Bij de laatste wedstrijd in de reguliere competitie, Cercle-Westerlo, waren weer enkele van onze Ierse vrienden op bezoek.
Herinneren we er aan dat Ger Staunton, befaamd Iers comedian en voortrekker van de Irish Cerclefans, tijdens zijn Europese tournee in Brugge zal optreden op dinsdag 20 maart.
(Georges Debacker)
Vooraf even dit: SHOT-online poogt u vanaf heden terug regelmatig artikels aan te bieden zoals “Langs de lijn”, “Retro”, “Cercle en Brugge door de jaren heen”, “Schijnwerpers op”, spelersinterviews, enz…
Door de vernieuwing van de website waren (zijn) nog niet alle mogelijkheden voorhanden voor onze rubrieken. Vandaar dat het windstil bleef uit deze hoek. We hopen de groene wind terug in de zeilen te krijgen en u af en toe te vergasten op een stukje Cercle-literatuur uit eerste hand. Geloofwaardig dus.
Hoewel het voorgaande ook een reflectie geeft op de titel, over naar het onderwerp nu. In het “Astridpark” te Anderlecht, dus niet de “Bottanieken hof” te Brugge alwaar de nieuwe supportersvereniging “Cercle 8310” in l’ Estaminet hun lokaal vindt, schalde voor de wedstrijd een oproep door de luidsprekers om respect te tonen voor de scheidsrechters, “want zonder scheidsrechters is er immers geen voetbal”, klonk het.
Terecht, maar door het optreden van “BV” en co op 15 maart 2015 was er ei-zo-na heel wat minder voetbal in Brugge. De scheidsrechter in kwestie toonde zich in latere wedstrijden van Cercle, op zijn zachtst uitgedrukt, ook geen groene fan.
Waar ik naartoe wil in mijn betoog, is niet het al dan niet letterlijke proces van ene of andere scheidsrechter maken, maar wel volgende bedenking t.o.v. de media:
Naar analogie met de oproep van de Anderlechtse stadionomroeper, schrijf ik, bij gebrek aan micro, tot de Belgische pers: “heb respect voor de niet G5 (+ Antwerpse ploegen of YR KV Mechelen, die wel alle aandacht krijgen), want zonder de “kleinere ploegen” is er ook geen voetbal …”.
Het is schrijnend hoe de media zich prostitueren voor ploegen met een grote aanhang. De verkoopcijfers natuurlijk… Spijtig ook voor de journalisten die “teamwatcher” zijn van een “kleinere ploeg”. Ondanks hun inzet worden ze karig beloond met een klein stukje in de krant.
Als Cercle dan al eens tegen één van de “toppers” speelt in een thuiswedstrijd, is 95 % van het krantenverhaal gewijd aan de tegenpartij of de Europese match die ze gespeeld hebben of nog moeten spelen. U kent het wel.
Als Cercle drie centrale verdedigers moet missen, om maar één recent voorbeeld te geven, hebt u een vergrootglas nodig om dit in de media te lezen/horen. Zelfs Hercule Poirot of Sherlock Holmes zouden er een flinke kluit aan gehad hebben.
Oh wé, bij de toppers in dergelijk geval. Twee pagina’s, vijf dagen lang.
Afin, ik hoef het u eigenlijk niet te beschrijven, u merkt het zelf dagelijks op.
Er zijn er die nog verder gaan. Na de goede start van Cercle dit seizoen kwamen er een reeks nederlagen tegen “toppers”. Na dit puntenverlies schreef journalist “NP” (er staat net een “s” te veel in zijn naam om de vergelijking te maken met het “vergif” uit zijn pen) “dat Cercle nu langzaamaan op de plaats komt waar het thuishoort”. Objectiviteit!?
Een ander thema is, wat onze voorzitter ook reeds aanhaalde, het voortdurend verwijzen naar “satelietploeg van Monaco”. Het woord “huurling” is schering en inslag. Bij geen enkele ploeg in de Belgische competitie die in handen is van een buitenlander (en er zijn er zeer veel), komt dit aan bod. Plat clichégebruik, copy/paste en in replay mode. Ook dat is blijkbaar hedendaagse journalistiek.
Dus, heren hoofdredacteuren, gedenk: “zonder de ‘kleine ploegen’ is er geen voetbal!” Respect voor iedereen dus, respect dat zich vertaalt in de nodige aandacht op uw nationale pagina’s/zenders.
Calimero-gevoel? Neen! Realiteit? Ja!
Georges Debacker
Hoofdredacteur SHOT-online
30.10.2018
Van de drie wintertransfers die Cercle in januari realiseerde was Kévin de eerste. De 26-jarige Fransman mocht al vrij snel op een basisplaats rekenen en het Cercle-publiek heeft er een goed oog op.
Twee dagen voor de, alweer belangrijke, verplaatsing naar het Koning Boudewijnstadion, dat tijdelijk dienst doet als thuishaven van onze Brusselse vrienden met het stamnummer 10, maakten we een praatje met deze vriendelijke jongeman.
Je bent geboren en getogen in Besançon. Ook je voetbalroots liggen daar?
Ik doorliep alle jeugdrangen van Racing Besançon tot de U19 (nvdr: er is ook nog “Besançon Foot” die in de periode van Kévin veel lager speelde. Actueel bevinden beide ploegen zich echter in dezelfde lagere reeks, nl zowat de Franse 5e klasse). Op mijn 19e werd ik opgenomen in het A-team waar ik vijftien maal aantrad tijdens het seizoen 2010-2011 (Amateursliga) en eenentwintig wedstrijden in het daaropvolgende seizoen, dit in “nationale” (nvdr: 3e afdeling).
Op het eind van het seizoen ging het niet zo goed met de financiën van de ploeg en ze moesten de boeken neerleggen en degraderen naar de regionale competitie. Ik trok daarop voor drie seizoenen naar ASM Belfort, waar ik bijna alle wedstrijden (92) speelde.
In het seizoen 2014/15 schreef ASM Belfort, mede dankzij de jonge spelmaker Kévin Hoggas, geschiedenis. (Wikipedia)
Toen ging het hogerop naar de Ligue 2?
Ik kwam in contact met Evian TG FC (Ligue 2) en kende er persoonlijk een goed seizoen. Daar leerde ik ook Gianni Bruno kennen. Hij was er reeds toen ik arriveerde. Spijtig genoeg degradeerde de ploeg op het eind van het seizoen.
Opnieuw vatte je aan bij een Ligue 2 ploeg?
Bourg-en-Bresse Péronnas werd mijn volgende ploeg. Ik speelde ook daar in anderhalf seizoen (2016-17 en tot nieuwjaar 2017) veruit alle wedstrijden (54).
Ook zij verkeren actueel nog in degradatiegevaar.
Hoe kwam jij op Cercle terecht?
De onderhandelingen tussen Cercle en mezelf begonnen zowat half december. Cercles sportief manager François Vitali had contact opgenomen met mijn manager. Het project beviel me wel en voor mij was die transfer OK. Toen moesten de beide ploegen nog onderling overeenkomen, want ik was natuurlijk geen vrije speler. Dat lukte uiteindelijk en na nieuwjaar stond ik in het mooie Brugge.
Men heeft hier duidelijk vertrouwen in jou?
(lacht) Het is inderdaad zo dat als je een contract mag tekenen van drie en een half jaar, men vertrouwen in je stelt. Ik ben hier gekomen om het objectief van Cercle, de promotie naar 1A, te helpen bewerkstelligen. Volgend seizoen kan mijn verhaal dan nog mooier worden.
Was je steeds middenvelder?
Affirmatief, dat was steeds mijn vaste “lijn”. Dat ik ook vaak scoorde? Ik speelde regelmatig als “nummer 10” en dan kun je je offensiever uitleven. Zoals jij het zelf berekende scoorde ik ruim dertig maal in ongeveer 230 wedstrijden. Mijn statistieken liggen echter hoger in het geven van assists.
Fysiek lijk je sterk, we zien je overal op het terrein, maar ook technisch lukt het aardig?
Fysiek voel ik me inderdaad goed. De vorm zit actueel prima. De coach dient me soms wel te kanaliseren om mijn energie wat te spreiden, niet té veel afstand af te leggen en wat meer mijn positie te houden.
Wat techniek betreft: ik hou er van de bal aan mijn voeten te voelen. Meestal om een ploegmaat te bedienen maar ik neem er ook graag een dribbel bij om een tegenstander te verrassen. Ik hou van de bal.
Voel je je reeds thuis in Brugge?
Zeker! Ik woon op een appartement in het centrum van Brugge. Het is een mooie stad en ik voel me hier heel goed.
Mijn vriendin woont nog in Besançon. Ze werkt daar in de regio. Om haar hier te werk te stellen is het omwille van de taal natuurlijk niet eenvoudig. Daarom kijken we uit of er mogelijkheden zijn voor haar in de regio Rijsel. Eenmaal dat lukt, kan ze me hier vervoegen.
Terug naar het sportieve. Er staan op korte tijd heel belangrijke wedstrijden op het programma. Dat leeft wellicht in de groep?
Zeker! Iedereen is geconcentreerd en betrokken. Eerst de twee resterende competitiewedstrijden goed afwerken. Het begint overmorgen op Union. Als we daar punten pakken kan mogelijks de periodetitel reeds binnen zijn.
De beloning is de dubbele finale tegen Beerschot. Maar… eerst die twee competitiewedstrijden tot een goed einde brengen!
Dat promotie ook extra vakantie opbrengt? Dat zou een leuk extraatje zijn natuurlijk, maar daarvoor doen we het niet hé? Cercle naar 1A brengen, dat is het objectief!
(Georges Debacker)
De donderdag voor de laatste wedstrijd van het kalenderjaar had ik een gesprek met Jérémy Taravel. Dat gesprek vond plaats in de rijkelijke beheerraadszaal van Cercle Brugge K.SV. Net voor de ochtendtraining maakte de dertigjarige Fransman even wat tijd vrij voor een interview. Hij is bezig aan zijn eerste seizoen bij Cercle en kwam in het tussenseizoen over van AA Gent. Hij heeft er al een rijkgevulde carrière opzitten en naast zijn functie als speler is hij ook belangrijk als klankbord voor de vele jonge Franstalige spelers die Cercle aan boord heeft.
Jérémy, je bent een bekend gezicht op de Belgische velden. Toch heb je ook al ervaring in eigen land en in Kroatië. Kun je even je sportieve carrière tot nu toe schetsen voor onze lezers?
Ik begon als zesjarige te voetballen bij lokale ploegen. Ik ben geboren in Vincennes in de buurt van Parijs. Vanaf 2003, ik was toen zestien, verdedigde ik twee seizoenen de kleuren van US Crétail-Lusitanos. Daarna kwam het grote Lille aankloppen. Daar vervolledigde ik mijn jeugdopleiding en kreeg ik in het seizoen 2007-2008 mijn kans in de eerste ploeg. De concurrentie was evenwel hevig. Ik deed er toch veel ervaring op. We hadden toen echt een goede ploeg. Het tweede seizoen dat ik bij de grote jongens van Lille speelde, werd ik tweemaal uitgeleend. Een half jaar aan Troyes en de tweede seizoenshelft belandde ik in België, bij Zulte Waregem.
Bij Zulte Waregem ging het goed, je werd dan ook snel definitief overgenomen door het team van Francky Dury.
Inderdaad. Ik leerde in dat eerste half jaar erg veel bij van Francky Dury. Vooral op het mentale vlak groeide ik enorm. Bovendien kreeg ik ook de nodige speelkansen. We eindigden dat seizoen trouwens knap vijfde. Zulte Waregem en Lille geraakten het snel eens in het tussenseizoen en ik kon ook het seizoen daarop de kleuren van Zulte Waregem verdedigen. Dat tweede seizoen eindigden we zesde.
Na anderhalf jaar Zulte Waregem, volgde een langere periode bij Sporting Lokeren. Je bleef er maar liefst vier seizoenen, van 2010 tot 2014.
Dat klopt. Met Lokeren kende ik een erg goede periode. We plaatsten ons twee seizoenen op een rij voor Play Off 1. Bovendien konden we ook een bekerfinale spelen op de Heizel. We wonnen toen met het kleinste verschil van KV Kortrijk. Samen met Mijat Maric vormde ik bij de Waaslanders een complementair duo. We speelden bijna alles, enkele kleine blessures niet te na gesproken. In totaal speelde ik meer dan 100 wedstrijden voor Lokeren. Het is een periode om nooit te vergeten.
Nadien volgde dan de stap naar het buitenland. Het werd Dinamo Zagreb in Kroatië. Hoe beviel je dat?
Erg goed. Het was voor mij het moment om de stap te zetten. Ik kende er een leuke tijd en kon veel spelen. Op een erg hoog niveau, mag ik wel stellen. We werden tweemaal kampioen en pakten de beker. Ook Europees speelden we onze wedstrijden. Het was een stap die ik me zeker niet heb beklaagd. Mijn eerste kind werd er geboren en familiaal was het beter om na die twee seizoenen opnieuw naar België te gaan.
Dat werd Gent, maar een succes werd het niet?
Dat kun je wel zeggen. Om allerlei redenen klikte het gewoon niet in Gent. Ik wil daar niet verder over uitweiden, want dat is het verleden. Ik werd uitgeleend aan het Zwitserse Sion, maar ook dat werd een maat voor niets. In het vorige tussenseizoen waren er verschillende contacten, maar Cercle Brugge was het meest concreet. Ik tekende een contract voor twee seizoenen.
"Dit is echt wel een hoog niveau voor een ploeg in 1B. Een hoog niveau dat uiteindelijk moet leiden tot de promotie."
Waarom werd het Cercle Brugge en wat was je eerste indruk van de ‘vereniging’?
Het eerste gesprek was met Francois Vitali. Ik kende hem nog van bij Lille. Dat eerste gesprek was meteen veelbelovend. Bij het tweede gesprek kwam ook de toenmalige trainer José Riga erbij. De gesprekken evolueerden zo goed, dat ik uiteindelijk niet lang twijfelde om hier aan de slag te gaan. Het is echt een goed project. Het is niet alleen maar wat spelers kopen en hopen dat de promotie gerealiseerd wordt. Het is het totale plaatje dat klopt. De omkadering, de faciliteiten, de begeleiding, het feit dat we elke wedstrijd op afzondering gaan, de aankomende winterstage in Spanje… Dit is echt wel een hoog niveau voor een ploeg in 1B. Een hoog niveau dat uiteindelijk moet leiden tot de promotie.
Het huidige seizoen verloopt wat wisselvallig. De eerste periode eindigde Cercle derde, momenteel volgen we op vier punten van leider Lierse.
De eerste periode was niet makkelijk. We moesten echt bouwen aan een nieuwe ploeg. Bijna alle spelers waren nieuw. Dat kost natuurlijk tijd en dat was ook ingecalculeerd. Toch deden we het niet onaardig en konden we zelfs meer punten gehaald hebben mits wat meer geluk. Momenteel zijn we vijf wedstrijden ver in de tweede periode en totaliseren we acht punten. Lierse won bijna alles, maar verloor vorig weekend. Het is een reeks waar de verschillen erg klein zijn en waar we elke match alles moeten geven.
Ondertussen hebben we ook een nieuwe coach met Frank Vercauteren. Hoe schat je hem in?
Elke trainer legt zijn eigen accenten. De nieuwe trainer heeft veel gesprekken gevoerd, zowel individueel als in groep. Hij luistert ook naar de inbreng van de spelers. Momenteel spelen we een systeem met drie centrale verdedigers. Dat systeem past echt wel bij de groep die we hebben. Drie centrale verdedigers of twee, dat maakt voor mij eigenlijk niet uit. De coach zit er trouwens kort op en is erg aanwezig.
Je bent met je dertig jaar één van de anciens in de ploeg. Hoe vul je die rol in?
Ik heb inderdaad de nodige ervaring en ik probeer dat zeker in het elftal binnen te loodsen. Samen met jongens als Koné en Mercier probeer ik de jonge spelers wat te coachen. Zowel op het veld als buiten de lijnen. Er zitten inderdaad erg veel jonge spelers in de kern. Spelers die soms ook voor het eerst in het buitenland spelen. Dat is voor hen een erg grote stap. Samen proberen we ze dus te begeleiden.
Hoe schat je de rest van het seizoen in?
We moeten gewoon blijven werken. Elke dag op training en elke wedstrijd moeten we het volle pond geven. 1B is een reeks waar het kort bij elkaar ligt en waar mentaliteit zeer belangrijk is. Ik wil zeker de nodige mentaliteit in de ploeg brengen.
Tot zover het aangenaam gesprek met Jérémy Taravel, een ancien die zijn rol zowel binnen als buiten de lijnen zeer ter harte neemt!
(Stijn Sinnaeve)
(periode van 23-07-1960 -> 06-08-1960)
Het nieuwe voetbalseizoen 1960-1961 naderde op kousenvoeten. De groen-zwarten maakten zich op om een nieuwe gooi naar de promotie te doen en hoopten dat “derde keer goede keer” ook voor hen van toepassing zou zijn…
“Koning Voetbal weer in aantocht… Cercle maakt zich klaar !” : “Deze week werd een aanvang genomen met de trainingen in het vooruitzicht van de nieuwe kompetitie 1960-1961. Natuurlijk is het nog te vroeg om nu reeds uit te pakken met de vooruitzichten en de mogelijkheden van Cercle aangezien het hier slechts een eerste kontaktname geldt onder vorm van lichaamsoefeningen –zonder bal– om de stramme spieren los te werken, maar toch mogen we zeggen dat op het Edgard De Smedt Stadion een sfeer van vertrouwen, ja zelfs van optimisme heerst.
Van een buitengewone bedrijvigheid op de transfermarkt kan er bij de groen-zwarten moeilijk gewaagd worden al kan Eric Daels best een goede versterking zijn en kunnen in de laatste dagen nog verrassingen gebeuren. In grote lijnen wordt dan ook de basisploeg behouden zodat van hun presteren in het komende kampioenschap heel wat zal afhangen.
Voorlopig kunnen we alleen maar hopen dat de spelers zich ten volle zullen inspannen om zo spoedig mogelijk de gewenste konditie en de juiste tred te vinden, ten einde volkomen klaar te zijn voor de officiële start in september a.s. Verder rekenen we op een goede geest en samenwerking waartoe ook het bestuur en de trainer terdege hun steentje kunnen bijdragen. In een ideale geest van samenhorigheid en onderling begrip moet Cercle zich dit jaar duchtig kunnen doen gelden en hun aanhangers voluit bevredigen. Dit is onze enigste en vurigste wens die hopelijk met klank zal vervuld worden.”
Een ander artikel blikte nog even terug op de twee voorbije seizoenen toen Cercle telkens bijna de promotie te pakken had maar in extremis toch de duimen moest leggen :
“ “Derde keer, goei keer” voor Cercle ?“ : “Tot tweemaal toe werd Cercle in de afgelopen kampioenschappen op de meet geklopt voor de zo vurig betrachte promovering naar 1eklasse. Het jammerlijk en veelomstreden falen der groen-zwarten in de beslissende testmatch te Mechelen tegen Patro Eisden, ligt nog vers in het geheugen en nog dagelijks moeten we het aanhoren dat de Bruggelingen nooit meer dergelijke kans zullen krijgen !...
Zulks kan heel goed mogelijk zijn en is zeker te betreuren, terwijl het even waar is dat zware vergissingen begaan werden met verdragende gevolgen. Maar gedane zaken nemen geen keer, zodat het best is daar niet verder te blijven bij stilstaan en de spons over het verleden te vegen. Thans dient alles aangewend om niet meer in hetzelfde euvel te vervallen en alles in ’t werk gesteld om zich in ere te herstellen.
De grootste aandacht moet nu gaan naar het seizoen 1960-61 die voor Cercle hopelijk “derde keer, goei keer” wordt. Dinsdag woonden we de eerste training bij op de vernieuwde grasmat en we kunnen zeggen dat deze eerste kennismaking ons een beste indruk heeft gelaten. Niet dat er geoefend werd dat de stukken er afvlogen, noch dat de meeste spelers reeds blijk gaven van een vergevorderde forme, maar de kameraadschappelijke geest en de goede verstandhouding waren opvallend en bemoedigend.
Onder leiding van de bruingebrande Delfour deden de twintigtal opgekomen spelers lichte lichaams-, lenigheids- en ontspanningsoefeningen waarin allen van goede wil getuigden. Wij noteerden de aanwezigheid van praktisch de volledige Cercleploeg met Willy Mortier, Robert Serru, Aimé Baas, Dré Perot, Jackie De Caluwé, Noël Demey, Roger Notteboom, Gilbert Bailliu, Eric Buyse, Philemon Desmaele en Albert Michiels. Enkel Marin Roje en Joseph Van Vlaenderen ontbraken wegens verlof.
We stipten ook de tegenwoordigheid aan van de nieuwe aanwinst Eric Daels van SV Wevelgem, een zwartharige rijzige atleet die de opgelegde oefeningen en bewegingen zeer flink uitvoerde. Verder nog de bijzonderste invallers Acket, Wittewrongel, Jo Gerard en Verheye, de jongeren Van Hamme en Flamée en de “verloren zonen” Gaston Eeckeman en Willy Craeye. Deze laatsten waren destijds flinke beloften, die echter bleven hangen en mits intensieve en harde training wellicht weer op het voorplan kunnen komen.
Wezen we reeds op het gemoedelijke van de eerste training die eerder een voorbereidend karakter had, dan zal de oefening echter geleidelijk harder en meer toegespitst worden. En dat zal meer dan nodig zijn, vermits reeds op zondag 7 augustus een eerste wedstrijd dient betwist en dit in Frankrijk te Charleville waar de groen-zwarten het moeten opnemen tegen de nieuwe Franse eersteklasser Rouen. Een gemakkelijke inzet is dat in geen geval en Cercle zal zeker behoorlijk zweten om tot een eervol resultaat te komen.
Het moet trouwens gezegd dat trainer Delfour zijn spelers weer een zeer lastig oefenprogramma in de schoenen schuift, want na deze harde inzet in Frankrijk wachten de groen-zwarten nog zware opgaven. Zo op maandag 15 augustus krijgen ze de traditionele Hollandse trip naar Breda, waarvan de terugmatch te Brugge waarschijnlijk begin september ’s avonds zal doorgaan. Op zaterdag 20 augustus komt Beerschot op bezoek terwijl op zondag 28 augustus niemand minder dan de Belgische kampioenenploeg SK Lierse alhier te gast zal zijn. Komt dan nog een vriendenpartij tegen Union waarvan de datum echter nog niet werd vastgesteld.
Dit alles wijst er op dat Delfour zijn spelers helemaal wil klaar krijgen voor de start van het kampioenschap op zondag 4 september a.s. De gelegenheid om zich te roderen krijgen de groen-zwarten in ieder geval slechts voor het grijpen, maar het is nu te zien of allen zich daaraan zullen kunnen aanpassen.
De Cercledirigenten die we even uithoorden omtrent de vooruitzichten en de mogelijkheden der groen-zwarten in het komende kampioenschap, bleken zeer voorzichtig om niet te zeggen terughoudend in hun uitlatingen. Het is een nieuw begin werd ons verzekerd, zodat men moet afwachten… Alles hangt af van de konditie van de spelers en van het ploegverband, maar toch verwachten we en hopen we het beste.
We kunnen niet anders dan ons hierbij aansluiten en de hoop uitdrukken dat Cercle dit seizoen beter op haar zaak zal letten en met verenigde krachten hogerop zal trachten te komen. Waar een wil is, is een weg, moet zowel voor spelers als bestuur de te volgen leidraad zijn !”
De groen-zwarten hadden zich bijna niet geroerd op de transfermarkt maar naarmate de dagen verstreken scheen hier toch wel een kentering in te komen. Het was het Cerclebestuur menens om zich in het promotiedebat te mengen en dus mocht er op enkele plaatsen wat versterking bijkomen…
“Toch nog versterking voor Cercle ?” : “De groen-zwarten hebben dit jaar geen sensationele aankopen gedaan en eerder de kat uit de boom gekeken. Daarentegen werd Hans Gerard voor een flinke bom duiten van de hand gedaan aan Union Sint-Gillis, zodat de transferaktiviteit voor Cercle eerder een passief betekende.
In laatste instantie schijnt hierin dan toch een gunstige kentering te komen vermits op het ogenblik dat we deze lijnen schrijven vergevorderde onderhandelingen bezig zijn voor de aankoop van nog een paar spelers.
Er is o.m. sprake van de voorspeler van SC Charleroi, Willy Lambert, die over twee seizoenen topscorer was van IIe Klasse, en voor wie alleen nog enkele details dienen geregeld.
Deze week werden tevens een tweetal Hongaarse voetballers getest en ook hier kan het nog tot een akkoord komen ! Afwachten is echter de boodschap…”
En dat het niet bij woorden bleef bewees het volgend artikel :
“Drie nieuwe spelers voor Cercle” : “In het kader van onze bijdrage over de eerste Cercletraining, lieten we uitschijnen dat de groen-zwarten in extremis best nog een paar belangrijke aankopen zouden kunnen doen. Dit werd trouwens bewaarheid en vrijdag in de namiddag kregen we de officiële bevestiging dat nog drie nieuwe transfers tot een goed einde gebracht en ondertekend werden.
In de eerste plaats gaat het om de bekende voorspeler van SC Charleroi, Willy Lambert, afkomstig van Nijvel, een gevaarlijke doelschutter die twee seizoenen geleden aan het hoofd stond van de goalgetters van 2eklasse met meer dan twintig doelpunten.
Tevens werden nog twee Hongaren aangeworven die gekwalificeerd zijn om in de fanionploeg op te treden. Het zijn de 22-jarige Zoltan Locskai, die verleden seizoen bijna alle matchen speelde bij de Anderlechtreserven als centervoor of inside en de 26-jarige André Gaal, die twee jaar geleden als achterspeler optrad bij de Gantoise-invallers. Naar men ons verzekerde zijn het technisch vaardige elementen die op de afgenomen testen een gunstige indruk lieten. Het is nu te zien hoe zij zullen presteren in kompetitie- en in ploegverband, zodat dient afgewacht of zij al dan niet aanwinsten voor de groen-zwarten zullen betekenen.”
Nvdr : naast deze drie vermelde spelers stapte ook nog de Hongaar Kovari over van Olympic Charleroi naar Cercle Brugge.
Stefaan Dierickx moest voor een conferentie in Cusco, Peru, zijn. Een bezoek aan Machu Picchu – met Cerclesjaal – mocht dan ook niet ontbreken.
Myriam en Georges (hoofdredacteur SHOT-online) vierden hun 40e huwelijksverjaardag op restaurant in Spanje met hun voornamelijk Britse buren. Allen duimden voor een geslaagd Cercle-seizoen in 1A. Hoewel… er zat 1 Brugse Clubfan tussen.