Teammanager
Marc Van Lysebetten (voorheen bij AA Gent) werd aanvang dit seizoen aangeworven voor de functie van teammanager, na het vertrek van Nicolas Cornu die deze taak twee seizoenen waarnam . Marc is echter een tijd onbeschikbaar wegens medische redenen en de vierenveertig jarige Sven Vandendriessche, die eerder ook voor deze functie solliciteerde, neemt actueel deze taak waar.
De seizoensaanvang is een zeer drukke periode voor de teammanager. Vandaar dit artikel.
Tijd dus om Sven even aan de Cercle-supporters voor te stellen, evenals een overzicht te geven waar hij zich zoal dient mee bezig te houden.
Gestopt met voetballen, maar het voetbal bleef in het hart?
In het laatste jaar dat ik voetbalde speelde ik samen met (nvdr: wijlen) Ives Faelens, die ook nog met Deinze in 2e afdeling gespeeld heeft en belangrijk was bij de jeugdwerking van Deinze. Hij was leerkracht, ik ook, en hij vroeg me toen ik stopte als speler of ik het niet zag zitten om jeugdtrainer te worden bij KMSK Deinze. Zo ging de bal aan het rollen. Ik startte met de Duiveltjes en bleef drie jaar bij Deinze.
Via Eddy Mestdagh ben ik bij Moeskroen terecht gekomen. Daarna volgden zes jaar bij Club Brugge. Hans Galjé had me via via gecontacteerd, Deinze had een goede band met Club Brugge. Met de Préminiemen hadden we met Deinze de Beker van België gewonnen en dat was “groot nieuws”. Ze wilden me toen reeds naar Club halen, maar ik had ondertussen mijn woord gegeven aan Moeskroen. Na drie jaar Moeskroen polste Club nogmaals en dan ben ik er op ingegaan.
Daarna is je “Deinze-carrière” begonnen? Van jeugdcoördinator tot clubmanager.
Klopt. Ik had tijdelijk een andere job aangevraagd in het onderwijs, nl. in het internaat. Daardoor was ik overdag thuis. Op Deinze moest de “foot-pass” van de jeugd ingevuld worden. Gezien ik overdag thuis was nam ik die taak op mij in het jeugdsecretariaat. De algemeen manager (Eddy Mestdagh) kwam regelmatig eens langs en spotte soms (vriendschappelijk) “in het onderwijs heb je veel tijd”. Kort na nieuwjaar volgde het ontslag van de Gerechtigd Correspondent (GC) van Deinze. Eddy zat met de handen in het haar, want hij stond er alleen voor en had ook geen secretaris meer. Hij belde me op en vroeg me eens langs te komen. Ik kwam op zijn bureel en hij stelde: “Gij hebt veel tijd en ik heb u nodig”. Toen kwam ik bij voorzitter Van De Weghe en die vroeg me om het licentiedossier in orde te brengen en op te volgen. Dat heb ik gedaan en het is gelukt. Van het een kwam het ander en ik werd GC. Nadien vertrok ook Eddy en ik kreeg er wat extra taken bij en uiteindelijk vertrok ook de secretaresse. Ook die taken kwamen bij mij terecht. Uiteindelijk deed ik het secretariaat en samen met de voorzitter het management van de club.
Ik kende eigenlijk vijf fantastische jaren. Ik heb er hetzij halftijds, hetzij (een jaar) voltijds, gewerkt. Dit was dank zij de voorzitter en de schoolfaciliteiten mogelijk. Die mensen hebben mij gelanceerd, en ik heb er veel respect voor.
Algemeen directeur Marc Vanmaele, die destijds ook nog bij Aarsele speelde, kende ik van vroeger. Ik nam contact op en tot mijn verbazing mocht ik twee dagen later langskomen voor een gesprek. Dit was rond nieuwjaar. Hij vroeg me wanneer ik me gebeurlijk kon vrijmaken. Ik stelde dat ik makkelijk verlof zonder wedde kon nemen. Een stap die je na 19 jaar onderwijs wel kunt zetten.
In maart, zoals afgesproken, werd er terug contact opgenomen. Het bleek voor de functie van teammanager. Er was ook een andere kandidaat, wat logisch is. Er werd uiteindelijk gekozen voor Marc. Ik dacht “dedju” (lacht), maar er is natuurlijk maar één iemand die de job kan krijgen. Vanzelfsprekend was er wel enige ontgoocheling maar ik dacht bij mezelf: “er komt wel iets anders”.
Iets later kreeg ik opnieuw telefoon van algemeen directeur Marc Vanmaele om even langs te komen. Ik dacht dat er mogelijks een andere job vacant was, maar het bleek toch om de taak van teammanager te gaan gezien Marc Van Lysebetten voor een langere periode uitgevallen was. Vanzelfsprekend hapte ik toe. Ik hoop echter dat Marc snel terug beter is, want je wenst het niemand toe dat iemand je job overneemt omwille van jouw gezondheid. Mijn contract is actueel tijdelijk.
We stelden u nu ruim voor aan het Cercle-publiek, maar wat moeten de mensen zich indenken bij de taken van een teammanager?
Moeilijk te omschrijven. Het omvat zoveel aspecten en is zeer gevarieerd. Ik probeer een, wellicht onvolledige, opsomming te geven.
Vooreerst spelers die nieuw toekomen, en dat zijn er actueel heel wat. Je moet administratieve zaken regelen zoals de ziekteverzekering, bankaangelegenheden voor de speler, een appartement gaan zoeken voor hen, na eerst reeds hotels te reserveren tijdens de tussenperiode naar een definitieve woonst, vervoer regelen als ze niet over eigen vervoer of rijbewijs beschikken, enz…
Ook het sportieve gedeelte kwam op gang. Het organiseren van oefenwedstrijden en de bijhorende aanvragen bij de KBVB, het busvervoer, de voeding (ik hoef het niet allemaal zelf te bestellen, maar help toch even nadenken en ga bij de mensen langs die er voor verantwoordelijk zijn), enz…
Een aantal spelers krijgen een wagen ter beschikking. Ik hou dus nauw contact met de garagehouder. Het ter beschikking stellen van nieuwe wagens, opvolgen van het onderhoud. Het vergt allemaal heel wat administratie. Verkeersboetes met die wagens? Ja die krijg ik ook onder mijn neus (lacht).
Verder heb je nog de dagdagelijkse telefoontjes van mensen die je nodig hebben. Dat gaat van managers over immo-bureaus, spelers die vragen stellen, daarbij maken we vaak gebruik van WhatsApp (binnen de spelersgroep of individueel).
Als ik mijn dagelijkse planning bekijk komt er heel wat terug, naast de onverwachte vragen. ’s Morgens start het reeds met een rendez-vous met de spelers en trainer, eventueel bij het onbijt. Idem voor de maaltijd ’s middags. Zijn er noodwendigheden bij trainingen? Afin, de probleempjes oplossen die er zijn.
Ook tijdens de afzonderingen voorafgaand aan een wedstrijd ben ik er bij. Tevens heb ik mijn zitje en taak naast de dug-out tijdens de wedstrijden (nvdr: zie foto).
Het heeft echter veel met ervaring te maken. Het is iets waar je moet in groeien. Het is een uitdaging die zo variabel is dat je dagen voorbij vliegen. Het leuke aan de job is ook dat je naar het eind van de week de spanning naar de wedstrijd toe meevoelt. Je voelt die spanning in de kleedkamer, bij de trainers. Dat is voor mij het grote verschil met mijn job in het onderwijs bv. Dat competitieve, uitkijken naar het binnenhalen van drie punten, de sfeer errond. Dat is wel zo voor iedereen die hier op Cercle aan het werk is denk ik. Je voelt dat gewoon.
Ik voelde dat ik met een gedreven medewerker aan het spreken was, met passie voor zijn job.
(Georges Debacker)
