Algemeen 13/10/2022

SHOT sprak met … John Fiers

SHOT sprak met … John Fiers

Aanspreekpunt Persoonlijk Integriteit (API)

Heden ten dage rusten er heel wat verplichtingen op onze voetbalploegen. Zo is vanaf 2023 een “aanspreekpunt Persoonlijke Integriteit” vereist. Bij de Cercle-jeugd zal deze taak ingevuld worden door John Fiers.
Dat John, met heel wat Cercle-achtergrond, niet in een onbekend avontuur stapt, moge duidelijk zijn na het volgende gesprek dat ik met hem had.

Ik wou starten met de klassieke vraag “stel uzelf eens voor”, maar kreeg meteen ook het antwoord mee op pakweg de volgende drie vragen op mijn lijstje. Lees dus even mee:

Ik ben geboren in Oostende en heb net een carrière achter de rug bij Defensie. Daar was mijn taak enerzijds mekanieker vliegtuigen, maar daarnaast ook een vijftiental jaar vertrouwenspersoon. Ik werkte voor de “Preventieadviseur psychosociale aspecten” (stond ook in voor zo’n 6000 personeelsleden van Defensie – ook in internationale humanitaire operaties) en was tevens milieucoördinator. Ik werk ook voor “Voetbal Vlaanderen” als clubondersteuner. Ik heb een zestigtal Provinciale, Interprovinciale en gewestelijke ploegen onder mijn bevoegdheid. Die bezoek ik een tweetal maal per seizoen. Ik ben ook lesgever aan de Vlaamse trainersschool. Daar geef ik de “Uefa C” en “instructeur B”.

Sinds kort ben ik op pensioen en de TVJO (Technisch Verantwoordelijke Jeugd Opleiding) en ATVJO (adjunct) vroegen mij om de functie op te nemen van API. Vanaf 2023 wordt dit een verplichting. Gezien mijn verleden stemde ik toe. Een twintig jaar terug was ik zo’n negen jaar actief bij de Cercle-jeugd. Mijn twee zonen speelden er ook. Ik was er trainer, jeugdcoördinator, organiseerde er als eerste de sportkampen en ook bij het International Yought Soccer Challenge Tornooi was ik een drijvende kracht. Ik mag zeggen dat ik een “groen hart” heb.

Wat houdt je taak specifiek in als API?

“Aanspreekpunt Persoonlijke Integriteit” betreft problematiek omtrent racisme, discriminatie, pesterijen en ongewenst seksueel gedrag binnen de vereniging.
Ik benut een systeem van een groene, oranje en rode vlag om de ernst van de feiten te catalogeren. Ik heb ook een cascade van politie over psycholoog, over dokter, enz… om de mensen door te verwijzen.
Uiteindelijk zal mijn taak niet enkel curatief zijn, maar ook voor een stukje preventief. D.w.z. de trainers een stukje coachen in de communicatie, in de omgang met de kinderen. Ik ga ook kijken naar de groepen en daar een risicoanalyse van opmaken. Ook een bevraging doen in de groepen om te polsen hoe groot een eventueel risico is binnen die groep.

In concreto nu. Er is “een voorval”. Wat staat het “slachtoffer” te doen?

Het is de bedoeling dat men met mij contact opneemt via mail. Mijn mailadres is: john.fiers@cerclebrugge.be . Geen telefoontjes. Ik heb toch wel graag een spoor (voor mezelf !) over de historiek van de feiten/klachten. Daarna komt men bij mij op gesprek en bekijk ik, in samenspraak met de persoon in kwestie, welke richting we kunnen uitgaan. Dat kan een bemiddelingsgesprek zijn of doorverwijzing naar politie, Cercle-jeugdpsychologe, of andere afhankelijk van het probleem.

Het gaat niet alleen om de spelers? Het kan ook een afgevaardigde, trainer of iemand uit het entourage zijn die een dergelijk probleem wil voorleggen?

Het is eigenlijk een totaalpakket. Er is het bestuurlijk domein, de ouders, de trainers, de spelers en alle mensen uit het entourage kunnen bij mij terecht indien er problemen van die aard zijn.

Kunnen we nog iets meegeven aan de mensen via dit interview?

Anonieme verzoeken worden niet behandeld. Dit is te moeilijk om daarmee aan de slag te gaan. Ook op louter sportieve zaken ga ik niet in.
Waarmee ik wel op sportieve zaken mij toe zal engageren zijn de “exitgesprekken”. Dit betreft spelers die de vereniging dienen te verlaten op basis van sportieve beoordelingen door het jeugdbeleid.

John benadrukte ook dat hij compleet onafhankelijk en neutraal kan handelen, wat wel belangrijk is in deze soms delicate materie.

(Georges Debacker)

Gerelateerde nieuwsberichten

SHOT-online eert “Norbert”

De Twaalfde Man

Norbert Van Slambrouck

Vier generaties

Het minste wat men kan zeggen over de twaalfde man die u in deze editie voor de voeten geschoven krijgt is dat hij een boeiend leven heeft geleden en nog steeds leidt. Veel oudere lezers zullen Norbert allicht kennen. Bij de jongeren ligt dat misschien anders alhoewel zal blijken dat iedereen op Cercle Norbert eigenlijk kent, ook al weet hij of zij het niet. Norbert is wat men in het Brugs een “gepatenteerde” Bruggeling noemt. Hij werd geboren binnen de oude stadsmuren, net zoals zijn beide ouders. Hij groeide na de Tweede Wereldoorlog op in de Katelijnestraat, doorliep de lagere school en de humaniora in “de Frères” en studeerde daarna economie aan de K.U. Leuven. Na het afzwaaien van de obligate legerdienst werd hij Secretaris van de Raad van Beroepsverenigingen bij het N.C.M.V. Brugge (nu Unizo). Maar het bloed loopt waar het niet kruipen kan. Reeds als jonge snaak was hij geïnteresseerd in muziek en alle kunst met een kleine en grote “K”. Toen hij gevraagd werd tekst en muziek te schrijven voor twee songs, en die op plaat in te zingen voor een wereldcongres in Bangkok, ging de bal aan het rollen. De liedjes werden op de radio gedraaid en enige tijd later stond Hans Kusters - ontdekker van o.m. Clouseau - aan de deur met een contract van platenmaatschappij Philips. Hij koos definitief voor de wereld van muziek en show en deed wat Guy Mortier ooit in Humo over hem schreef: "...steeds het onzekere boven het zekere kiezen".

Een keuze die je je allicht niet hebt beklaagd.

In het begin van de zeventiger jaren, op het toppunt van mijn succes als zanger, na hits te hebben gescoord zoals "Pas op voor de verf", "Liedje voor Mary-Ann" en "En dat vergeet ik nooit", werd ik zwaar ziek. Ondertussen was ik omringd door een professionele organisatie met eigen muzikanten, ballet, show, technici, enz. Na een eerste spoedbehandeling kon ik nog net voldoende optredens afwerken om mijn medewerkers de kans te geven ander werk te zoeken. Ook kon ik mijn radioprogramma bij de BRT (nu Radio 2) "Variété met Norbert" overdragen aan Piet Perneel. Daarna trok ik voor drie maanden naar de Costa del Sol. Bij mijn afreis woog ik nog 59 kg, toen ik terug kwam... 95 kg. Onnodig te zeggen dat ik volledig hersteld was.

Bij mijn terugkomst stond Sylvain Tack mij op te wachten om mij te engageren voor zijn zeezender Radio Mi Amigo, die na de start op 1 januari 1974 op korte tijd uitgroeide tot de populairste zender die Vlaanderen ooit gekend heeft.

Tijdens de Mi Amigo - periode kwam ik, hierbij royaal gesteund door mijn vrienden van "D'Echte", tot de vaststelling dat het tijd werd dat Cercle een eigentijds "volkslied" kreeg. Sylvain Tack overtuigen dat hij zijn grote studio (toen een van de modernste van Europa), een uitgebreid studio-orkest en vele centen zou vrij maken voor de opname van twee Cercleliedjes was niet vanzelfsprekend. Maar eenmaal zover trokken we met een volle bus Cerclesupporters naar Buizingen om het "koor" in te zingen. Wat we niet lieten horen tijdens de opname was dat arrangeur Eddy Van Mouffaert en ikzelf al tientallen stemmen vooraf hadden opgenomen. Het kwam ons goed van pas tijdens de definitieve productie, terwijl het Cerclekoor de studiobar letterlijk aan het leegdrinken was.

Daar ik de voorbije jaren zowat alle Cerclewedstrijden van op de strijdplaatsen had meebeleefd, schreef ik een nummer dat zowat het hele repertoire bevatte: van fluitsignaal en “aanmoedigen", tot ons "Cercle (klap, klap, klap)", enz… Ik moet eerlijk toegeven dat, als het lied vóór elke wedstrijd door de (nu erg goede) geluidsversterking klinkt, ik bij mezelf denk: “Verdomd jongen, na méér dan 30 jaar klinkt het toch nog behoorlijk fris". Het was dan ook gedurfd om in die tijd voor een populair voetballiedje een dreunende "distortion guitar" te gebruiken. Op de achterzijde van de single stond het lijflied van “D’Echte”. Op een Severs-melodietje schreef ik een tekst die iedere supporter ook vandaag nog uit volle borst meezingt: “Ied’re zundag no de Cercle, mè heel ons herte vo groen en zwart…”.

Wie Norbert zegt, zegt ook VBRO

Toen Radio Mi Amigo illegaal werd en naar Spanje verhuisde hield ik het voor bekeken. In Sint-Kruis heb ik dan de leiding genomen van een discotheek die op sterven na dood was. Het werd het “Norbert Hey Center”. Het waren de gouden jaren van de disco. Iedere avond stond ik ook zelf een uurtje achter de microfoon of trad ik op met de Hey Meisjes. Er waren optredens van wereldvedetten – zoals Donna Summer - tot kleinkunstzangers en Vlaamse vedetten. Teveel om op te noemen. Er wordt wel eens beweerd dat een halve generatie zijn lief heeft gevonden in wat in de volksmond “de Hey Club” of kortweg “den Norbert” werd genoemd. En er was natuurlijk ook een bloeiende Cercle Supporterskring.

Toen de huur na negen jaar ten einde liep, was ik net gestart met de Brugse Radio VBRO. Het had altijd op mijn zenuwen gewerkt dat West-Vlaanderen de enige provincie was waar de regionale omroep niét in de hoofdstad gevestigd was. Van Mi Amigo en de zeezenders nam ik alleen de vlotte presentatie en het eigentijdse “format” over. Voor de rest klonk de VBRO zo Brugs mogelijk. De omroep werd een groot succes.

Van zodra het technisch mogelijk werd bracht de VBRO ook live verslag uit van de thuiswedstrijden van Cercle. Dat lag voor de hand want na het afhaken van de oude legendarische stadionomroeper Albert Croenen had het bestuur mij gevraagd zijn plaats in te nemen en een opvolger klaar te stomen. Uiteindelijk werd het Eric Van Maldeghem, toen ook sportverslaggever bij VBRO. En Eric treedt blijkbaar in mijn voetsporen. Ooit heb ik, bij alwéér een onterechte penalty tijdens de derby, in plaats van het gebruikelijke “doelpunt op de 56e minuut”, glashard door de microfoon aangekondigd: “CADEAU op de 56e minuut”. Clubsupporters sprongen recht en gooiden frankstukken naar de cabine. Enkele bestuursleden van Cercle sloeg de schrik om het hart, maar van een PV is nooit sprake geweest. Op dat ogenblik was ik zo populair dat men wel uitkeek. Aan Eric geef ik de raad: “Laat het maar koelen, je hoeft niet eens te blazen”.

Toen ik pas zestien jaar oud was verkondigde ik al dat ik de laatste periode van mijn leven gewoon artiest wou zijn, liefst achter de schermen, en doen waar ik écht zin in had. Toen door een onzinnige wetgeving de Brugse Radio nog op 38 watt mocht uitzenden en zelfs op de grote markt niet storingvrij te beluisteren was, gaf ik er de brui aan en deed net wat ik als knaapje al had voorspeld. Frederik Thomas, mijn meester-leerling bij de radio, nam het roer over. Dankzij hem kan je nu, na 25 jaar, nog steeds de échte Brugse Radio beluisteren. Met 2000 W en in stereo… Frederik zelf is trouwens ook een echte Cercleman.

Was het een tegenvaller dat mijn zangcarrière een abrupt einde kende, een meevaller was dat ik hierdoor op zowat alle terreinen van de showbizz en media kon werken. Het is niet de beste manier om rijk te worden, maar wel een garantie voor een boeiend leven. Dat ik hierdoor het geluk van het “huisje, tuintje, kindje” heb gemist is zeker een nadeel, maar ik heb er tenslotte zelf voor gekozen. Af en toe hou ik mij nog met de verschillende media bezig, niet gebonden

door commerciële normen en enkel als ik er zin in heb. Tegenwoordig heb ik mij vooral gestort op het werken met de computer. Door vakliteratuur en tijdschriften te verslinden beheers ik ondertussen zowat alles wat met een computer mogelijk is.

Lees meer

Shot-online 06/02/2023

AANKOMENDE ACTIVITEITEN Groen-Zwart Lichtervelde

Ontdek hieronder een overzicht van de aankomende activiteiten van Groen-Zwart Lichtervelde:

WORTELKAARTING

Groen-Zwart Lichtervelde nodigt jullie uit voor hun wortelkaarting.

Vrijdag 24 februari 2023
Café De Zwarte Leeuw (Hoogstraat 1 (Markt))
Vanaf 18u.

De inleg bedraagt €1,5. Kaarten zijn te verkrijgen in Café De Zwarte Leeuw of via één van de bestuursleden.

Meer info: inge.ameel@hotmail.com of via hun Facebookpagina.

50 JAAR GROEN-ZWART LICHTERVELDE

Het bestuur van Groen-Zwart Lichtervelde nodigt jullie graag uit voor de viering van 50 jaar Groen-Zwart Lichtervelde.

Zondag 26 februari 2023
D'Oude Melkerij (Stationsstraat 143B, 8830 Gits)

Vanaf 12u. uitgebreide receptie met aansluitend 3 gangen menu met aangepaste dranken.

Prijs: 65 euro per persoon.

Vooraf reserveren via Inge Ameel. Betalen kan vooraf via overschrijving of BE15 7360 5042 6930 (mededeling "Souper 2023") of op de dag zelf.

Meer info: inge.ameel@hotmail.com of via hun Facebookpagina.

Lees meer

Algemeen 02/02/2023

Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 241)

Cercle en Brugge door de jaren heen… (deel 241)
(periode van 02-12-1961 -> 09-12-1961)

Cercle

Speeldag 12 zorgde ervoor dat Cercle een verplaatsing naar Sint-Truiden voorgeschoteld kreeg. Op zichzelf niet echt iets speciaals ware het niet dat onze groen-zwarten en de geel-blauwen elk negen punten telden. Als Cercle het laken naar zich toe trok konden ze een mooie sprong voorwaarts maken maar deze redenering ging natuurlijk even goed op voor Sint-Truiden. Misschien schoten ze allebei nog het meest op met een gelijkspel…
“Veritas” mocht voor het “Brugsch Handelsblad” mee op verplaatsing naar het verre Limburg om er een verslag te maken van de voetbalfeiten die zich voor zijn ogen zouden afspelen :

“Sint-Truiden – Cercle Brugge 0-0 - De verdedigingen primeerden…”

“Deze belangrijke wedstrijd op het hobbelige Stayenveld –ongetwijfeld het slechtste terrein uit de hoogste klasse– is nooit tot een boeiend vertoon uitgegroeid. Het spelpeil was even duister als het weer en de verdedigingen met zes of zeven man langs weerszijden, hadden vanzelfsprekend het hoogste woord. Dat in die omstandigheden de bordjesman even goed thuis had kunnen blijven, is normaal : op de ganse duur van de partij werden juist geteld twee doelkansen geschapen. Beiden werden verkeken, één langs iedere kant, zodat ook hier weer de stand gelijk was. Zelden zagen wij een partij, waarin de supporters zo onverschillig bleven. Er waren er t.a. niet zo heel veel opgekomen. Uit hetgeen voorafgaat kan men reeds opmaken dat de brilstand de getrouwe weergave van de match is : wij denken dat bijna iedereen hiermee zal akkoord gaan. De geel-blauwen zullen misschien aanvoeren dat zij meer aanvielen, doch hiertegenover zullen de Bruggelingen aanbrengen dat zij heel wat beter voetbal toonden. En dat was inderdaad zo : de jongens van de nationale hulptrainer Goethals speelden werkelijk zo onbeholpen als het maar kan. Het was voetbal in zijn primitiefste uitvoering, nl. hard tegen de bal trappen en er dan achterlopen ! De groen-zwarten daarentegen probeerden, telkens als zij bij de bal kwamen, deze met gemeten voorzetten over de grond naar voren te brengen en daarbij numeriek in de meerderheid te komen. Daarvoor moesten zij iets meer lateraal spelen en zowel De Caluwé als Michiels in het spel betrekken. Het is dus wel waar dat Cercle met 7 verdedigers speelde, maar het is even waar dat wij Cercle ook met 5 man in de aanval zagen, iets wat bepaalde persmensen niet willen zien… Ten andere, ook Sint-Truiden had het accent vooral op de verdediging gelegd, wat gemakkelijk te verklaren is als men de klassering van de Limburgers bekijkt en overweegt dat zij de voorgaande vier wedstrijden op eigen veld verloren. Hoe legt men anders uit dat de lokalen om hun twee halfspelers uit de fanionploeg te vervangen, beroep deden op de rechterback en de stopper van de reserven ! Zodat zij met 5 backs in lijn optraden en het werk voor de verbinding op de frêle schouders legden van de vroegere Lyraboy Walter Neefs en Ndala uitsluitend reserveerden voor de stugge bewaking van het “Brugse gevaar Bailliu” ! Over de wedstrijd zelf zijn we vlug uitgepraat. De eerste helft ging tamelijk gelijk op met Cercle iets degelijker en ook gevaarlijker. Vooral de langs Orlans opgezette aanvallen brachten de lokale verdedigers wel eens in verlegenheid. Zo mocht Paelinck een kaarsje branden, toen Bailliu een 10-tal minuten voor de rust een énige doelkans verkeek. Een door Orlans gegeven hoekschop werd door Paelinck gelost en Gilbert lepelde van op een drietal meter de bal over het ledige doel. Even later brak Bailliu langs de linkerflank door en zijn goed gericht schot werd schitterend door Paelinck in hoekschop gered. In deze periode kreeg Mortier weinig gevaarlijk werk op te knappen. Toch onthouden wij zijn prachtige reflex op schicht van Leenders, niettegenstaande de autoritaire referee nadien voor buitenspel zou fluiten. Tijdens de tweede helft waren de fruitjongens bijna doorlopend in het offensief, doch hier bewees Delfour dat zijn jongens het klappen van de zweep reeds kennen. Op één enkele flater na werd de thuisspelers geen kans tot doelen gegeven, doch gelukkig voor Cercle miste Lolinga de hem door Baas geboden kans. Voor de rest was het spel het aankijken niet waard en met een juiste 0-0 stand werd het einde gefloten. Geen van beide ploegen verdiende beter…”

Technische krabbels…
Sint-Truiden – Cercle 0-0

- opkomst : 5.000 toeschouwers.
- terrein : zwaar en hobbelig.
- fair-play : hard, doch binnen de perken.
- weersgesteldheid : mistig en kil.
- leiding : ref. Hannet, uitstekend.
- corners : Sint-Truiden 7, Cercle 4.
- Sint-Truiden : Paelinck, Martens, Boffin, Ndala, Peeters, Lismont, Vermeulen, Neefs,
Nivelle, Lolinga, Leenders.
- Cercle : Mortier, Vanderhaegen, Decock, Baas, Wittewrongel, Demey, Notteboom,
Michiels, De Caluwé, Bailliu, Orlans.

Cercle stond na het gelijkspel tegen Sint-Truiden op een relatief veilige negende plaats met tien punten op de teller. Dat waren er vier meer dan hekkensluiter Lierse en drie meer dan het voorlaatste Union Sint-Gillis dat zich mocht opmaken om naar het Edgard De Smedtstadion af te zakken. Betekende de komst van Union een buitenkansje voor de groen-zwarten om de kloof met de degradatieplaatsen verder uit te diepen of zou Union zich niet zo maar naar de slachtbank laten leiden ?

De supporters konden, naar goede gewoonte, tijdig kaarten aanschaffen voor deze voor beide elftallen cruciale wedstrijd :

“Kaarten op voorhand voor Cercle – Union : Voor de belangrijke wedstrijd die Cercle morgen tegen Union betwist op eigen veld, zijn er kaarten op voorhand te bekomen in het Hotel de Londres, ’t Zand, tot zondagmiddag 12 uur. Ook op het Cercleterrein kan men zich voor deze wedstrijd reeds kaarten aanschaffen zondag van 10 tot 12 uur.”

Normaal verscheen er voor elke wedstrijd een soort ‘Vooruitblik’ in het “Brugsch Handelsblad” waarbij meestal een korte bespreking, een pronostiekje en de samenstelling van de Cercleploeg gegeven werd. Deze keer had de samensteller van dit artikeltje blijkbaar een gebrek aan inspiratie want verder dan de vermoedelijke groen-zwarte opstelling kwam hij niet… :

“Cercle – Union : Mortier, Vanderhaegen, Decock, Baas, Wittewrongel, Demey, Notteboom, De Caluwé, Michiels, Bailliu, Orlans.”

En dan was het moment van de waarheid aangebroken… Groen-zwart ontmoette geel-blauw in het vertrouwde Edgard De Smedtstadion. “Vic Bergh” van het “Brugsch Handelsblad” zocht zijn plaatsje in het stadion op en hoopte ongetwijfeld, samen met de talrijk aanwezige supporters, dat Cercle een tweepunter in de wacht zou slepen…

“Cercle Brugge – Union S.G. 1-4 - De keerzijde van de medaille…”

“Voor wie de groen-zwarten aan het werk zag tegen Waterschei, die ze afgetekend klopten, en thans tegen Union die even overtuigend de volle inzet wegkaapte, zal het verschil der prestaties zeker hemelsbreed schijnen. En dit is zo, want zo geestdriftig, pittig en snedig Cercle acteerde tegen de Limburgers, zo onsamenhangend, ongeïnspireerd en passief zij het deed tegen de Brusselaars, met het rechtstreeks gevolg dat het i.p.v. een nieuwe bemoedigende zege een ontgoochelend en niet te verontschuldigen verlies werd. Mag men hier dus gerust van de keerzijde van de medaille spreken, dan komt het ons voor dat de schrijnende zwakheid waarvan de Bruggelingen zondag getuigden, niet toevallig is en als een moeilijk afwendbare weerslag van het in de laatste weken gehuldigde defensief systeem mag aanzien worden. Dit steunde immers onvoorwaardelijk op het rendement van enkele waardevolle pijlers als Michiels, Orlans, De Caluwé en Bailliu, die zich bovenmenselijke inspanningen moesten getroosten om het geheel in gang te houden en zowel defensief als offensief te doen renderen. Wat zag men nu tegen Union ? De motor Michiels vond opvallend de gepaste draai niet, evenmin als De Caluwé terwijl Orlans slechts enkele goede flitsen liet zien in de 1^e helft om daarna helemaal niet meer mee te spelen. Waar ook Notteboom niet boven kwam, bleef Bailliu nog de enige hoop om een geleidelijk hachelijker wordende situatie recht te zetten. Maar ook deze hoop bleek ijdel, want Bailliu vermocht niets tegen de gesloten vierman Union-verdediging van wie de stugge Claes en Schraepen hem van geen vin losten. Union, die werkelijk vocht voor iedere bal, bleek daarbij allesbehalve een kalantje, en wist tegen de “Cerclemuur” de passende tegenzet toe te passen. Zij onthield zich angstvallig van stapelspel en trok het integendeel wijd open langs de puntspelers die de lokale achterhoede keurig uit elkaar speelden. Hierbij traden bijzonder Van Wilder, Vanden Bergh en Van Cauwelaert op het voorplan zodat de eerder onzekere lokale verdedigers het hard te verduren kregen. De 1-4 cijfers die Union op het skoorbord toverde, waren het normaal gevolg van haar onbetwistbare meerderheid die zich in alle lijnen aftekende en deed gelden.”

Technische krabbels…
Cercle Brugge – Union Sint-Gillis 1-4

- opkomst : 9.000 toeschouwers.
- terrein : zeer glibberig.
- weersgesteldheid : koud en betrokken, donker naar het einde toe.
- leiding : ref. Deckx, behoorlijk.
- fair-play : in de perken.
- corners : Cercle 8, Union 6.
- doelpunten : 27’ Van Vaerenbergh 0-1, 31’ De Caluwé 1-1, 38’ Vanden Bergh 1-2, 47’
Van Cauwelaert 1-3, 70’ Close 1-4.
- Cercle : Mortier, Vanderhaegen, Decock, Baas, Wittewrongel, Demey, Notteboom, De
Caluwé, Bailliu, Michiels, Orlans.
- Union : Vanderstappen, Devogelaere, Bruylants, Van Wilder, Claes, Schraepen, Van Vaerenbergh, Vanden Bergh, Mertens, Close, Van Cauwelaert.

Lees meer

Algemeen 31/01/2023

bekijk alle nieuwsberichten