunnen diezelfden als ze huiswaarts keren, zich met de gedachte troosten dat zij toch IETS positiefs hebben gedaan. En willen die mensen dan kost wat kost nihilist zijn, dat ze dan a.u.b. zwijgen en de spelers gerust laten. Het staat natuurlijk eenieder vrij te handelen en te denken zoals hij wil, maar zou het wel toevallig zijn dat onze jongens de meeste punten gaan halen op een ander ?... Vergeten wij om Gods wil niet dat iedere speler al eens een hart onder de riem nodig heeft, en daar zit het hem juist : het Cerclepubliek is een ondankbaar publiek. Het slecht presteren van een ploeg wordt al te vaak door het publiek in de hand gewerkt, meer nog, HET ONTSTAAT er dikwijls door. Op Cercle komen de aanmoedigingen steeds NADIEN en ik durf dit een pietluttige houding noemen. Doe u de moeite en ga vele ploegen in provinciaal bekijken : 50 mensen maken meer lawaai (in opbouwende zin) dan 6.000 kelen op Cercle doen ! Kijk naar Club ! Daar worden de goals er in geroepen door een massa trouwe supporters… Waar blijven de groen-zwarte supportersverenigingen ? Waar zijn de “Buffalo’s” ? Dat ze zich verenigen –zo nodig elk op zich zelf, al is een federatie hier wel aangewezen– en luide verkondigen aan onze jongens dat ze ook te Brugge geliefd zijn, roep zo luid tot ze het geloven dat “HUN” supporters achter hen staan en geloof mij, zij worden vanzelfs hun eigen. Ook wij moeten er de goals “inroepen”, daardoor doen wij onszelf en de spelers plezier ! En wie weet ??? – Een supporter.”

Of het nu goed of minder goed ging en de Cercleresultaten de laatste weken al eens wat tegen vielen, de supportersvereniging “Groen-Zwart” uit de Rijselstraat in Sint-Michiels vond toch dat een feestje mocht… :

“Groen-Zwart Sint-Michiels in feest” : “Zaterdag jl. kwamen 52 leden van de supportersclub “Groen-Zwart” in hun lokaal, café “City”, bijeen voor een smakelijk souper, gevolgd door een gezellig samenzijn. De lokaalhoudster die de taak van kokkin op zich had genomen, verdiende terecht de lof die haar door iedereen werd toegezwaaid. Nadat de inwendige mens terdege was versterkt, zorgde het orkest voor de allerbeste stemming. Het slaagde er overigens wonderwel in, en zeker toen het nieuw Cerclelied, voor die gelegenheid gemaakt, werd gelanceerd. De feestvierders lieten het niet aan hun hart komen, ondanks de minder goede uitslagen van hun geliefde ploeg. De hh. Brinckman en Verkeyn lieten zich als zangsolisten gelden, alsook het duo dhr. en mevr. G. Verkeyn. Voor de humor zorgden A. Ruysschaert en R. Lagast. Op zeker ogenblik kwamen zelfs Hitler en Loemoemba op het tapijt ! Het feest duurde tot in de vroege zondagmorgenuurtjes. Moge het wakker bestuur van de supporterskring het bij deze eersteling niet laten, is de wens van alle feestvierders.”

En we vonden nog een tweede verslagje van hetzelfde supportersfeestje :

“Supportersclub “Groen-Zwart” “ : “In het lokaal City, Rijselstraat te Sint-Michiels, werd aan een vijftigtal leden met hun dames een zeer verzorgd avondmaal aangeboden door de Supporterskring Groen-Zwart. Het welkomstwoord werd uitgesproken door voorzitter Georges Van Vyve, die de erevoorzitter Gerard Versyp verontschuldigde, maar tevens Arthur Ruysschaert als eregast begroette. Na het eetmaal werd in de beste verstandhouding tot in de “vroege” uurtjes gedanst en gefeest. Dat de Sint-Michielse Cercle-aanhangers optimisten zijn, werd bewezen bij het aanleren van een nieuw Cerclelied, dat zo talrijke malen werd gezongen, dat de match tegen Union Namen eenvoudig niet meer kon verloren worden. Tot slot vroeg het toegewijde lid Maurits Willems aan alle supporters om bij de volgende thuiswedstrijden van Cercle alle niet opbouwende en negatieve kritiek aan het adres van de spelers te laten varen en deze integendeel tot het uiterste aan te moedigen.”

Brugge

In de vorige aflevering hadden we het over de slechte staat van de Bisschopsdreef in Sint-Kruis dat aangekaart werd in het artikel “Al hutseklutsend door de Bisschopsdreef te Sint-Kruis – Onhoudbare toestand voor bewoners en weggebruikers”. Maar het was niet enkel in Sint-Kruis dat er straten in slechte toestand te vinden waren. Ook Sint-Andries deelde in de spreekwoordelijke brokken… :

“Ellendige toestand van Diksmuidse Heirweg te Sint-Andries” : “Wegens de grote regenval der laatste weken is de Diksmuidse Heirweg in een reusachtige modderpoel herschapen. De bewoners vragen zich terecht af wanneer daar eindelijk eens voor een oplossing zal gezorgd worden. De straat is bezaaid met verraderlijke putten die vol water liggen zodat de autobezitters het nauwelijks wagen met hun auto buiten te komen uit vrees onklaar te geraken. Doch vooral voor de huismoeders wier kinderen er dagelijks viermaal door moeten om naar school te gaan is het werkelijk geen pretje. Natte kousen en doorlopen schoenen zijn er dagelijkse kost. Voor fietsers is de weg praktisch onberijdbaar geworden. Reeds herhaalde malen werd op deze toestand gewezen. Hopen wij maar dat de betrokken instanties zo vlug mogelijk voor een oplossing zullen zorgen. Wij verwijzen onze lezers overigens naar het verslag der jongste gemeenteraadszitting, elders in ons blad, waarin melding wordt gemaakt van het standpunt van de gemeentelijke overheid terzake.”

Net zoals we vorige keer dieper ingingen op de geschiedenis van de Bisschopsdreef doen we dit deze keer ook voor de Diksmuidse Heirweg.

De Diksmuidse Heirweg werd aangelegd toen de Romeinen heer en meester waren in onze gewesten. Zij legden op meerdere plaatsen heirbanen aan omdat ze deze rechte wegen nodig hadden om op snelle wijze hun troepen te verplaatsen en om de werking van hun postdiensten zo goed mogelijk te kunnen verzekeren. De Diksmuidse Heirweg liep toen over de heuvel waar nu het Galgenbos ligt. Buiten deze heirbaan zijn er geen Romeinse activiteiten in de buurt van het Galgenbos gekend.

Lees meer

Shot-online 16/01/2020

Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 215)

(periode van 12-11-1960 -> 19-11-1960)

Cercle

Na de onverwachte zege tegen leider FC Turnhout hoopte elke Cerclefan uiteraard dat er tegen middenmoter SK Sint-Niklaas een verlengstuk aan het succes zou gebreid worden. Maar konden de groen-zwarten ook bevestigen ? Het gebeurde wel eens meer dat de Bruggelingen wonnen als niemand het verwachtte maar het zou ook niet de eerste keer zijn dat zij de boot ingingen als niemand het voor mogelijk hield.
“Vic Bergh” trok die zondagnamiddag alvast richting Edgard De Smedtstadion om er voor “Het Brugsch Handelsblad” zijn bevindingen aan het papier toe te vertrouwen.

“Cercle Brugge – S.K. Sint-Niklaas 0-1 : Cercle gaf vroeg Sint-Niklaasgeschenk !” : “Na de memorabele wedstrijd tegen FC Turnhout, waarin de groen-zwarten zich voor eenmaal op hun best toonden, werd het verleden zondag voor de trouwe Cercle-aanhangers weer eens een grote teleurstelling. Niet zozeer het feit dat Cercle op eigen veld een eerste nederlaag opliep tegen een verrassend goede St-Niklaasploeg, ontstemde de lokale supporters, dan wel de wijze waarop domweg de zo kostbare twee punten als ’t ware werden weggesmeten… Reeds voor de wedstrijd was er ten alle kante kritiek over de opstelling van de Brugse ploeg waarbij men er niets beter op gevonden had dan de zgz. “zieke” Roje op de backplaats te vervangen door Demey ! Iedereen die de matchen van Cercle van nabij volgt weet immers dat laatstgenoemde speler dit seizoen nog niet boven kwam en zijn vervanging zich reeds een hele tijd opdrong, wat wegens duistere redenen nog niet gebeurde. Waar de anders zo sympathieke Oostkampenaar als half niet overtuigde, was het op zijn minst onverantwoord hem als achterspeler in lijn te brengen, iets waarmee men zowel de speler in kwestie als Cercle zelf een heel slechte dienst bewees. De logica eiste in de eerste plaats de onbeschikbare Roje door de reserveback Van Vlaenderen –die de week tevoren tegen Roeselare trouwens goed zijn man had gestaan– te vervangen. Maar neen, men leende zich liever tot een experiment waarvan men bij voorbaat wist dat er heel wat risico’s aan verbonden waren. Het matchverloop heeft dat trouwens op treffende wijze bevestigd. De Brugse verdediging rammelde dat het een aard was en zonder de onvermoeibare activiteit van Perot en Michiels, het brio van Mortier en… het slecht afwerken van de Waaslandse voorspelers, had het best een ramp kunnen worden. Thans moest men tot 10 minuten voor het einde wachten om de gasten het enige doel van de partij te zien skoren, waarmee zij verdienstelijk de volle inzet wegkaapten. De grove selectieflater had het hen echter heel wat vergemakkelijkt, zodat we gerust mogen zeggen dat Cercle en trainer Delfour een maand te vroeg aan hun tegenstrevers een St-Niklaasgeschenk uitreikten.”

Technische krabbels…
Cercle Brugge – S.K. Sint-Niklaas 0-1

- terrein : uiterst glibberig en na de rust modderig.
- weersgesteldheid : betrokken en af en toe felle regenvlagen.
- opkomst : 6.000 toeschouwers.
- leiding : ref. Van Nuffel, goed, maar miste verantwoordelijkheidszin om de flagrante fout
tegen Perot te bestraffen.
- fair-play : weinig aan te merken.
- corners : Cercle 9, St-Niklaas 6.
- het doelpunt : 80e min. : terwijl Demey en Baas passief lieten begaan, kan Van Dorselaer
vrij en scherp boven de lichtjes uitgelopen Mortier binnenknallen.
- Cercle : Mortier, Demey, Serru, Perot, Baas, Michiels, Notteboom, Lambert, Bailliu, Daels,
De Caluwé.
- Sint-Niklaas : Vereecken, Struyf, Janssens, Piessens, Ommeganck, Verleysen, Zaman,
Beyers, Mariman, Van Dorselaer, Maes.

Na acht wedstrijden stond Kortrijk Sport op de eerste plaats met 11 punten, FC Beringen totaliseerde eveneens 11 punten maar omdat de Limburgers een verlieswedstrijd meer hadden stonden zij pas tweede. S.K. Sint-Niklaas was na de zege op Cercle opgeklommen naar de derde plaats (10 punten) terwijl de groen-zwarten nu op de zevende stek stonden met negen punten.

De onbegrijpelijke opstelling van Demey als achterspeler zorgde voor heel wat commotie bij de Brugse voetbalsupporters. Uiteraard was “Dani” er als de kippen bij om een “Bont beeld” van wat leefde bij de Cerclefans in “Het Brugsch Handelsblad” te laten publiceren…

Lees meer

Shot-online 20/08/2019

SHOT sprak met … Sven Vandendriessche

Teammanager

Marc Van Lysebetten (voorheen bij AA Gent) werd aanvang dit seizoen aangeworven voor de functie van teammanager, na het vertrek van Nicolas Cornu die deze taak twee seizoenen waarnam . Marc is echter een tijd onbeschikbaar wegens medische redenen en de vierenveertig jarige Sven Vandendriessche, die eerder ook voor deze functie solliciteerde, neemt actueel deze taak waar.
De seizoensaanvang is een zeer drukke periode voor de teammanager. Vandaar dit artikel.
Tijd dus om Sven even aan de Cercle-supporters voor te stellen, evenals een overzicht te geven waar hij zich zoal dient mee bezig te houden.

Lees meer

Shot-online 08/08/2019

Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 214)

(periode van 05-11-1960 -> 05-11-1960)

Cercle

Na de schitterende en vooral hoopgevende prestatie tegen leider F.C. Turnhout wilden de groen-zwarten uiteraard een verlengstuk aan hun verhoopte opmars breien. Helaas voor Cercle stond er het eerstvolgende weekend geen competitievoetbal op het programma. De Brugse Tweedeklasser nodigde dan maar Derdeklasser S.K. Roeselare uit voor een oefenpartijtje. Het resultaat was niet belangrijk en de Cercletrainer wilde van de gelegenheid gebruik maken om één en ander uit te testen. Of dat ook leerzaam zou zijn was dan weer een andere vraag…
S.K. Roeselare stond na acht wedstrijden op de achtste plaats en telde acht punten. A.S. Oostende voerde de lijst aan met veertien punten uit negen wedstrijden. Onderaan deden F.C. Eeklo met zes punten uit acht wedstrijden en vooral F.C. Izegem, slechts één schamel puntje uit acht wedstrijden, het duidelijk niet zo goed.
“Daver” mocht alvast voor “Het Brugsch Handelsblad” richting Lauwe reizen, waar de wedstrijd afgewerkt zou worden, en er bekijken en vooral beoordelen wat de groen-zwarten allemaal uit hun voeten zouden schudden…

“Cercle Brugge – S.K. Roeselare 2-4 : Een “lauwe” oefenwedstrijd !” : “Bij het zien van de uitslag van deze vriendenwedstrijd die Cercle zondag te Lauwe speelde, zullen velen zich hebben afgevraagd hoe het mogelijk was dat de groen-zwarten zich door de Roeselaarse derde klassers lieten “wassen”. Het antwoord hierop is spoedig gegeven als men weet dat de wit-zwarten met heel wat meer geestdrift akteerden en van het verzwakken van de Brugse ploeg door het inschakelen van talrijke invallers, gebruik maakten om een onvermijdelijk overwicht en een dito zege af te dwingen. In de eerste helft kreeg men nochtans mooi voetbal te zien, weliswaar aan een eerder traag tempo, waarin de technische en individuele vaardigheid van de groen-zwarten primeerde op het meer primaire akteren van SK Roeselare. Daarna ging Cercle echter over tot een grondige en tegenover het betalend publiek eerder onverantwoorde ploegwijziging, zodat slechts een viertal spelers van het fanionelftal tussen de lijnen bleven. Het eropvolgend vertoon, vooral van Cercle’s zijde kon slechts nog matig bekoren, zodat het globaal maar een “lauwe” wedstrijd werd. Uit de Cercleprestatie vallen er geen besluiten te trekken voor het verder vervolg van de kompetitie. Alles bijeen werd het immers niet meer dan een gemoedelijke oefenpartij, waarbij er vooral naar gestreefd werd zich zo weinig mogelijk “te geven” en vooral niet gewond te worden in duels. Zelden zagen we een Cerclespeler met klem een bal betwisten, wat er ten volle op wijst dat de groen-zwarten dit van vooraf goed in de oren waren geblazen. Toch is dit treffen ten dele leerzaam geweest dat het nu nog eens duidelijk gebleken is dat Michiels geen hoekspeler is, doch wel een specifieke kanthalf die op deze plaats Cercle zeker zeer flinke diensten kan bewijzen. In de eerste helft was de prestatie van beide backs als degelijk te bestempelen. Na de rust wisten ze echter niet meer waar eerst ingegrepen, want de falende halflijn liet heel wat gaten. Hieruit blijkt nogmaals dat het spel in reserve nog zo oneindig veel verschilt met dat wat er in de eerste ploeg van de spelers gevergd wordt ! Bij de Rodenbachmannen, die een niet onaardige indruk lieten en verdiend zegevierden, viel inzonder het werk op van Van Moerkerke, Van Eeckhoute, stopper Van de Pitte en invaller Carette. Ook doelman Van Izeghem bezit grote klasse en het zou ons niet verwonderen moesten grote ploegen hun ogen op deze talentvolle speler richten."

Op zondag 6 november stond de thuiswedstrijd tegen S.K. Sint-Niklaas op het programma. De Waaslanders prijkten, na zeven wedstrijden, op de zesde plaats en telden acht punten. Dat was slechts één puntje minder dan de groen-zwarten die zich op de vierde stek genesteld hadden. Na het verlies van F.C. Turnhout had Tweede Klasse ondertussen ook een nieuwe leider : F.C. Beringen.
Om een duidelijk beeld te verkrijgen van de krachtsverhoudingen in Tweede Klasse volgt hierna de klassering met, tussen haakjes, de punten : 1. F.C. Beringen (11), 2. F.C. Turnhout (10), 3. Kortrijk Sport (9), 4. Cercle (9), 5. Racing Doornik (9)*, 6. S.K. Sint-Niklaas (8), 7. Sporting Charleroi (8), 8. Berchem Sport (8), 9. F.C. Mechelen (8), 10. F.C. Diest (7), 11. Union Namen (7)*, 12. Olse Merksem (7), 13. Lyra (6), 14. White Star (5), 15. Racing Brussel (2), 16. F.C. Tilleur (0).
Het valt op dat liefst twaalf van de zestien zich heel dicht in elkaars buurt ophielden. Tussen het nummer één, F.C. Beringen, en het nummer twaalf, Olse Merksem, bedraagt het verschil amper vier punten. Dat hield in dat twee keer winnen of twee keer verliezen de rangschikking dooreen kon gooien…

* Racing Doornik en Union Namen hadden reeds acht wedstrijden op de teller staan, alle andere ploegen totaliseerden zeven matchen.

Ondertussen werd er, traditiegetrouw, reeds even vooruit geblikt op de komende ontmoeting tussen de groen-zwarte Bruggelingen en de geel-blauwe Waaslanders : “De komst van SK St. Niklaas naar Cercle Brugge zal weer duizenden West-Vlamingen naar het “De Smedtstadion” lokken om er getuige te zijn van de felle strijd welke Cercle zal moeten leveren om de Waaslanders te kloppen. Dit zal inderdaad zeker het geval zijn want St. Niklaas koestert dit seizoen eveneens zekere ambities. Weet U dat de Blauw-Gelen slechts één puntje achterstand tellen op de Groen-Zwarten en dat zij tot hiertoe slechts ZES doelpunten tegen kregen dan wanneer Cercle’s sterke verdediging er 13 te incasseren kreeg. De Cercle-voorlijn zal het gewis niet gemakkelijk krijgen om de tegenstrevende hard spelende verdediging te verschalken. Toch hebben we volop vertrouwen in de Groen-Zwarte aanvallers indien gespeeld wordt zoals tegen Turnhout tijdens de tweede helft. Wij hopen dat de Bruggelingen met eenzelfde zegewil zullen optreden en dan laat het weinig twijfel dat de volle inzet te Brugge blijft. De overwinning is ten andere van het allergrootste belang want deze kan Cercle heel dicht bij leider Beringen brengen. Wij voorzien een 3-1 zege best mogelijk.”

Dat deze wedstrijd als heel belangrijk beschouwd werd konden we afleiden uit het feit dat nog een andere krant eveneens een ruime vooruitblik afdrukte : “Voor de aanstaande grote wedstrijd Cercle – SK Sint-Niklaas kunnen kaarten op voorhand bekomen worden – Zoals we reeds verleden week aankondigden worden in het vooruitzicht van de grote volkstoeloop welke verwacht wordt op de aanstaande partij Cercle – St. Niklaas kaarten op voorhand verkocht. Het Cercle-bestuur neemt deze maatregel om enigszins de guichetten aan de ingang van het terrein te ontlasten en de belangstellenden het lang wachten en aanschuiven te besparen. De kaarten kunnen bekomen worden in het Hotel de Londres, ’t Zand te Brugge tot zondag middag 12.30 uur. – Na de prachtige prestatie welke de herboren groen-zwarte ploeg leverde tegen, de sinds negentien wedstrijden ongeslagen leider Turnhout, laat het niet de minste twijfel dat de komst van SK St. Niklaas, die dit seizoen beslist zekere ambities koestert, weer een gelegenheid zal zijn om het Cercle-Stadion boordevol te doen lopen. Cercle heeft bewezen tegen Turnhout zo als eender wie te kunnen “vechten” als het moet. Zij heeft bewezen in deze partij de sterkste baas te kunnen zijn en het moraal welke haar thans bezielt moet haar verder in staat stellen grootse daden te verrichten. De spelers zijn hiervan bewust en hebben ongetwijfeld na deze prachtige verwezenlijking, hun volledig zelfvertrouwen herwonnen. Iedereen moet voortaan bewust zijn van zijn kunnen en moet zich met volle overgave en zegewil in de strijd werpen. Dan alleen kan dit jaar de lang verwachte droom werkelijkheid worden. Er mogen dus geen nutteloze verliespunten meer geboekt worden. Cercle staat op dit ogenblik beter geklasseerd dan verleden jaar. Er moet volhard worden. Tegen SK St. Niklaas, die naar het schijnt momenteel een zeer homogeen en stevig geheel bezit en slechts één enkel puntje achterstel heeft op Cercle, moet een nieuwe overwinning geboekt worden. Dit kan wanneer gespeeld wordt met het heilig vuur waarmede U de duizenden toeschouwers tijdens de wedstrijd tegen Turnhout begeesterd en geboeid hebt. Deze wedstrijd heeft ons bovendien geleerd dat duizenden Brugse sportliefhebbers aan uw zijde staan om uw sukses te helpen bewerken wanneer zij zien dat U er het nodige voor over hebt en alle loomheid achterwege laat. Het moet weer een groot sukses worden. Duizenden Brugse en Westvlaamse supporters staan gereed om U zondag weer even luidruchtig te komen aanmoedigen. Stelt hun niet teleur doch bezorgt hun weer een deugddoende vreugde door een klinkende overwinning te behalen. Dan ja beslist kunt U ook op hen rekenen en kunnen samenwerkend de moeilijkste hinderpalen uit de weg geruimd worden. Het moet, want Cercle Brugge leeft nog en moet hoger op. Een goede raad aan de belangstellenden. Wilt U niet teleur gesteld worden volgt onze raad en schaft U kaarten op voorhand aan.”

Brugge

* Dat Brugge een stad is met een rijk verleden hoeft geen betoog. Als er ergens een gebouw afgebroken of opgetrokken wordt, denken wij maar recent aan het Beursplein, blijkt telkens weer dat de Brugse ondergrond rijk is aan, meestal, waardevolle artefacten. In 1960 liet het Sint-Leocollege uitbreidingswerken uitvoeren in de Carmersstraat en tijdens die werken werd er een eerder lugubere vondst gedaan : “Geraamten opgedolven – Tijdens verbouwingswerken, die momenteel uitgevoerd worden op de hoek van de Carmersstraat en de Elisabeth Zorgestraat, ten einde de schoollokalen van het Sint-Leokollege uit te breiden, werden in de voorbije dagen mensengeraamten opgedolven. Men vermoedt dat deze overblijfselen dagtekenen uit vroegere eeuwen, vermoedelijk van het verdwenen Karmelietenklooster aldaar. De politie heeft, zoals het trouwens voor alle beenderopgravingen het geval is, de nodige vaststellingen gedaan. Volgens zekere geruchten maakte de politie proces-verbaal op tegen de arbeiders, die aldaar werkzaam zijn… Deze beweringen zijn natuurlijk van alle grond ontbloot. Het is een feit dat omzeggens overal te Brugge, waar delvingswerken uitgevoerd worden, er beenderen opgegraven worden. De politie dient dan na te gaan naar de oorsprong van deze begraafplaatsen. Daarom wordt een onderzoek ingesteld en niet om arbeiders lastig te vallen !!”

Lees meer

Shot-online 21/07/2019

Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 212)

(periode van 1-10-1960 -> 8-10-1960)

Cercle

De competitiestart van Cercle had beter gekund, daarover was nagenoeg iedereen het eens. Toch ambieerden de groen-zwarten (andermaal) de promotie. Daarvoor zou er echter een versnelling hoger moeten geschakeld worden die ze bovendien constant(er) moesten aanhouden. Maar om de theorie in de praktijk om te zetten diende er (waarschijnlijk) nog een lange weg afgelegd te worden. De komst van het eerder bescheiden Union Namen kon misschien de eerste grote stap in de goede richting worden. Vic Bergh mocht alvast voor “Het Brugsch Handelsblad” richting Edgard De Smedtstadion stappen om er aan het papier toe te vertrouwen wat de groen-zwarten er van bakten :

“Cercle Brugge – Union Namen 2-1 : Daverende start en beslissend slot !” : “Voor de mop wordt wel eens de strikvraag gesteld “Waar zit de beste vis ?” met als antwoord : “tussen de kop en de staart” ! Met betrek tot de jongste wedstrijd tegen Union Namen zouden we ook wel eens een lichte variante hierop toepassen en vragen : “Wanneer speelt Cercle het beste voetbal ?”. En hier zou het antwoord van de sportliefhebbers die dit treffen bijwoonden zeker éénsgezind luiden : “In het begin en naar ’t einde”.
Inderdaad kenden de groen-zwarten een ongewoon schitterende start waarbij ze de indruk lieten hun tegenstrevers met haar en huid te zullen oppeuzelen en een daverende nederlaag toe te dienen. Het bleef echter bij één vroeg doelpunt en een strovuurtje, dat tijdens het verder verloop nog zelden opflakkerde en kort na de rust zelfs helemaal gedoofd werd door de bezoekende gelijkmaker.
Veel hoop op een tweede Brugse overwinning was er niet meer en velen namen reeds vrede met het verworven punt. Tot er dan toch in de laatste minuten weer roering kwam in de Brugse brouwerij met Perot en Bailliu als grote bezielers. En zie, als een “mooachingske” (*) van Jo Gerard dan toch goed uitviel waren Perot – Bailliu er als de weerlicht bij om met een tweede Cercledoelpunt het pleit te beslissen !”.

(*) “mooachingske” is een typisch Brugs woord en kan het best uitgelegd worden als een “fantasietje” (nvdr).

Technische krabbels…
Cercle Brugge – Union Namen 2-1

- opkomst : 4 à 5.000 toeschouwers.
- terrein : in uitstekende staat.
- weersgesteldheid : steeds zon.
- leiding : ref. Dandois, goed.
- fair-play : hard maar korrekt.
- corners : Cercle 7, Namen 5.
- doelpunten : 3’ een keurige kombinatie Perot, Bailliu, Daels wordt door Jo Gerard besloten
met een rake kopbal die tegen de zijnetten vliegt en vandaar terug in het spel komt, maar
Buyse schiet een 2e maal binnen 1-0, 47’ Mortier weert een hard schot van Demarteau in de
voeten van Sulon wiens hernemen geen genade kent 1-1, 84’ nadat Gerard zichzelf
gedribbeld heeft kan hij gelukkig toch nog doorschuiven naar de inlopende Perot die de bal
heel gevat lichtjes achterwaarts bij Bailliu doet afwijken en het is 2-1.
- Cercle : Mortier, Roje, Serru, Perot, Baas, Demey, Daels, Buyse, Bailliu, Michiels, Jo
Gerard.
- Union Namen : Nicolay, Collin, De Vos, Geelen, Marnette, Dodal, Keyeux, Tonneau,
Sulon, Lemineur, Demarteau.

De merkwaardige manier van voetballen inspireerde “Dani” uiteraard tot een “Bont Beeld” voorzien van de nodige commentaar :

Lees meer

Shot-online 15/05/2019

bekijk alle nieuwsberichten

Praatje met ... de Beloftencoach